เรื่องของฉัน ตอนที่ 41

ตอนไปถึงคลีนิคบำเพ็ญพยาบาลนั้นยังไม่สว่างดี เห็นพระเพิ่งเริ่มจะออกบิณฑบาตกัน ฉันจอดรถไว้หน้าร้านแล้ววิ่งลงไปกดกริ่งด้วยมือที่สั่นระรัวด้วยความตื่นเต้นผสมกับความเมาเรียกเพียงครั้งเดียว ผู้ช่วยพยาบาลคนหนึ่งก็เดินขยี้ตามาเปิดประตูเหมือนกับว่ารออยู่แล้วพาตุ่มซึ่งเดินตามลงมายืนตัวงออยู่ข้าง ๆ ฉันไปยังห้องเตรียมคลอด จากนั้นฉันก็ได้แต่เดินวนไปวนมาจุดบุหรี่สูบติด ๆ กันมวนต่อมวนอยู่ข้างนอกเพราะเห็นเขาทำกันในหนังและไม่รู้ว่าจะทำอะไรที่ดีไปกว่านั้น ได้ยินแต่เสียงตุ่มร้องโวย ๆ แว่ว ๆ ว่า เจ็บ..เจ็บ โอ๊ย.เจ็บ สลับกับการร้องเรียกหาแม่ ”แหม่ สิหาแหม่ ฮือ ฮือ” ตอนหลังเจ็บหนักเข้าหรืออาจเกรงว่าฉันที่อยู่ข้างนอนจะไม่รู้ถึงความเจ็บปวดนั้นก็เริ่มร้องดังขึ้นอีกว่า “เจ็บโว้ย เจ็บจริงโว้ย” อยู่เป็นระยะ ๆ

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งฟ้าสว่างเต็มที่ เพื่อน ๆ หลายคนที่ขับรถผ่านหน้าคลีนิคเพราะเป็นทางผ่านจะไปหน้าแคมพ์เห็นรถฉันจอดอยู่ก็พากันจอดรถลงมาถามข่าวคราว พอได้ยินเสียงไอ้ตุ่มร้องโวย ๆ อยู่ในห้องคลอดก็รู้ว่าเที่ยวนี้เอาแน่ แต่ก็ต้องรีบขอตัวไปทำงานกันเพราะกลัวว่าจะเปิดแบงค์ไม่ทันบอกเป็นเสียงเดียวกันว่างานเลิกแล้วจะรีบมาเยี่ยมเพราะทุกคนล้วนตื่นเต้นอยากเห็นหน้าหลานคนใหม่ว่าจะขี้ริ้วเหมือนพ่อหรือขี้เหร่เหมือนแม่ด้วยกันทั้งสิ้น

ลุถึงวันเสาร์แรมหกค่ำ เดือนเจ็ด ปีเถาะ เวลาแปดโมงเช้ายี่สิบนาทีเสียงโวยวายของตุ่มก็เงียบลงแทนที่ด้วยเสียงเล็ก ๆ ของเด็กทารกร้องแว้ ๆ พยาบาลผู้ช่วยซึ่งถามฉันแต่แรกว่าจะเข้าไปให้กำลังใจตุ่มตั้งแต่แรกในห้องทำคลอดหรือไม่แต่ฉันปฏิเสธไปเพราะความหวาดเสียวก็วิ่งออกมาเรียกฉันให้รีบเข้าไปข้างในไว ๆ จะได้เห็นลูกที่เป็นผู้ชายตั้งแต่แรกเกิด เมื่อฉันเข้าไปในห้องคลอดก็เห็นพยาบาลบำเพ็ญหิ้วขาลูกซึ่งเพิ่งจะตัดสายสะดือเสร็จห้อยหัวอยู่ ในความรู้สึกของฉันว่าลูกตัวเล็กมากเนื้อตัวที่เหี่ยวย่นไปทั้งตัวมีคราบสีขาว ๆ และอะไรที่ดูเป็นเมือก ๆ น่าเกลียดติดอยู่เต็มตัวไปหมด ได้แต่นึกในใจว่าลูกช่างน่าเกลียดนัก พยาบาลบำเพ็ญหันมาถามฉันว่า “ดีใจไหม..ได้ลูกผู้ชาย เดี๋ยวอาบน้ำล้างตัวเสร็จแล้วค่อยอุ้มนะ” ฉันก็เออ ๆ คะ ๆ ไปตามเรื่อง หันไปชะโงกดูตุ่มเห็นนอนหลับตาเหงื่อโชกหน้าเหยเกอยู่บนเตียงทำคลอด เลยอดถามแก้เขินไปไม่ได้ว่า “เป็นไง” ตุ่มทำปากตอบกลับมาโดยไม่ออกเสียงทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ถอดรหัสได้ว่า “เจ็บฉิบหาย”

เมื่อฉันรับลูกที่พยาบาลอาบน้ำให้จนหมดจดห่อตัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่จนเหลือเพียงใบหน้าสีชมพูหลับตาพริ้มมาอุ้มแนบไว้กับอกนั้นช่องว่างในชีวิตชั้นก็เต็มตื้นขึ้นมาอีกช่องหนึ่ง ในใจก็คิดขณะที่ก้มหน้าพินิจพิจารณาดูลูกเพียงว่ามนุษย์เกิดใหม่ตัวเล็กกระจ้อยร่อยนี่เองคือสิ่งที่เป็นเลือดเป็นเนื้อเป็นส่วนผสมของฉันและตุ่ม เป็นผ้าขาวบริสุทธิ์ที่ฉันจะต้องคอยแต่งเติมวาดระบายความรักและสิ่งที่ดีงามทั้งหลายลงไปให้เต็มผืน ทีแอบดีใจเป็นเบื้องแรกคือเนื้อตัวลูกตัวค่อนข้างขาวหน้าตาก็น่าเกลียดน่าชัง ไม่ดำเหมือนแม่ อวัยวะนั้นเล่าก็มีครบถ้วนบริบูรณ์ปากไม่แหว่งเพดานไม่โหว่เหมือนดังที่ไอ้พวกขี้เมาหลายคนพากันทำนายทายทักกันเอาไว้ก่อนหน้านั้น ฉันมองหน้าเล็ก ๆ สีชมพูของลูกอย่างอิ่มเอมพร้อมกับตั้งปณิธานที่เด็ดเดี่ยวไว้เป็นข้อแรกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่มีวันตีลูกเป็นอันขาด

ด้วยเหตุที่คลีนิคบำเพ็ญพยาบาลมีห้องพักที่ดูแล้วไม่น่านอนนัก ตุ่มจึงรบเร้าที่จะกลับไปนอนพักฟื้นที่บ้านหนองประจักษ์ มิใยที่ฉันจะทัดทานให้นอนดูอาการแปลกปลอมสักคืนสองคืนก่อนตุ่มก็ไม่ยอม ในที่สุดหลังจากคลอดลูกได้เพียงสองชั่วโมงตุ่มก็เดินกระย่องกระแย่งกลับมาขึ้นรถได้ด้วยตัวเองโดยมีฉันอุ้มลูกตามไปส่งให้เมื่อตุ่มเข้านั่งในรถได้เรียบร้อยแล้ว ฉันจ่ายค่าทำคลอดซึ่งรวมถึงค่าพยาบาลที่จะตามมาทำแผลแม่ละอาบน้ำทายาสะดือให้ลูกติดต่อกันอีกเจ็ดวันเป็นเงินรวมแปดร้อยห้าสิบบาท

เช้าวันนั้นไม่มีแดดเลยด้วยเป็นต้นฤดูฝนจึงมีเพียงสายฝนเม็ดเล็ก ๆ ตกปรอย ๆ เป็นสายเหมือนกับน้ำมนต์ที่พรมต้อนรับลูกคนแรกของเราเข้าสู่ความวุ่นวายของชีวิตในวันหน้าของเขา

เมื่อกลับถึงบ้านฉันกับ “ไอ้เตื้อง” ซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงที่ตุ่มจ้างเอาจากอำเภอเพ็ญให้มาช่วยซักผ้าถูบ้าน ก็ต้องช่วยกันแปรสภาพห้องรับแขกให้เป็นที่นอนแม่ลูกอ่อนเพราะเห็นพ้องต้องกันว่าน่าจะสะดวกกว่าให้นอนในห้องนอน เนื่องจากในช่วงแรก ๆ คาดการณ์ว่าจะต้องมีแขก (ทั้งที่เป็นไทย เป็นลาว และเป็นฝรั่ง) ไปใครมาเป็นอันมาก กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหงื่อโชกไปทั้งคู่ ฉันสังเกตเห็นว่าในชั่วโมงแรก ๆ ของชีวิต ลูกนอนหลับเกือบตลอดเวลา หมอนหนุนหัวซึ่งทำเป็นหน้ากระต่ายสีฟ้าอ่อนนั้นรับหัวน้อย ๆ ของลูกได้พอดี มองไกล ๆ เหมือนกับว่าลูกมีหูเป็นกระต่าย ลูกจะร้องก็ต่อเมื่อทำแฉะหรือหิวนมน้ำเท่านั้นซึ่งน่าจะเป็นสัญญาณที่ดีที่ลูกเป็นเด็กปากหนัก เพราะทั้งฉันและตุ่มต่างก็ไม่เคยเลี้ยงเด็กอ่อนมาก่อนในชีวิต หากลูกเป็นเด็กปากพล่อย ร้องไห้ส่งเดชจ้า ๆ ไปทั้งวัน ฉันกับตุ่มคงกลุ้มไปจนทำอะไรไม่ถูกเป็นแน่แท้ ขนาดนาน ๆ ลูกจะร้องสักทียังทำอะไรกันไปไม่ถูกหมดทั้งพ่อใหม่ทั้งแม่ใหม่

พอตกบ่ายพ่อตาแม่ยายพี่ป้าน้าอาน้องสะใภ้จากอำเภอเพ็ญและเพื่อน ๆ ที่ทำงานก็แห่กันมาเต็มบ้านเต็มช่องไปหมด แต่ละคนต่างก็มีของรับขวัญหลานชายคนใหม่ติดไม้ติดมือกันมาถ้วนหน้า ที่เยอะที่สุดก็คงเป็นพวกเมาะเบาะผ้าอ้อม โมบายรูปดอกไม้พลาสติกสีฉูดฉาดซึ่งเมื่อไขลานแล้วจะหมุนไปรอบ ๆ พร้อมกับเสียงเพลงดังกรุ๋งกริ๋ง มาพร้อมกับพวงปลาเงินปลาทองใบลานแบบโบราณ และเสื้อผ้าเด็ก ที่เป็นประโยชน์มากคือผ้าอ้อมเพราะผ้าอ้อมที่ซื้อเตรียมไว้ล่วงหน้าตั้งสามโหลนั้นเอาเข้าจริงกลับไม่พอใช้เพราะลูกฉี่เก่งมาก แถมยัง “อึ” ออกมาเป็นสีดำ ๆ ฉันกับตุ่มเห็นเข้าทีแรกก็ตกใจกันจนเกือบสลบ เพราะคิดว่าลูกเป็นอะไร จนเพื่อน ๆ ที่เคยมีลูกแล้วมาบอกว่าเขาเรียกว่า “ขี้เทา” เป็นเรื่องปกติของเด็กเกิดใหม่ จึงค่อยคลายใจไปได้

สมัยนั้นยังไม่มีผ้าอ้อมวิทยาศาสตร์หรืออาจมีแต่หาได้ยากและมีราคาแพงจึงไม่อยู่ในวิสัยที่จะซื้อหามาฝากกันได้ ผ้าอ้อมซึ่งเป็นผ้าฝ้ายพิมพ์ลายดอกไม้หรือไม่ก็เป็นลายตุ๊กตุ่นตุ๊กตาจุ๋มจิ๋มเมื่อเปื้อนเปียกจะต้องรีบแช่น้ำไว้จะได้ไม่เหม็นหืน พอได้จังหวะก็รีบซักเสียทีก่อนนำขึ้นตากแดดให้แห้งเพื่อนำมาพับไว้ใส่ตระกร้าให้พร้อมใช้ได้ต่อไป ที่เป็นปัญหามากเพราะช่วงนั้นเป็นฤดูฝนที่มีฝนตกฟ้าปิดอยู่เกือบทุกวันทำให้ผ้าอ้อมแห้งไม่ทันใช้ ต้องหาซื้อเพิ่มเติมมาอีกเป็นอันมาก เรื่องการนุ่งผ้าอ้อมเด็กนั้นเป็นเทคนิคทีแรกก็ใช้เพียงผืนเดียวเพราะลูกยังเล็กอยู่ พอตัวโตขึ้นมาอีกหน่อยต้องใช้สองผืน เทคนิคการนุ่งผ้าอ้อมให้ลูกนี้ตุ่มเป็นผู้ค้นพบแล้วนำมาสอนให้กับฉันอีกต่อหนึ่ง

ตุ่มขัดใจแม่ปัญญาไม่ยอมอยู่ไฟแบบโบราณโดยอ้างว่ายุ่งยากไม่รู้วิธีแต่ใช้วิธีฉีดยาแผนฝรั่งเอาแต่เรื่องหนึ่งที่ขัดไม่ได้คือเรื่องการจับลูกนอนคว่ำ ตามที่ฉันอ่านพบมาว่าหากจับลูกนอนคว่ำเสียตั้งแต่เล็ก ๆ ลูกก็จะมีหัวโหนกสวย ทั้งแม่ปัญญา แม่ของฉันเอง และยายเมื่อเห็นฉันจับลูกนอนคว่ำต่างก็โวยวายเสียราวกับว่าโลกจะถล่มทลาย หาว่าฉันนั้นมีจิตใจที่โหดเหี้ยมร้ายกาจนัก จับลูกตัวเองทรมานเสียตั้งแต่เกิดมาใหม่ ๆ จนฉันสุดที่จะทัดทานปล่อยให้ทวดให้ย่าให้ยายจับหลานนอนหงายเสียให้สมใจอยากไปตามเรื่อง เด็กทารกเวลานอนหงายจะมีอาการสะดุ้งแล้วก็ยิ้มคนเดียวเพราะเมื่อยหน้าเป็นพัก ๆ พวกยายพวกย่าก็จะดีใจวิ๊ดว้ายกระตู้วู้ ว่า “แม่ซื้อ” มาหยอกเล่นกับหลานไปโน่นเลย

พ้นจากเรื่องนอนก็มาถึงเรื่องนม ทีแรกทั้งฉันและตุ่มก็ตั้งใจว่าจะให้ลูกกินนมแม่ แต่เอาเข้าจริงพอให้ลูกดูดนมไอ้ตุ่มก็ทำท่าจั๊กกะจี้เสียไม่มีจนฉันพลอยขนลุกไปด้วย ลูกก็หลับหูหลับตาดูดเอาดูดเอาเสียงดังจ๊วบ ๆ ไม่รู้ว่าออกหรือไม่ออกได้ยินแต่เสียงตุ่มบ่นพึมพำว่านมไม่มี นมไม่มี ซึ่งฉันก็เห็นว่าจริงเพราะตุ่มเป็นผู้หญิงที่นมไม่มีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว หลังจากนั้นพอใครมาเยี่ยมฉันจึงมีหน้าที่รีบบอกก่อนที่จะถามกันเสียอีกว่า “ไอ้ตุ่มมันไม่มีนม” แต่ต้องคอยชำเลืองระวังตัวตั้งท่าคอยหลบให้ดีเพราะพูดยังไม่ทันจบต้องมีอะไรที่โดยปกติจะไม่ลอยด้วยตัวของมันเองลอยมาแบบเดาทิศทางได้ยากยิ่งเสมอ ลูกคนแรกของฉันจึงโตเติบใหญ่มาจนมีแรงยืนเท้าสะเอวเถียงพ่อเถียงแม่ได้ฉอด ๆ จนทุกวันนี้ได้เพราะนมวัวผสมสารเคมียี่ห้อเอส 26 โดยแท้

(โปรดอ่านต่อไปได้อีกนิดที่ความคิดเห็นที่ 1)

จากคุณ : แมงกระพรุน - [ 23 ส.ค. 45 02:48:55 A:203.149.43.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 1

ดังที่บอกไว้แล้วว่าลูกคนนี้เป็นคนปากหนัก จะไม่ร้องไห้โยเยโดยไม่จำเป็น ฉันซึ่งรับหน้าที่เป็น “เวรกลางคืน” จึงไม่ต้องตื่นมากลางดึกเพื่อป้อนนมป้อนน้ำหรือเปลี่ยนผ้าอ้อมบ่อยนัก เสียแรงที่เตรียมตัวเป็นฟิตซ้อมมาเป็นอย่างดีด้วยการชะลอการกินเหล้าลงไม่ยอมให้เมาและไม่ยอมออกไปซื้อยาสีฟันตอนค่ำคืนอีกเป็นเด็ดขาดเพราะเห่อลูก ส่วนชื่อของลูกนั้นไม่ว่าใครจะว่าอย่างไรฉันก็ยืนกรานที่จะตั้งชื่อลูกด้วยตัวเอง ลงทุนไปซื้อหนังสือแนะวิธีตั้งลูกบุตรธิดามาเล่มหนึ่งนั่งพลิกซ้ายพลิกอยู่พักเดียวก็เลือกได้ชื่อสั้น ๆ ว่า “ธิติ” มีชื่อซึ่งทั้งฉันและตุ่มให้ความเห็นชอบลงมติเป็นเอกฉันท์ว่า “ปอง”

เมื่อฉันโทรศัพท์ไปบอกแม่เรื่องปอง แม่ก็ดีใจหลายที่ได้หลานย่าคนแรกเป็นผู้ชายขมีขมันรีบนั่งรถไฟขึ้นมาเยี่ยมโดยมียายที่อ้อนแม่อีท่าไหนก็ไม่รู้จนแม่ใจอ่อนยอมออกค่ารถให้ตามขึ้นมารับขวัญ “หลานทวด” ที่อุดรด้วย ยายมาเที่ยวนี้ดูแก่ไปเยอะแต่ก็ยังดูแข็งแรงกระชุ่มกระชวยและบ้าจี้อยู่เหมือนเดิม พอเห็นหน้าหลาน “คุณทวด” ก็รีบขมีขมันเข้าไปอุ้มหลานไปจูบไปกอดพร้อมกับควักสร้อยทองเส้นกระจิ๋วออกมาผูกข้อเท้ารับขวัญหลานก่อนที่จะถูกแม่ซึ่งกลายเป็น “คุณย่า” ไปแล้วแย่งไปอุ้มบ้าง แม่อุ้มไปก็พลิกตัวปองไปทางซ้ายทีขวาทีเหมือนกับจะดูให้แน่ใจว่าหลานมีอวัยวะครบ 32 หรือไม่ พักใหญ่ก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า “เอ..แม่ว่าขามันโก่ง ๆ พิกลนะ” ยายได้ยินดังนั้นก็ได้ทีแย่งคว้าตัวหลานไปทำพิธีดัดขาอาบน้ำรับขวัญฝากแม่ซื้อเสียยกใหญ่ก่อนที่จะสงบลงได้

เที่ยวนี้แม่กับยายพักอยู่ที่อุดรเสียหลายวันสิ่งที่ทั้งสองท่านเป็นห่วงเป็นใยมากที่สุดก็คงเป็นข้อที่ฉันกับตุ่ม “เลี้ยงลูกไม่เป็น” มิใยที่ตุ่มกับฉันจะรับปากรับคำอย่างไรทั้งสองก็หาได้คลายใจไม่ แม่ถึงกับออกปากว่าจะขอหลานไปเลี้ยงที่กรุงเทพซึ่งฉันก็ทัดทานไปในทันทีว่า “ไม่ให้” เป็นตายอย่างไรก็จะขอเลี้ยงลูกกันเอง แม่ก็พูดให้คิดขึ้นมาในทันทีว่า “แล้วเวลาพ่อกับแม่มันไปทำงานจะทำอย่างไร” เพราะที่จริงเรื่องคนเลี้ยงลูกนี้ฉันกับตุ่มไม่เห็นว่ามีความสำคัญแต่อย่างใดในครั้งแรก ด้วยคิดว่าลูกก็มิได้เป็นเด็กที่ร้องไห้โยเยโดยไม่มีเหตุผลอันควรน่าจะฝากไอ้เตื้องดูแลในช่วงกลางวันได้ แต่คิดไปคิดมาก็เริ่มเกิดความวิตกจริตเพราะไอ้เตื้องเองก็เพิ่งจะแตกเนื้อสาวไม่เคยเลี้ยงเด็กอ่อนมาก่อน วัน ๆ ก็เอาแต่นอนฟังเพลงลูกทุ่งจะฝากฝีฝากไข้ให้เลี้ยงลูกแบเบาะได้อย่างไรเพราะตุ่มนั้นลางานได้เพียงเดือนเดียวก็ต้องกลับไปทำงานเหมือนเดิม

และแล้วฉันก็หาทางออกได้เมื่อได้ยินเสียงทวีร้องเพลงขี้เมาดังแว่วมาจากหลังบ้านด้วยนึกขึ้นได้ว่าน้องสาวคนเดียวของทวีเพิ่งจะเลิกกันกับผัวที่กรุงเทพฯ พาแม่อพยพมาอยู่กับทวีได้หลายเดือนแล้ว แม่ของทวีซึ่งเป็นหญิงชราท่าทางใจดีอยู่ว่าง ๆ ไม่ได้ทำอะไรได้แต่เดินไปเดินมาทั้งวัน เมื่อฉันออกปากแม่ของทวีก็ตกลงรับงานทันที ฉันกับตุ่มจึงโล่งใจไปอีกเปลาะหนึ่งที่อย่างน้อยก็มีคนที่เคยเลี้ยงลูกจนโตมาแล้วถึงสองคนมาดูแลลูกให้ ไม่ต้องยกให้แม่เอาลูกไปเลี้ยงตามคำขู่

ตอนนี้ตั้งใจให้สั้นกว่าที่เคยเพราะมีแถมรูป “ปอง” เทียบให้ดูระหว่างตอนที่มีอายุ 3 วันกับตอนที่มีอายุ 7,671 วัน

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 23 ส.ค. 45 02:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2

สำหรับท่านผู้อ่านที่สนใจต้องการอ่านหรือคิดถึงต้องการกลับไปเยี่ยมเยียนตอนเก่า ๆ ของ “เรื่องของฉัน” ก็โปรดหาความสำราญได้ตามอัธยาศัยโดยเชื่อมต่อผ่านบัญชีลิงค์ที่จัดทำไว้ข้างล่าง เพื่อความสะดวกของท่าน ดังนี้

ตอน 1 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1436965/W1436965.html
ตอน 2 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1440773/W1440773.html
ตอน 3 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1443117/W1443117.html
ตอน 4 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1445429/W1445429.html
ตอน 5 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1456012/W1456012.html
ตอน 6 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1460357/W1460357.html
ประมวลภาพ http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1490077/W1490077.html
ตอน 8 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1464968/W1464968.html
ตอน 9 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1470662/W1470662.html
ตอน 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1477240/W1477240.html
ตอน 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1481216/W1481216.html
ตอน 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1485998/W1485998.html
ตอน 13 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1494536/W1494536.html
ตอน 14 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1499324/W1499324.html
ตอน 15 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1504247/W1504247.html
ตอน 16 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1508332/W1508332.html
ตอน 17 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1514598/W1514598.html
ตอน 18 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1520834/W1520834.html
ตอน 19 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1523540/W1523540.html
ตอน 20 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1529607/W1529607.html
ตอน 21 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1534304/W1534304.html
ตอน 22 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1540028/W1540028.html
ตอน 23 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1544259/W1544259.html
ตอน 24 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1548649/W1548649.html
ตอน 25 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1555260/W1555260.html
ตอน 26 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1560823/W1560823.html
ตอน 27 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1566759/W1566759.html
ตอน 28 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1573112/W1573112.html
ตอน 29 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1575450/W1575450.html
ตอน 30 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1582032/W1582032.html
ตอน 31 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1583775/W1583775.html
ตอน 32 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1590782/W1590782.html
ตอน 33 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1596804/W1596804.html
ตอน 34 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1607455/W1607455.html
ตอน 35 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1621948/W1621948.html
ตอน 36 http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1637369/W1637369.html
ตอน 37 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1652212/W1652212.html
ตอน 37/1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1655967/W1655967.html
ตอน 38 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1665734/W1665734.html
ตอน 39 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1680517/W1680517.html
ตอน 40 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1694257/W1694257.html

หรืออีกทางเลือกหนึ่งก็ที่ Off-Site backup ที่นี่ครับ
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vboard.php?user=jellyfish

ด้วยความปรารถนาดี

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 23 ส.ค. 45 02:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ตรวจสอบบัญชีลิงค์อีกครั้งหนึ่งแล้ว พบว่ามีข้อผิดพลาดจึงขอแก้ไขบัญชีลิงค์ตอนที่ 10 – 12 เสียใหม่ดังนี้
ตอน 10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1477240/W1477240.html
ตอน 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1481216/W1481216.html
ตอน 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1485998/W1485998.html
ขออภัยในความผิดพลาดครับ

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 23 ส.ค. 45 03:18:03 ]
ความคิดเห็นที่ 4

เย้ ดีใจจัง ตอนที่ 41 อุ๊บอิ๊บ มาเป็นคนแรก
ขอ post ก่อนนะครับ

จากคุณ : อุ๊บ อิ๊บ - [ 23 ส.ค. 45 08:39:00 A:203.147.4.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5

อ่านถึงตอนไม่มีนมแล้วขำกลิ้งเลยค่ะ แม่ซื้อคืออะไรคะ?

จากคุณ : scottie - [ 23 ส.ค. 45 09:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6

และแล้ว...วันนี้หลานชายก็มาโชว์โฉมอีกคน ผมว่าหน้าตาแกเหมือนพี่ตุ่มแม่แกนิ...พี่แมงฯ

จากคุณ : พิจิก27 - [ 23 ส.ค. 45 09:52:52 A:202.129.29.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7

ป๊าด...นึกว่านายแบบที่ไหน...สาวๆติดตรึมชัวร์ ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ ว่าจะมาสร้างหน้ารวมลิงค์ให้แต่ช้าไปต๋อยแล้วค่ะ ตอนเด็กๆเค้าก็ว่าแม่ซื้อคือ จะใช้คำว่าอะไรดีล่ะ อืม.... Guardian ของเด็กน้อยคอยปกป้องคุ้มครองภัยอ่ะค่ะ น่าจะได้ใจความประมาณเนี้ย...
-------------------------------------------------------------------------------------------

คุยเรื่องไปเที่ยวมาให้ฟังนิดนึง ไปเที่ยวเกาะแวนคูเวอร์มาค่ะ นั่งเรือเฟอรี่ไป ชั่วโมงกว่าๆถึง แล้วไปทำคอนแทคเลนส์หายไปข้างหนึ่ง แว่นสำรองก็ไม่ได้เอาไปด้วยเลยได้รูปมาหน่อยเดียว ไปเที่ยวแล้วคิดถึงบ้านกันค่ะ อยู่บ้านดีๆไม่ว่าดี ว่าแล้วก็วางแผนเที่ยวต่อค่ะ ฮี่ๆๆๆ

จากคุณ : JW - [ 23 ส.ค. 45 10:49:38 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8

Thank you ka, Khun Mang-ga-prun. Khun JW ka, where is the Vancouver Island? Are you talking about Vancouver in British Columbia, Canada? (I am confused ka because if it in British Columbia, it should be Victoria that you need to take a ferry na ka.)

จากคุณ : B - [ 23 ส.ค. 45 12:43:24 A:134.173.10.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9

ว่าจะโพสรูปให้ดูแต่โหลดรูปลงคอมฯไม่ได้น่ะ คุณบี เข้าใจถูกแล้วค่ะ เจอยู่ที่บีซี นั่งเฟอรี่ไปที่เกาะค่ะ แต่ไปลงที่เมืองนาไนโม มันจะอยู่กลางๆหน่อย เมืองวิคตอเรียจะอยู่ทางใต้ ขับรถขึ้นมาทางเหนืออีกไปที่เมืองคอร์ทนี กับโคมอซ ลืมถามพี่แมงฯว่าน้องปองเรียนจบที่ม. อะไรน่ะค่ะ ครุยสีฟ้านี่คณะอะไรคะ ขอทักทายแฟนคลับด้วยค่ะ

จากคุณ : JW - [ 23 ส.ค. 45 13:16:57 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10

โห น้องปอง ตอน 3 วัน จ้ำหม่ำจังเลยค่ะ โตมาแล้วหล่อเหลาเชียว เรื่อง "แม่ซื้อ" เคยได้ยินมาเหมือนที่น้องเจย์ว่านะคะ คล้ายๆ กับสิ่งศักดิ์สิทธิ วิญญาณ หรืออะไรก็ไม่รู้ ที่จะคอยปกป้องเด็กแรกเกิด เวลาที่จู่ๆ เด็กก็หัวเราะหรือยิ้มขึ้นมา เขาเชื่อกันว่าแม่ซื้อกำลังหยอกล้ออยู่ แต่ทำไมเรียกว่าแม่ซื้อ ไม่เรียกว่าแม่ขาย ก็ไม่รู้นะคะ อิอิ

จากคุณ : - โอ้โฮ - - [ 23 ส.ค. 45 13:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11
อ่า ลิ้งค์แรกๆ อยู่ตรงไหนคะ ได้โปรดดดด อยากอ่านค่ะ
จากคุณ : bee007 - [ 23 ส.ค. 45 17:18:35 ]


ความคิดเห็นที่ 12

ทักทายค่ะ..ทักทายทุกคน น้องเจ....สนุกไหมคะ น้องโอ้โฮ น้อง scottie น้องพิจิก 27 และ to คุณอุ๊บอิ๊บ คุณ B คุณbee007 เวลคัมทู"เดอะคลับ" ค่ะ เอ...ลิงค์แรกๆรวมอยุ่ข้างบนนะคะ คุณ bee007ช่วยดูคคห.ที่สองค่ะ แหม..ช่วยเชียร์คุณตุ่มตอนเจ็บท้องเลยค่ะ แต่พอเห็นลูกแล้วลืมเจ็บลืมปวดเป็นปลิดทิ้ง นะคะ ที่จริงตอนนี้เขาให้"คุณพ่อ"เข้าไปร่วมขบวนการเจ็บด้วย ไม่ให้ยืนสบายอยู่ข้างนอกค่ะ อิ..อิ..และทางหมอว่ากันว่า มีเจ็บปวดสามอย่างในกระบวนความเจ็บที่สุดๆคือ ปวดฟัน ปวดนิ่ว และปวดท้องคลอดค่ะ นึกถึงตัวเองนั้น นอกจากเจ็บอยู่นานแล้วยังโดนเฉือนแหวะท้องออกมาอีกค่ะอิ๊..อิ๊..แถมหลังจากเจ็บอยู่ 12 ชม.แล้วนั้น หมอดมยายังมาให้เลือก อีกว่าต้องการดมยาหรือแทงหลัง โธ่.. ไม่มีสติจะเลือกแล้วค่ะ ตอนนั้น...ตอบไปว่า whatever แล้วผลอยไปเลย ตื่นมาอีกที เห็นลูกจ้องหน้า เราเป๋งเลยค่ะ....ว่าแต่ บทนี้หนูปองมาอ่านไหมคะนี่

จากคุณ : ปราณ - [ 23 ส.ค. 45 18:26:07 ]


ความคิดเห็นที่ 13

เข้ามาช้าไปนิดแต่ต้องมาแน่นอนค่ะ...หวัดดีทู้กท่านค่ะ และ"ปอง"น่ารักดีค่ะ...มีความสุขทุกวันนะคะ

จากคุณ : ริมเส้นขอบฟ้า - [ 23 ส.ค. 45 19:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14

มาช้าแต่ก็มา อิอิ

จากคุณ : GTW - [ 23 ส.ค. 45 20:12:17 A:202.133.156.104 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15

"เจ็บฉิบหาย" สั้นๆ แต่กินใจ...อิ๊บอ๋าย พี่แมงฯ เบลว่า ปองกะเบลนี่น่าจะเหมาะกันนะพ่อ เอ๊ย...พี่ เบลเกิด แรม 4 ค่ำ เดือนเจ็ด ปีขาล (แก่กว่าปีเดียวไม่เป็นไรเนาะ) 8.30 น. เป๊ะ ทักทายมิตรรักนักอ่านทุกท่านด้วยค่ะ

จากคุณ : bellissima - [ 24 ส.ค. 45 04:43:36 A:217.162.156.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16

@^_^@

จากคุณ : Taratorn - [ 24 ส.ค. 45 06:08:32 A:194.80.32.12 X:10.38.40.120 ]

ความคิดเห็นที่ 17

อ่านแล้ว เห็นภาพเลยค่ะ "แหม่ สิหาแหม่ ฮือ ฮือ" นึกถึงวันคลอดเจ้าคนแรก ชัดเจนเลยค่ะ เจ็บมากๆ เจียนจะตาย คิดถึงแม่คนแรก พอได้ลูกมา รักลูกและรักแม่เพิ่มขึ้นอีกเป็นกองเลย (เอ้อ...น้องปองน่ารักนะค่ะ เหมือนนายแบบเลย :)

จากคุณ : คุณแม่ลูกสาม - [ 24 ส.ค. 45 14:25:20 A:203.148.232.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18

เวลาถามแม่เกี่ยวกับเรื่องเลี้ยงเด็กทีไรก็เห็นว่าลำบากทุกที แม่นี่เก่งจริงๆที่สู้รบกับเราได้ ... ตอนนี้เราก็ต้องมาเลี้ยงลูก แต่เป็นลูกกุ้ง แต่ยังกะเด็กเล็กๆ ต้องให้อาหารทุก 4 ชั่วโมง ถ้ากินหมดเร็วก็ต้องให้เพิ่มอีกทุกๆ 2 ชั่วโมง ต้องคอยดูน้ำ ดูดตะกอน ดูว่าแข็งแรงไหม แสนสนุก

จากคุณ : Licht (Miran) - [ 24 ส.ค. 45 19:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 19

บทเพลงพระราชนิพนธ์ คำหวาน ที่พี่แมงขอไว้ในการตอบกระทู้ครั้งที่แล้วครับ มีสองเวอร์ชัน แบบมีเนื้อร้องกับแบบบรรเลง จะสังเกตเห็นว่าจังหวะความเร็วช้าต่างกัน เนื่องจากความเหมาะสมในการใส่คำร้อง

เพลงพระราชนิพนธ์คำหวาน: Sweet Words เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๑๐ ทรงพระราชนิพนธ์เมื่อวันอาทิตย์ที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๒ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ นิพนธ์คำร้องทั้งภาคภาษาอังกฤษและภาษาไทย
http://www.angelfire.lycos.com/jazz/kingsong/KamWarn.mp3
http://www.angelfire.lycos.com/jazz/kingsong/SweetWords.mp3

จากคุณ : biblio - [ 24 ส.ค. 45 20:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20

ตามมาดูรูปได้ที่นี่ค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H1712268/H1712268.html#19

ไม่ได้ใบ้หวยนะคะ
ฮ่าๆๆๆๆ

จากคุณ : JW (Chelsey) - [ 25 ส.ค. 45 05:26:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21

อิอิ...ยังตามอ่านอย่างติดหนึบค่ะ...เป็นความเรียงที่มีหลายรสชาติมาก :)

จากคุณ : โคอาร่า - [ 25 ส.ค. 45 15:30:35 A:203.156.23.184 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22

อะโห..คุณปองอายุสามวัน ทำผมทรงเบ็คแฮมซะด้วย ฮ่า ๆๆๆ โตขึ้นแล้วหน้าหวานจังแฮะ เอิ๊กส์ ขำพี่ตุ่มง่ะค่ะ "เจ็บฉิบหาย" สั้น ๆ แต่ได้ใจความ ฮี่ ๆ รออ่านต่อค่ะ ^^

จากคุณ : Clear Ice - [ 25 ส.ค. 45 22:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23

พี่ตุ่มเข้าใจเอาสองภาพมาคู่กันนะ คนดูต้องตะลึง..ตะลึง..ตึง..ตึง...ลูกชายยิ้ม..น่ารักมากค่ะ..คนดูเห็นแล้วต้องแล้วต้องยิ้มตอบกลับไปด้วย..ดีใจด้วยนะคะ..ย้อนหลังความสุขในวันรับพระราชทานปริญญาบัตร

จากคุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 26 ส.ค. 45 10:26:26 ]
ความคิดเห็นที่ 24

________________________________________________________________________________________
ก่อนอื่นคงต้องขอขอบพระคุณท่านผู้อ่านที่ได้ติดตามอ่านเรื่องของฉันมาอย่างเหนียวแน่นจนย่างเข้าถึงตอนที่ 42 แล้ว ที่ต้องยอมรับกับทุกท่านว่าเชยมากคือเขียนกันไปอ่านกันมาตั้งนมนานเพิ่งจะเห็นชื่อ “เรื่องของฉัน” ปรากฏอยู่ในหน้าแรกของ โต๊ะห้องสมุด แล้วมีรูปมือยกนิ้วหัวแม่โป้งด้วย ธรรมดาไม่เคยหยุดแวะหน้านี้จะตรงเข้าไปยัง “ถนนนักเขียน” เลย ทราบมาว่าเรื่องที่จะปรากฏตรงนี้ได้ต้องมีผู้อ่านสละเวลาโหวตให้ จึงขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ และขออภัยที่กระเปิ้บกระป้าบจนไม่ได้สังเกตและไม่ได้กล่าวคำขอบคุณไว้ก่อนหน้านี้ ต่อไปเป็นรายการตอบคำถามตามประเพณีปฏิบัติอันดีงามครับ
________________________________________________________________________________________
++คุณ : อุ๊บ อิ๊บ - [ 23 ส.ค. 45 08:39:00 A:203.147.4.197 X: ]
ขอแสดงความยินดีครับที่ได้อ่านตอนนี้เป็นคนแรกอุตส่าห์เข้ามาเช็คตั้งวันละห้าหกครั้ง เกรงใจจริง ๆ แต่นี่ดีนะที่กลุ่มแม่บ้านคอนคาเค้ฟเขามีนัดประชุมวิสามันกัน เลยกลับมาไม่ทัน
________________________________________________________________________________________
++คุณ : scottie - [ 23 ส.ค. 45 09:49:36 ]
ถึงกับกลิ้งเลยหรือครับ พอจะนึกภาพออกละว่า หากหุ่นผอม ๆ เพรียว ๆ คงกลิ้งไม่ได้เป็นแน่ เกี่ยวกับเรื่องแม่ซื้อ ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานให้ความหมายว่า [น] เทวดาหรือผีที่ประจำทารก ขยายความโดยคัดลอกจากหนังสือเลขที่ ISBN 974-89015-6-4 เป็นความรู้เพิ่มเติมดังนี้ คนโบราณเชื่อว่า มนุษย์ที่จะเกิดมานั้นผีจะปั้นเป็นหุ่นขึ้นมาก่อน แล้วจึงหาวิญญาณมาใส่ จากนั้นจึงส่งมาเกิดในครรภ์สตรี ในอดีตการแพทย์ยังไม่เจริญเด็กที่มาเกิดจะมีโอกาสตายหรือรอดพอพอกัน เด็กที่ตายมักตายภายใน 3 วันอันเป็นที่มาของคำแช่งที่ขอให้ตายภายใน 3 วัน 7 วัน เชื่อกันว่าเพราะแม่ผีที่ปั้นหุ่นนั้นเห็นว่าเด็กน่ารัก จึงทำให้เด็กตายเพื่อนำไปเลี้ยงดูเอง ถ้าผีไม่ชอบใจจึงจะปล่อยให้มนุษย์เลี้ยง นี่เองจึงเป็นเหตุให้คนในสมัยก่อนเมื่อเห็นเด็กอ่อนแรกคลอดจะต้องรีบทำพูดว่า “น่าเกลียดน่าชัง” เพื่อหลอกมิให้ผีมาเอาเด็กไปเลี้ยง (เดี๋ยวนี้พูดกันเพี้ยนไปเป็นน่ารักน่าชักเสียแล้วเลยไม่รู้เรื่องกันไปทั้งผีทั้งคน) ชื่อเด็กนั้นก็ต้องตั้งให้น่าเกลียดน่ากลัวเข้าไว้ เช่น หอย อึ่ง ปิ๊ด หมึก อ่าง เป็นต้น พอเด็กเกิดมาแล้วตัวแม่เองก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่สนใจ (ที่จริงหมดแรงต่างหาก) เพื่อหลอกผีว่าแม้แต่แม่ของเด็กเองยังเกลียด หมอตำแยจะต้องเอาเด็กใส่กระด้ง ร่อนเบา ๆ แล้วร้องว่า “สามวันลูกผี สี่วันลูกคน ลูกของใครมารับไปเด้อ” หากมีการเตรียมการกันไว้ก่อนจะต้องหาหญิงใจดี เลี้ยงลูกเก่งมาเป็น “แม่ซื้อ” โดยหญิงนั้นจะขอซื้อเด็กจากหมอตำแย ให้สตางค์แก่หมอตำแยเล็กน้อยพอเป็นพิธีว่าได้ซื้อเด็กไปแล้วผีห้ามมาแย่งคืน แต่หากไม่มีหญิงมารับเป็นแม่ซื้อหน้าม้า หมอตำแยก็จะรับเป็นแม่ซื้อเสียเอง ส่วนฝรั่งนั้นไม่เชื่อเรื่องผี จึงเรียก “แม่ซื้อ” เป็นเทวดาประจำตัวเด็ก Guardian Angle ไป
________________________________________________________________________________________
จากคุณ : พิจิก27 - [ 23 ส.ค. 45 09:52:52 A:202.129.29.44 X: ]
เอ..จะขัดใจกันก็ตรงนี้แหล่ะ มีแต่คนเขาว่า “ขี้เหร่เหมือนพ่อ”
________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW - [ 23 ส.ค. 45 10:49:38 A:142.173.107.180 X: ]
แหมนี่ถ้าไม่รู้จักน้องเจย์มาก่อนนะ ได้ยินเสียงร้องอุทานว่า “ป๊าด” นี่ต้องนึกว่าลาวมาเองแน่นอน คนลาวจะนิยมอุทานคำว่า ปัดติโถะ กันจนติดปาก ภายหลังเห็นว่ายาวนักเลยย่อเหลือเพียง “ป๊าด” แบบที่น้องเจย์อุทานเปี๊ยบเลย แนะเห็นมะ คุณ Scottie น้องเจย์ยืนยันอีกคนแล้วนะ เรื่อง Guardian Angle
________________________________________________________________________________________
++คุณ : B - [ 23 ส.ค. 45 12:43:24 A:134.173.10.70 X: ]
ยินดีต้อนรับครับ
________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW - [ 23 ส.ค. 45 13:16:57 A:142.173.107.180 X: ] (อีกที)
ครุยสีฟ้าก็คณะบัญชี มหาวิทยาลัยหอการค้า จบบัญชี-บัญชี กว่าจะจบแทบตาย แต่จบแล้วกลับไม่ได้ใช้วิชา ไปเป็นคนขายหุ่นยนต์ ตอนนี้เรียน MBA ที่เอแบคภาคค่ำทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยกำลังจะจบแล้วผอมเสียจนคนทักว่าไม่มีลำไส้ พ่อก็หมดแรงส่งพอดี
________________________________________________________________________________________
++คุณ : - โอ้โฮ - - [ 23 ส.ค. 45 13:19:50 ]
ขอบคุณครับ ทีนี้รู้แล้วนะครับว่าทำไมเขาจึงไม่เรียก “แม่ขาย”
________________________________________________________________________________________
++คุณ : bee007 - [ 23 ส.ค. 45 17:18:35 ]
หาตัวเชื่อมเจอหรือยังไม่ทราบครับ
________________________________________________________________________________________
++คุณ : หมอปราณ - [ 23 ส.ค. 45 18:26:07 ]
แหม คุณหมอปราณมาคราวนี้เขย่าขวัญดีแท้ แมงฯมีนิ่วอยู่ในถุงน้ำดีตั้งหลายเม็ด ยังไม่ได้ไปเอาออกเลย กะว่าจะรอให้ปวดเสียก่อนค่อยไปให้หมอเจาะพุงเอาออก ไฉนเลยหมอปราณมาขู่กันได้ว่าปวดนิ่วนั้นสาหัสนักจนข้าน้อยชักจะหวั่นไหว ชักเสียวจริง ๆ แล้วสิเรา ปองยังไม่ได้อ่านเลยครับ เรียกให้อ่านอยู่เหมือนกัน เห็นทำหน้าเบ้ ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าแปลว่าอะไร
________________________________________________________________________________________
++คุณ : ริมเส้นขอบฟ้า - [ 23 ส.ค. 45 19:23:00 ]
สวัสดีครับ ตกลงรูปสมุนน่ารักที่เอามาแบ่งกันชมนี่น่ะ เป็นตัวจริงจริงหรือเปล่าครับ
________________________________________________________________________________________
++คุณ : GTW - [ 23 ส.ค. 45 20:12:17 A:202.133.156.104 X: ]
“มาช้าแต่ก็มา อิอิ“ ตื้นตันจริง ๆ ครับคุณพี่ ค่อย ๆ เดินก็ได้ครับ ระวังจะหกล้มหกลุกไป
________________________________________________________________________________________
++คุณ : bellissima - [ 24 ส.ค. 45 04:43:36 A:217.162.156.85 X: ]
เอ๊า..ถ้าอย่างนั้นน้องเอ๊ยหลานเบลก็ต้องซ้อมเรียก “อาแมงฯ” เป็นการอุ่นเครื่องไว้ก่อน แล้ว “อา” จะช่วยเชียร์ให้ ว่าแต่ว่า พ่อหนุ่มมาดเข้มที่นั่งหน้ายุ่งอยู่ในรูปด้วยกันเมื่อวันก่อนน่ะจะยอมรื้อ
________________________________________________________________________________________
++คุณ : Taratorn - [ 24 ส.ค. 45 06:08:32 A:194.80.32.12 X:10.38.40.120 ]
ถามลูกชายคนเล็กแล้ว เห็นบอกว่า ^-^ แปลว่ายิ้มธรรมดา แต่ถ้า @^_^@ แปลว่าคนยิ้มใส่แว่น
________________________________________________________________________________________
++คุณแม่ลูกสาม - [ 24 ส.ค. 45 14:25:20 A:203.148.232.36 X: ]
ครับ รู้แล้วพวกเรารักแม่กันให้มาก ๆ นะครับ อ้อ ขอบคุณครับที่ชมว่าปองน่ารัก น่ารักจริงครับ แต่นิสัยไม่ดี อายุเกือบจะสามสิบอยู่รอมร่อแล้วยังไม่เลิกไถเงินพ่อใช้สักที
________________________________________________________________________________________
++คุณ : Licht (Miran) - [ 24 ส.ค. 45 19:37:50 ]
เอาใจช่วยนะครับ ซ้อมไว้ครับ เลี้ยงลูกกุ้งก็ดีไปอย่างที่เลี้ยงแล้วมักจะได้เงิน แต่เลี้ยงลูกคนโอกาสได้เงินมีน้อยมาก
________________________________________________________________________________________
++คุณ : biblio - [ 24 ส.ค. 45 20:52:55 ]
นึกแล้วว่าต้องไม่ผิดหวัง ขอบคุณจริง ๆ ครับ ไพเราะจริง ๆ ครับ เชื่อว่าคนคงจะโหลดไปฟังกันตรึม (ยกเว้นน้องเจย์) ไม่ทราบนักร้องชื่อคุณวิยะดาหรือเปล่าครับ คุณบิ๊บพอจะทราบไหมครับว่าใครเป็นคนทำดนตรี (เรียบเรียงเสียงประสาน) ต่อเนื่องนะครับไม่เกรงใจนะครับ เดี๋ยวจะเสียจังหวะ ขอเพลง Little things mean a lot ด้วยได้ไหมครับ มีกี่เวอร์ชั่นเอาหมดเล้ย
________________________________________________________________________________________
++คุณ : โคอาร่า - [ 25 ส.ค. 45 15:30:35 A:203.156.23.184 X: ]
แหม หายหน้าไปนาน คิดถึงจัง คิดว่าคุณหมีโคฯหนีไปทำ “ไข่เคาะ” ขายอยู่ที่ไหนเสียแล้ว
________________________________________________________________________________________
++คุณ : Clear Ice - [ 25 ส.ค. 45 22:01:20 ]
ภาษาไทยแท้ ๆ มักจะให้ความหมายในเชิงความรู้สึกได้จะแจ้งตรงประเด็นเสมอโดยไม่ต้องขยายความให้เยิ่นเย้อ เสียดายว่าคำไทยแท้ ๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่ถูกมองถูกจัดให้เป็นคำหยาบช้าสามาลย์ไปเสียฉิบ คนเลยแหยงไม่ค่อยกล้าที่จะนำมาใช้กัน น้องไอ้ซ์นี่ช่างสังเกตนะเรื่องผมทรงแบ็คส์น่ะ เหมือนจริง ๆ ด้วย
________________________________________________________________________________________
++คุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 26 ส.ค. 45 10:26:26 ]
เห็นยิ้ม ๆ อย่างนี้แหล่ะครับ โหดเหี้ยมไร้ปราณีนัก..เวลาหน้ามืดจะไถเงินพ่อ
________________________________________________________________________________________

พรุ่งนี้อย่าลืมนะครับ “เรื่องของฉัน” ตอนที่ 42 ที่เก่าเวลาเดิม ตอนนี้อาจจะหนักไปนิดสำหรับหลาย ๆ คน แต่ก็สนุกเหมือนเดิมนะ
________________________________________________________________________________________

จากคุณ : แมงฯ - [ 29 ส.ค. 45 02:23:53 A:203.149.39.218 X: ]


ความคิดเห็นที่ 25

เป็นแฟนอย่างเหนียวแน่นเช่นกันคะ เขียนความเรียงได้น่าอ่านจริงๆ ชื่นชมคุณยิ่งนัก :-)

จากคุณ : เพลง - [ 29 ส.ค. 45 05:57:52 A:203.113.34.239 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26

ธ่อ...พี่แมงฯ เพิ่งจะเห็นกระทู้แนะนำหรือนี่ หวังว่าแควนๆที่โหวตให้ไม่น้อยใจไปก่อนนะ เรื่องป๊าด...นั้น เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นทอมมาจีบเพื่อนอีกที ทอมนี้เป็นคนอีสาน ตลกมาก ฮาสุดๆ เค้าก็ชอบอุทานว่า ป๊าด...บ่อย และดังๆ เลยเอามาใช้บ้างเพื่อให้เข้ากับท้องเรื่อง แหะๆๆ เพิ่งรู้ว่าน้องปองเป็นรุ่นน้องสถาบันเดียวกันอีกแล้ว เจเรียนภาคกลางวันจบเมื่อปี 1999 นี้เอง ตอนนั้นค่าหน่วยกิต หน่วยละ 3000 ตอนนี้คงซัก 3500 หรือ 4000 ได้แล้วมั้ง ทำไมโลกนี้กลมจริงหนอ

จากคุณ : JW - [ 29 ส.ค. 45 12:19:11 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27

พี่แมงฯแปะตอน 42 แล้วนะ ตามไปดูได้ที่ถนนนักเขียนค่ะ

จากคุณ : JW - [ 30 ส.ค. 45 05:11:41 A:142.173.107.180 X: ]