ตอนที่ 39
ฉันใช้ชีวิตในวัยหนุ่มที่อุดรอย่างคุ้มค่าทั้งในช่วงก่อนและช่วงแรก ๆ ของชีวิตแต่งงาน นอกเหนือจากประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ได้จากการทำงานแล้ว ประสบการณ์ชีวิตแปลก ๆ ใหม่ ๆ ที่ไม่มีสอนในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยแห่งใดก็ดูเสมือนหนึ่งว่าจะมีให้ไขว่คว้าลิ้มลองเรียนรู้ได้อย่างไม่จบไม่สิ้น ฉันคิดว่าการได้มีโอกาสในการลองผิดลองถูกรวมถึงการที่ต้องเผชิญหน้ารับผิดชอบกับผลที่ตามมาโดยตัวเพียงลำพังนั่นเองที่หล่อหลอมประกอบกันขึ้นเป็นพื้นฐานสำคัญให้ชีวิตของฉันมีความกร้าวแกร่งเพิ่มมากขึ้น
แม้จะอยู่ในวัยหนุ่มคะนองแต่ก็มีหลายกรรมต่างวาระที่ฉันไม่สามารถต้านแรงที่มากระทำนั้นไหว ต้องซวนเซถอยหลังมาเสียเป็นหลายก้าว ทั้งที่เหนื่อยทั้งที่ท้อแต่ฉันก็ไม่เคยหมดกำลังใจที่จะก้าวเดินต่อไปใหม่เมื่อตั้งหลักได้อีกครั้ง เสมอ
คุณสมบัติหรือสันดานประจำตัวอีกอย่างคือฉันจะให้ความจริงใจต่อคนรอบข้างของฉันทุกคนไปไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นใคร ซ่อนอะไรไว้ภายใต้รอยยิ้มหรือไม่ ไม่เคยคิดกริ่งเกรงเลยว่าใครจะมาไม้ไหนหรือจะมาเล่นการเมืองมี “ฮิดเด้นอเจนด้า” เป็นวาระซ่อนเร้นเอากับฉัน สิ่งนี้เองที่ฉันเชื่อว่าเป็นเกราะกำบังให้กับฉันให้สามารถฟันฝ่าอุปสรรค์ต่าง ๆ จนรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้จวบจนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าจะมีเพื่อนที่ฉันรักนับถือเป็นเพื่อนมิใช่เพียงคนรู้จักหลายคนที่วิเคราะห์ว่าฉันนั้น “ซื่อบื้อ” นักในหลาย ๆ เรื่อง ฉันก็หาได้ทุกข์ร้อนหรือคิดที่จะลุกขึ้นมาปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเองแต่อย่างใดไม่
ความที่อุดรในขณะนั้นเป็นเมืองที่ตั้งของเบสแคมพ์ของฐานบินอเมริกันที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย นอกรั้วแคมพ์จึงมีสถานบันเทิงผลุดขึ้นอยู่ดาษดื่นมากมาย สมัยนั้นยังไม่มีบาร์เบียร์ ผับ หรือคาราโอเกะ สถานบันเทิงที่มีจึงเรียกรวม ๆ กันว่า บาร์ มีทั้งที่เข้าไปดื่มกินอย่างเดียวมีตู้เพลงเปิดเพลงดังลั่นเป็นเครื่องประกอบ ที่เข้าไปดื่มกินเป็นหลักและมีวงดนตรีสองสามชิ้นเล่นกันสด ๆ เป็นเครื่องประกอบ หรือที่เข้าไปเพื่อฟังเพลงจากวงสตริงค์ประเภทอันเดอร์กราวนด์ที่มีชื่อเสียงจากกรุงเทพที่ไปปักหลักขุดทองเป็นหลักและดื่มกินเป็นเครื่องประกอบ มีให้เลือกได้ตามอัธยาศัยและกำลังทรัพย์ บาร์พวกนี้จะแยกตั้งอยู่ตามย่านต่างกันอย่างข้างชัดเจนว่าย่านไหนเป็นของคนไทยเที่ยว ย่านไหนเป็นของฝรั่งเที่ยว ย่านของฝรั่งยังแยกย่อยลงไปอีกเป็นย่านไหนเป็นของนิโกรและย่านไหนเป็นของคนขาวไม่ปะปนกัน
บาร์แห่งหนึ่งที่คนไทยที่นิยมไปนั่งกินเหล้าฟังเพลงกันชื่อ “ซิลลูเอท” ตั้งอยู่แถว ๆ ถนนประจักษ์มีวงดนตรีร๊อคที่เล่นเพลงบรรเลงของซันตาน่าได้เด็ดขาดมาก และเหมือนจะรู้ใจ พอพวกฉันเมาได้ที่ทีใดวงนี้จะต้องเล่นเพลง “โอบะ” เป็นเพลงบรรเลงที่สนุกเร้าใจมากมีเนื้อร้องเพียงแค่ ”บะ บะ โอบะ บะโอบะ บะโอบะ” พวกขี้เมาตะโกนร้องร่วมไปด้วยได้โดยง่ายตั้งแต่ต้นจนจบเพลง พอตะโกนร้องเพลงนี้ด้วยเสียงดังเท่าใดก็ได้ตามที่ต้องการแล้ว ก็จะดูเสมือนหนึ่งว่าความเมาหายเกือบครึ่ง เริ่มตั้งหน้าตั้งตาดื่มต่อไปได้อีก
วง V.I.P. และ แหลม มอริสัน ที่โด่งดังไปจากกรุงเทพก็เคยไปปักหลักขุดทองอยู่ในบาร์หน้าแคมป์ด้วยเช่นกันส่วนใหญ่เป็นพวกฝรั่งที่เข้าไปฟังกันคนไทยไม่คอยชอบเพราะหนวกหูและฟังไม่รู้เรื่อง
นอกจากบาร์ลักษณะดังกล่าวข้างต้นแล้ว หากต้องการได้บรรยากาศเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็มี “เยลโล่ เบิร์ด” เปิดตั้งแต่สามทุ่มไปจนถึงตีหนึ่ง เป็นบาร์ที่มืดมากจะเดินไปที่ใดภายในบาร์จะต้องมีไฟฉายเล็ก ๆ ซึ่งทางบาร์จัดให้ไว้ทุกโต๊ะติดมือไปใช้ส่องทางได้ด้วย ไม่งั้นมองอะไรไม่เห็น ตั้งอยู่ชั้นใต้ดินเจริญโฮเตล นักร้องผู้หญิงคนไทยหนึ่งเดียวของบาร์แห่งนี้ร้องเพลงฝรั่งกับเครื่องดนตรีเพียงสามชิ้นได้ไพเราะยิ่งนัก เพลงที่เธอนำมาร้องมีตั้งแต่เพลงของ แบรนด้า ลี ซู ทอมสั้น เป๊ตตูล่า คล๊าก คาเรน คาร์เปนเตอร์ ไปจนถึงเพลงของ โอลิเวีย นิวตัน จอห์น ซึ่งเพิ่งจะเริ่มโด่งดังในช่วงปี 1970 เลยทีเดียว
ที่ใหญ่ขึ้นมาอีกคือไนท์คลับชื่อ ฮอลิเดย์ อินน์ สามารถยกเอามาเปรียบเทียบกับ “โลลิต้า” ที่กรุงเทพได้ไม่แพ้กัน จะเหนือกว่าด้วยซ้ำที่ฮอลิเดย์ อินน์เป็นสถานบันเทิงครบวงจร มีทั้งโบว์ลิ่ง อาบอบนวด และ ไนต์คลับ ในไนท์คลับมีวงดนตรีวงใหญ่ มีนักร้องสาวสวยมากมายทั้งเพลงลูกกรุง ลูกทุ่งและเพลงสากล แม้จะไม่มีแม่เหล็กใหญ่แต่ตัวเล็กเช่น สดใส แจ้งกิจ เหมือนที่โลลิต้ามี แต่ฮอลิเดย์ อินน์ก็มีนักร้องสาวนัยตาเศร้าจากกรุงเทพเป็นนักร้องที่ร้องเพลงฝรั่งได้ดีมากคนหนึ่งชื่อ กรองทอง ทัศนะพันธ์ มีเวลาว่างเมื่อใดฉันเป็นต้องแอบซุ่มไปนั่งฟังเธอร้องเพลงเสมอ ๆ
ในไนท์คลับแห่งนี้ นอกจากจะเลือกนั่งคนเดียวหรือนั่งเป็นกลุ่ม ๆ แล้ว ยังมีคู่นั่งคุยหรือคู่เต้นรำที่เรียกกันว่า พาร์ทเนอร์ ให้เช่าเป็นชั่วโมงด้วย นาน ๆ จึงจะมีฝรั่งหลงเข้ามาสักที ตอนนั้นร้านนวดแผนโบราณที่เปิดกันเป็นดอกเห็นในปัจจุบันยังไม่เกิดยังไม่มี อาบอบนวดที่อยู่ติด ๆ กันทั้งจังหวัดมีอยู่ที่เดียว มีฝรั่งหลงเข้าไปใช้บริการอยู่เหมือนกันแต่ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนไทยทั้งสิ้น ที่ฉันไม่เคยเห็นฝรั่งไปเที่ยวกันเลยคือย่านที่ชายตั้งแต่รุ่นหนุ่มกระเตาะไปจนถึงแก่เฒ่าจวนจะเข้าโลงทั้งที่เป็นคนอุดรแท้ ๆ ที่เป็นคนต่างถิ่นที่มาทำมาหากินหรือเพียงแค่เดินทางผ่านจังหวัดอุดรธานี ต้องรู้จักดี เรียกกันว่าย่าน "เสาไฟแดง"
ชื่อเสาไฟแดงมีที่มาที่ไปตรงที่ย่านนั้นมีเสาวิทยุเหล็กสูงทาสีขาวสลับแดงอยู่ต้นหนึ่ง เสาต้นนี้ติดไฟแดงวาบวับเห็นเด่นชัดในเวลากลางคืนเพื่อกันเครื่องบินบินมาชน คนอุดรเลยเรียกย่านนั้นกันจนติดปากว่าย่านเสาไฟแดง ทุก ๆ ยามค่ำคืน ทันทีที่ไฟแดงบนเสาเปิดวาบวับความคึกคักพลุกพล่านก็จะเข้ามาแทนทีความเงียบเหงาซึมเซาในช่วงเวลากลางวันไม่ใช่เพราะเสาไฟแดงแต่เป็นเพราะย่านนั้นเป็นสถานย่านคณิกาที่ใหญ่ที่สุดในตัวจังหวัด ประกอบด้วยหมู่บ้านไม้ใต้ถุนสูงประมาณ 30 หลังปลูกอยู่ติด ๆ กัน ที่หน้าบ้านทุกหลังจะมีไฟนีออนสีแดงหรือสีชมพูติดอยู่ เป็นเครื่องหมายการค้ารับประกันความมั่นใจกับชายกลัดมันที่ย่องไปด้อม ๆ มอง ๆ ว่ามาถูกที่แล้ว ว่าใช่แน่ ๆ แวะเข้าไปเยี่ยมมาชมได้โลด ในบ้านแต่ละหลังจะมีที่ซึ่งกำหนดไว้ให้เป็นที่นั่งของน้อง ๆ บางบ้านไม่มีตู้ก็นั่งเผชิญหน้าสด ๆ กับคนที่ไปเที่ยวเลย หรือบางบ้านที่มีพัฒนาการหน่อยก็จะจัดทำเป็นห้องกระจกเล็ก ๆ ให้น้อง ๆ นั่งอยู่ข้างใน ส่วนหลังของตัวบ้านจะซอยเป็นห้อง ๆ ไว้เพื่อความสะดวกในการประกอบกิจ สนนราคาก็มีให้เลือกตั้งแต่สามสิบไปจนถึงแปดสิบบาทขาดตัว
ด้วยความจำกัดของสถานที่และจำนวนห้อง คนที่มาเที่ยวในสถานที่แบบนี้จะมัวเยิ่นเย้อรำมวยออกแขก หรือจะมัวนั่งซักถามประวัติความเป็นมาของน้อง ๆ ไม่ได้ ต้องว่องไวรวดเร็วเพราะมิฉะนั้นจะถูกเร่งจนหมดอารมณ์ไปตาม ๆ กัน งานของนวลนางเสาไฟแดงเป็นงานที่มีโควต้าเรียกกันเป็นประตู แต่ละคนจะต้องทำให้ได้ตามโควต้าที่กำหนดไว้ในแต่ละคืนไม่งั้นอาจถูกลดชั้น ถูกหักค่าตัว หรือที่เลวร้ายหน่อยก็อาจถึงขั้นเจ็บตัวจากซุปเปอร์ไว้สเซอร์ผู้ควบคุมได้โดยง่าย
ด้วยความประพฤติแบบที่เรียกได้ว่าสำมะเลเทเมาเต็มรูปแบบนี่เองที่เป็นเหตุให้คนรอบข้างตุ่มโดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงรุ่นพี่ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสาวแก่ที่แวดล้อมตุ่มอยู่หลายคนมองว่าฉันเป็นคนเสเพล ไม่น่าไว้วางใจด้วยประการทั้งปวง และด้วยความที่ตุ่มยังเป็นเด็กมาก ๆ เมื่อเริ่มทำงานในแคมพ์ จึงถือเป็นน้องเล็กที่มีคนเข้ามาปกป้องหลายคน ส่วนใหญ่เป็นรุ่นพี่ผู้หญิงที่ทำงานใน NCO มาก่อน ในบรรดาเพื่อนรุ่นพี่ของตุ่มนั้นมีอยู่คนหนึ่งชื่อ "พี่แอ๋" เป็นคนกรุงเทพมาทำงานที่อุดรตั้งแต่ฝรั่งเข้าเมืองมาใหม่ ๆ ตุ่มมาขอแบ่งห้องเช่าบ้านอยู่ด้วย พี่แอ๋ทำงานที่ NCO เช่นกัน ในสายตาของฉันพี่แอ๋เป็นผู้หญิงที่เรียกได้ว่าสวยคนหนึ่ง แต่ตลอดเวลาที่ฉันคบหาเป็นแฟนกับตุ่มอยู่ไม่ค่อยจะได้พูดคุยกับพี่แอ๋มากเท่าใดนักเพราะแกจะทำมึนตึงตาขึงตาขวางค้อนลมค้อนแล้งใส่ฉันอยู่เสมอ จนฉันจำใจลงมติว่าแกเป็น ดี้ เพราะทำกิริยาหึงหวงตุ่มจนออกนอกหน้า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าบาปกรรมจริงเท็จประการใด แต่จนทุกวันนี้พี่แอ๋ก็มิได้แต่งงานยังคงครองตัวเป็นสาวโสดมดไม่ได้ไต่ไรไม่ได้ตอม พี่แอ๋กับตุ่มขาดการติดต่อกันไปนานหลังจากที่ฉันและตุ่มย้ายกลับมาทำมาหากินอยู่กรุงเทพฯ จนเมื่อเร็ว ๆ นี้เองตุ่มจึงได้ข่าวว่าพี่แอ๋ไปเปิดร้านขายอาหารใหญ่โตอยู่แถวพัทยาใต้จึงรีบแวะไปเยี่ยมเยียนตามภาษาคนคุ้นเคย เห็นกลับมาคุยฟุ้งว่าพี่แอ๋ยิ่งแก่ยิ่งสวย เป็นเจ้าของร้านอาหารขายดีเป็นเทน้ำเทท่าฉันก็ได้แต่โมทนาสาธุ ดีใจไปกับพี่แอ๋ด้วย
สายตาคลางแคลงในความประพฤติของฉันคงอยู่และค่อย ๆ จางไปเมื่อตุ่มกับฉันอยู่กินกันมาจนถึงปัจจุบันเกือบจะครบสามสิบปีอยู่รอมร่อลบล้างคำสบประมาทจากหลายคนที่ลงความเห็นว่าฉันกับตุ่มไม่น่าจะอยู่กันได้เกินก้นหม้อขาวดำลงได้อย่างสิ้นเชิง ด้วยความที่ตุ่มเป็นคนโผงผาง ตีหัวหมาด่าแม่เจ๊ก ปากก็จัดด่าเก่งเป็นไฟ ส่วนฉันนั้นเห็นเขาว่าเป็นพวกน้ำนิ่งไหลลึก ตุ่มจะโวยวายด่าไฟแลบอย่างไร ฉันก็จะเงียบ แต่ตุ่มจะรู้ทางลมเป็นอย่างดีว่าเมื่อใดควรจะหยุด เมื่อใดควรจะเงียบ คู่อื่นเวลาเขาพูดเขาจากันฟังเพราะเสนาะหู คุณอย่างนั้น ฉันอย่างนี้ พี่จ๋าน้องจ้ะ หรือไม่ก็ พ่ออย่างนั้น แม่อย่างนี้ ส่วนตุ่มกับฉันนั้นคบกันอยู่ร่วมกันเหมือนเพื่อนสนิท คนไม่คุ้นกันเป็นต้องตกใจเมื่อได้ยินตุ่มพูดกับฉัน เคยนัดแนะลองพูดกันเพราะ ๆ เหมือนกันแต่ผลปรากฏว่าขนลุกซู่ซ่าหัวร่อกลิ้งกันไปทั้งคู่ ภาษาลาวว่า “มันบ่คือ” ไม่สำเร็จจนแล้วจนรอด อย่างดีก็ “ตัวเอง” อย่างนั้น “เค้า” หรือ “ข้อย” อย่างนี้ แค่นั้น
มีคนรู้จักหรือแม้แต่เพื่อนบางคนของฉันถามว่าฉันทนตุ่มอยู่ได้อย่างไรทำไมจึงไม่สั่งสอนอบรมให้ตุ่มพูดด้วยให้ไพเราะเสนาะหู ฉันก็ตอบกลับไปว่า เหตุใดฉันจึงต้องทนตุ่มเขาก็เป็นของเขามาอย่างนั้นตั้งแต่อ้อนแต่ออก เพราะต้องเอาตัวให้รอด มีปัญหาอะไรก็ต้องแก้ไขด้วยตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ไม่มีใครมาช่วยไม่มีใครมาปกป้องคุ้มครอง ที่หนักไปกว่านั้นคือนอกจากที่ตุ่มต้องเอาตัวเองให้รอดแล้ว ยังมีภาระอันหนักของการที่ตัวเป็นพี่สาวคนโต ต้องคอยปกป้องดูแลพวกน้อง ๆ ที่คลานตามกันออกมาเป็นขบวนรถไฟอีกด้วย ตอนเริ่มคบกันตุ่มก็ไม่เคยเสแสร้งแกล้งทำ เคยเป็นเคยพูดเคยด่าใครอย่างไรก็เป็นของเธออย่างนั้นมาตลอด ฉันต่างหากเป็นฝ่ายหยิบยื่นความสัมพันธ์ไปให้เอง เมื่อตุ่มเปิดใจรับความสัมพันธ์นั้น ตุ่มก็รับความสัมพันธ์ของฉัน ตัวฉันและความประพฤติของฉันจากฉันอย่างที่ฉันเป็น ไม่เคยมาบังคับกะเกณฑ์เอากับฉันว่าฉันจะต้องเปลี่ยนไป “เป็นอย่างโน้น..เป็นอย่างนี้” พื้นฐานของความสัมพันธ์ของฉันและตุ่มจึงแน่นแฟ้นเพราะเรายอมรับในสิ่งที่เราต่างฝ่ายต่างเป็น เราต่างก็เป็นปัจเจกบุคคล มีแรงขับและความต้องการที่แตกต่างกัน การที่เราต่างยอมรับนับถือความแตกต่างนั้นอย่างที่มันเป็นโดยดุษฎี
(โปรดอ่านต่อไปได้อีกนิดที่ความคิดเห็นที่ 1)
จากคุณ : แมงกระพรุน - [9 ส.ค. 45 03:52:08 A:203.149.43.200 X:]
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 1
เรื่องการบ้านการเรือนก็เช่นกัน หากใครคิดว่าตุ่มเป็นแม่ศรีเรือนมีเสน่ห์ปลายจวักทำให้ฉันติดหนึบจนดิ้นไม่หลุดคงต้องฟอร์แมทลบความคิดนั้นออกจากสมองโดยเร็ว ตุ่มเป็นผู้หญิงที่ไม่ยอมทำงานบ้านทุกประเภทอย่างเด็ดขาด แรก ๆ ไม่ยอมเข้าครัวทำกับข้าวกับปลาเสียด้วยซ้ำเป็นแม่บ้านถุงพล้าสติก ต่อมาเมื่อเห็นฉันเข้าครัวทำอะไรต่อมิอะไรอร่อยกินอยู่เรื่อยก็อดไม่ได้เริ่มมาเลียบ ๆ เคียง ๆ บ้าง เดี๋ยวนี้ทำกับข้าวเป็นหลายอย่างแล้วฝีมืออยู่ในขั้นกินได้พอไม่เสียดายท้อง คำว่าเสียดายท้องนี้มีความหมาย เพราะฉันนั้นพอแก่ตัวเข้าจะกินโน่นกินนี่ตามใจปากเหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้ เป็นพวกกินเข้าไปห้าอ้วนขึ้นมายี่สิบ จึงต้องเลือกของที่จะกินให้ดีเพราะกินได้จำกัด หากเลือกไม่ดีของที่กินนั้นไม่อร่อยก็จะเกิดอาการ “เสียดายพื้นที่ในท้อง” ขึ้นมาทันที
ส่วนแม่นั้นก็อ่อนอกอ่อนใจกับตุ่มนักในเรื่องเหล่านี้จนภายหลังจึงยอมแพ้เลิกวอแวที่จะถ่ายทอดวิชาผีฟ้าเอ๋ยวิชาแม่บ้านการเรือนให้กับตุ่มไปในที่สุด เห็นแม่ไปเที่ยวพูดลับหลังฉันว่า “เวรกรรมของนายโป๋มัน” แต่ทั้งต่อหน้าและลับหลังแม่จะเรียกตุ่มว่า “แม่หนีเรือน” ซึ่งก็แปลกที่ตุ่มกลับยิ้มรับฉายานั้นอย่างเริงร่าหน้าชื่นตาบาน อาจจะเป็นเพราะตุ่มเห็นว่า ฉายาที่แม่ตั้งให้นั้น ถูกต้องตรงกับพฤติกรรมของตัวเองที่เป็นคน “อยู่บ้านไม่ติด” ก็น่าจะเป็นได้
ตรงกันข้ามกับการที่ตุ่มเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเรื่องงานบ้านงานเรือนที่เล่ามาข้างต้นแต่หากเป็นเรื่องที่ต้องออกไปโลดโผนโจนทะยานนอกบ้าน เอารถไปล้าง เอารถไปซ่อม ออกไปรับคนโน้น ออกไปส่งคนนี้ ไปกินเหล้ากินข้าวกับเพื่อนคนโน้น ญาติข้างนี้ หรือโดยสรุปเป็นกิจกรรมอะไรก็แล้วแต่ที่ต้องออกไปทำนอกบ้านหรือมีปฏิสัมพันธ์กับคนนอกบ้าน ตุ่มจะยินดีมากที่จะทำ งานในบ้านตุ่มจะเลือกทำเฉพาะงานที่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะไม่ทำกันเป็นอันขาดเช่นพวกงานซ่อมแซมข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ตั้งแต่เปลี่ยนฟิวส์ เปลี่ยนหลอดไฟฟ้า เปลี่ยนก๊อกน้ำ รื้อตู้เย็นเครื่องซักผ้าแต่มักจะประกอบใส่กลับคืนไม่ได้ หรือใส่คืนได้แต่ไม่ครบ ไปจนถึงการปีนป่ายต้นหมากรากไม้เพื่อตัดกิ่งริดใบ เด็ดรังมดแดง หรือแม้แต่การปีนขึ้นไปซ่อมไปอุดหลังคา หากเป็นงานพวกนี้ตุ่มจะรีบทำอย่างขมีขมันและมักจะทำได้อย่างดีจนไม่มีที่ติทุกงานไป
คุณสมบัติที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของตุ่มคือเป็นคนจำหน้าจำชื่อคนได้แม่นและเข้ากับคนแปลกหน้าง่ายมาก บ่อยครั้งที่ฉันหันไปเห็นตุ่มนั่งหรือยืนคุยกับคนแปลกหน้าอย่างออกรสเวลาไปในสถานที่แปลก ๆ เช่นสถานที่ราชการ สถานีรถไฟ หรือ สนามบิน จนหลงคิดว่าต้องเป็นคนที่รู้จักกันมาก่อน แต่พอถามทีไรปรากฏว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทั้งสิ้น อยู่ ๆ คนเหล่านั้นก็เข้ามาคุยด้วยเอง แม่ค้าในตลาดก็เช่นกัน ตุ่มจะรู้จักไปหมดว่าใครขายอะไร ชื่ออะไร มีลูกกี่คนแต่ละคนเรียนจบอะไร จนระยะหลังฉันจึงเริ่มชินกับสิ่งเหล่านี้และเห็นเป็นเรื่องปกติไปในที่สุด
ตลอดเวลาที่อยู่กินกันมา ตุ่มเป็นเมียในแบบที่ฉันให้คำนิยามว่า “ถูก-ดี-สวย-ทน-จนแต่จริงใจ” เรื่องถูก ดี ทน หรือ จนแต่จริงใจ นั้นคงไม่ต้องอธิบายความ แต่คำว่าสวยนั้นต้องอธิบาย มิฉะนั้นจะเข้าใจผิด ความสวยของตุ่มมิได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตา เพราะไม่ว่าจะมองเพ่งพิศอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะมองว่าตุ่มเป็นคนสวยได้เป็นอันขาด ความสวยของตุ่มนั้นอยู่ข้างใน อยู่ในใจ ความสวยเช่นนี้นี่เองเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวฉันไว้กับตุ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นสิ่งที่ตุ่มทำให้กับป๋าและแม่ของฉันในยามที่ทั้งสองป่วยไข้จนช่วยตัวเองแทบไม่ได้ ทั้งที่ทั้งสองต่างก็มิได้ชื่นชมตุ่มมาตั้งแต่ต้นแต่อย่างใด เป็นการ “ทำให้” จากใจโดยมิได้หวังผลตอบแทนใด ๆ เพียงเพราะตุ่มเห็นว่าทั้งสองท่านเป็นพ่อแม่ผู้มีพระคุณของฉันเท่านั้น
ที่น่าเศร้าใจเป็นอย่างมากคือตุ่มต้องมารับใช้ปรนนิบัติป๋ากับแม่เป็นวรรคเป็นเวรราวกับว่าติดเป็นหนี้ที่ต้องตามมาชดมาใช้กันตั้งแต่ชาติปางก่อน แต่กลับไม่มีโอกาสได้ปรนนิบัติพ่อและแม่แท้ ๆ ของตัวเองเลย เมื่อถึงวาระที่ท่านทั้งสองต้องจากไปทั้งสองครั้งสองครา สิ่งเหล่านี้ได้ยึดเหนี่ยวฉันไว้กับตุ่ม แม้ว่าในหลายครั้ง สายสัมพันธ์ของเราทั้งสองเปื่อยยุ่ยชำรุดจนเกือบขาดสะบั้นลง ฉันก็จะเป็นฝ่ายก้มหน้านิ่งเสียแล้วเริ่มถักทอสายสัมพันธ์ที่ชำรุดนั้นขึ้นมาใหม่ จนแข็งแรงแน่นหนาขึ้นกว่าเดิมทุกครั้งไป
เมื่อตุ่มแต่งงานอยู่กินกับฉันได้ประมาณหนึ่งปี ตุ่มก็ตั้งท้องลูกคนแรก
ประกาศ
ท่านผู้อ่านท่านใดที่ต้องการอ่าน “เรื่องของฉัน” ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนปัจจุบันแบบไม่มีโฆษณาขั้น ขอเชิญแวะไปหาความสำราญกันได้ที่ http://myreminiscence.50megs.com/index.html มีข้อแม้อย่างเดียวว่า ต้องทำใจให้ดี เข้าไปแล้วห้ามหงุดหงิด เพราะเป็นเว็บบอร์ดที่ฉันทำเอง เชยบรม ที่ริอ่านทำเว็บบอร์ดนี้ขึ้นมานั้นมิได้เกิดจากกิเลสตัณหา แต่เป็นเพราะเกรงใจ เริ่มตั้งแต่คุณโอ้โฮและต่อมากลายเป็นน้องเจย์ ที่เป็นแฟนติดตามอ่านกันมาตั้งแต่ดั้งเดิมแล้วยังสู้อุตส่าห์เป็นภาระต้องตามมาทำลิงค์ให้ทุกตอนทุกตอนจนบัญชีลายแทงลิงค์ยาวขึ้นทุกทีแล้วต่างหาก
จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [9 ส.ค. 45 03:57:30 ]
ความคิดเห็นที่ 2
มาแล้วๆๆๆ
ดีใจที่เห็นโฮมเพจของพี่ค่ะ
ทำเร็วจัง สวยด้วย
^ ^
o
แต่อ่านภาษาไทยไม่ได้เลยค่ะ
เป็นภาษาขอม
แงๆๆๆๆๆ
จากคุณ : JW - [9 ส.ค. 45 04:58:16 A:142.173.107.180 X:]
ความคิดเห็นที่ 3
วิธีการทำให้ชีวิตคู่ยาวนานแบบนี้
เรียกว่า คุณแมงกระพรุน ใช้หลักวิชา
"ใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหว"
^_^..............
จากคุณ : GTW - [9 ส.ค. 45 05:04:44 A:202.133.172.42 X:]
ความคิดเห็นที่ 4
กลับไปดูที่โฮมเพจอีกรอบ
อ่าน Episode 3-12
Episode 13-20
เป็นภาษาไทยได้ค่ะ
ส่วนหน้า Episode 21-27
อ่านไม่ได้มีข้อความขึ้นแบบนี้ค่ะ
ERROR 674 Storage to delivery transition failure. Please report this to the webmaster.
อยากอ่านได้หมดจังทำไงดีน้อ
คนไกลบ้านท่านอื่นอ่านภาษาไทยได้หมดไหมคะ
จากคุณ : JW - [9 ส.ค. 45 05:08:53 A:142.173.107.180 X:]
ความคิดเห็นที่ 5
I can't read your homepage. It's not in thai.
จากคุณ : Kel - [9 ส.ค. 45 08:03:26 A:24.58.133.109 X:]
ความคิดเห็นที่ 6
น้องเจย์มาก่อนเพื่อนเลยค่ะ
วันนี้ได้ฤกษ์ทักทายคุณ GTW ด้วย ^__^
ไม่งั้นเฉียดกันไปมาทุกที
ตอนนี้ทำให้เห็นว่าชีวิตคู่ที่ยาวนานนั้น ไม่ใช่เพราะสองคน"เหมือนกัน"
แต่เพราะสองคนมีส่วนที่ "เสริมกัน"ได้ดี ต่างกันในส่วนเด่นและส่วนด้อย
ของแต่ละคนน่ะนะคะ
และคุณลักษณะของคุณตุ่มทำให้นึกถึงเพลง หนึ่งในร้อย เมื่อนานมากมาแล้ว
ของครูแก้วฯ และครูสง่าฯ โดยเฉพาะท่อนที่สองที่ว่า.....
.....ความดีคนเรานี่ดีใด ดีน้ำใจที่ให้กับคนทั้งปวง
อภัยรู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บทรวงห่วงใจให้รู้ทน
รู้กลืนกล้ำ เลิศล้ำความเป็นยอดคน
ชื่นชอบตอบผล ร้อยคนมีหนึ่งเท่านั้นเอย.....
รายงานการวิ่งไปเยี่ยมๆมองๆบ้านคุณแมงมาค่ะ
ผลเหมือนๆน้องเจย์แหละค่ะ คือ
อ่านไทยได้ บทที่ 3-12 และ 13-20 ส่วนที่เหลืออ่านเป็นดังนี้
........เน€เธเธฃเธดเนˆเธ™.............
ขอคุณพระคุ้มครองสุขภาพคุณแมงตลอดนะคะ
จากคุณ : ปราณ - [9 ส.ค. 45 08:48:56 A:12.89.140.104 X:]
ความคิดเห็นที่ 7
ชีวิตคู่นี่ต้องใช้ความอดทนมากจริงๆ เนอะ
จากคุณ : scottie - [9 ส.ค. 45 09:03:35 ]
ความคิดเห็นที่ 8
โฮมเพจสวยครับ แต่ภาษาไทยอ่านไม่ได้เลย คงเลือก Font ผิด กรุณาแก้ไขด้วยครับ
เดี๋ยวมาใหม่ครับ ตอนนี้แวบได้แค่นี้
จากคุณ : มูโจ้ - [9 ส.ค. 45 10:34:28 A:203.144.143.254 X:203.144.134.213]
ความคิดเห็นที่ 9
ยังคงคามมาอ่านต่ออย่างเหนียวแน่นค่ะ
ชอบคำนี้จังค่ะ
ซุปเปอร์ไว้สเซอร์ผู้ควบคุม - อ่านแล้ว อาชีพนี้ ดูดี๊ ดูดี อิอิ
สำหรับโฮมเพจ เข้าไปชมแล้วค่ะ แต่อ่านไม่ออกค่ะ
และขอถาม รูปหน้าแรก ใช่คุณพี่ตุ่มหรือเปล่าค่ะ
ดูแล้วเท่จังเลยค่ะ
จากคุณ : - โอ้โฮ - - [9 ส.ค. 45 12:50:35 ]
ความคิดเห็นที่ 10
แวะมาอีกครั้งก่อนนอน
คุณโอ้โฮ
เจทายว่าเป็นน้องปองกับนัองสาวนะ-จำชื่อไม่ได้คาดว่าขึ้นต้นด้วยป.ปลาเหมือนเฮียโป๋น่ะ
ฮ้าว...เหมือนเจ๊เราเลยเน๊าะ
อยากอ่านไทยได้หมดจัง
พี่แมงฯไม่มีใครอ่านออกเป็นเหมือนกันหมดไม่ว่าอยู่ไหน
----------------------------------------------------------------------------------
ตอนแต่งงานมีคู่แต่งงานแบบรุ่นเก๋าอายุ 80 กว่าทั้งคู่เลยมาร่วมงานด้วย
ฝ่ายหญิงมากระซิบบอกเจว่า
Be patient
ได้ใช้จริงๆด้วยแฮะ
----------------------------------------------------------------------------------
จากคุณ : JW (Chelsey) - [9 ส.ค. 45 13:38:22 ]
ความคิดเห็นที่ 11
++รีบแวะมาคุยเสียรอบหนึ่งก่อน วีคเอนท์นี้หยุดสามวันฉันจะปลีกวิเวกหนีเข้าป่าดงดิบไปทำจิตให้สงบเสียสักพัก จะกลับมาอีกทีก็โน่น คืนวันอังคาร ทั้งนี้หากไม่ถูกเสือคาบไปรับประทานหรือถูกกะเหรี่ยงจับไปเรียกค่าไถ่เสียก่อนนะ
++น้องเจย์
อดทนนั้นแน่ ๆ ดีกว่าทนอด แต่ก่อนที่จะเริ่มอดทั้งอดทนหรือทนอด ก็ควรพูดกันให้รู้เรื่องเสียก่อนทุกครั้งไป อย่าคิดว่าอีกฝ่ายหนึ่งคิดอย่างที่เราคิดหรือคิดว่าเขาต้องคิดอย่างโน้นอย่างนี้เอาเข้าตัวทั้งหมด แล้วก็มานั่งตีอกชกหัวตัวเองเป็นอันขาด ฝรั่งเรียก Assume. Never Assume 'cause assume means ass out of you (ass-u) and ass out of me โดยรวมแล้วคือ ass out of you and ass out of me(ass-u-me)! ร้ายกาจนักละคำนี้ เสียคน เสียของ เสียรัก เสียมิตรภาพกันมาเยอะแยะแล้ว หากพูดจากันแล้วยังไม่รู้เรื่องค่อยเริ่มอด(ทน)
เอาอีกแล้ว น้องคนนี้ เดี๊ยวว่าง ๆ จะเอารูป ปองกับน้องธีร์ มาให้ดูกัน รับรองสาว ๆ กรี๊ดสลบ ไม่คุยดีกว่า เอาไว้รอดูเอง
---------------------------
คุณโอ้โฮ:
งวดนี้มาเร็วแฮะ รูปตายายสองคนนั่นน่ะเรอะ..เอใครหว่า เนียะนะ ฝรั่ง (อีกแล้ว) เขาจึงบอกว่า รูปถ่ายไม่มีวันโกหก
---------------------------
คุณมูโจ้:
ขอบคุณครับที่ชมว่าสวย แสดงว่าดูรูปได้ละสิ ยังดีนะ ที่ดูรูปได้ อ่านไม่ออกก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอารูปมาปะเพิ่มเยอะ ๆ
---------------------------
คุณ Scottie:
จ้ะ..โหด มัน ฮา ยังมีวิบากกรรมอีกเยอะ
---------------------------
คุณหมอปราณ:
คุณหมอมาพร้อมกับแง่คิดและพรอันประเสริฐเช่นเคย ขอบคุณครับสำหรับเพลง "หนึ่งในร้อย" เมื่อกี้บอกตุ่มให้แล้ว เห็นยืนยิ้มเอียงอายกลัวว่าจะเข้าในผิดไปกันใหญ่เลยรีบต้องรีบบอกว่า หนึ่งในร้อยคือคำเปรียบเปรยว่าหายาก กรณีนี้ยืนยันว่าหาได้ยากจริง ๆ น่าเอาไปออกงานภูเขาทอง
---------------------------
Khun Kel หรือ Khun Ken (หว่า)
Many thanks for your feedback. I, hereby, confirm that when I wrote this article, it was all in Thai. Just kidding, I am trying to correct the faults. Thank you for your patience and continued supports.
---------------------------
น้องเจย์ (อีกรอบ)
แน่ะ เห็นมะ เพ่งดี ดี รับรองอ่านออกแน่นอน
---------------------------
คุณ GTW:
ขืนมัวแต่ใช้ความสงบก็หัวโนสิพี่ ที่รอดมาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วไร้ร่องรอย จับเขาได้สลัดเขาทิ้ง จับหนังได้ต้องรีบสบัดหนังทิ้ง (อย่าเสียดาย ไม่งั้นจะโดนจับได้คาหนังคาเขา) สายตาต้องว่องไว หลบเลี่ยงวัตถุที่ปลิวมาแบบไร้ทิศทางได้นิ่มนวลราวกันต้นหลิวลู่ลม
---------------------------
น้องเจย์ (อีกและ)
กลุ้มใจเหมือนกันนะ ทำไมคนทำอ่านได้เป็นภาษาไทยรู้เรื่องหมดก็ไม่รู้ ท่านใดที่อ่านไม่ได้ลองคลิ๊กขวาที่เม้าส์ เลื่อนเคอร์เซอร์ไปที่ Encoding แล้ว คลิ๊กที่ Auto Select+Thai Window ตอนนี้ที่ยอมรับว่าเป็นปัญหาจริง ๆ อยู่ที่การเพิ่มหน้าไม่ได้ ตอนที่ 21-27 ขึ้น Error Message ทุกครั้ง ที่ใช้นี่เป็นพื้นที่ให้ฟรีในโฮสท์ที่โฆษณาว่าใช้ได้ถึง 50Meg พี่เพิ่งใช้ไปแค่ เม็คกว่า ๆ ดันบอกมาได้ว่าเต็มแล้ว เมล์ไปถามเวบมาสเตอร์แล้วเขาตอบมาว่าข้อความยาวเกินไป ให้ตัดออกบ้าง ตัดออกแล้วเหลือบรรทัดเดียวยังว่ายาวเกินไปอีก งงจัง เอาไว้กลับมาซะก่อนจะลองปล้ำกับมันอีกที นะ นะ ของฟรีก็มักเป็นเช่นนี้แหล่ะ
หรือน้องเจย์รำคาญจะช่วยดู ช่วยแก้ให้ก็จะดีใจยิ่งนัก
จากคุณ : แมงฯ - [9 ส.ค. 45 15:34:33 A:203.149.43.234 X:]
ความคิดเห็นที่ 12
'ตอนเริ่มคบกันตุ่มก็ไม่เคยเสแสร้งแกล้งทำ เคยเป็นเคยพูดเคยด่าใครอย่างไรก็เป็นของเธออย่างนั้นมาตลอด ฉันต่างหากเป็นฝ่ายหยิบยื่นความสัมพันธ์ไปให้เอง เมื่อตุ่มเปิดใจรับความสัมพันธ์นั้น ตุ่มก็รับความสัมพันธ์ของฉัน ตัวฉันและความประพฤติของฉันจากฉันอย่างที่ฉันเป็น ไม่เคยมาบังคับกะเกณฑ์เอากับฉันว่าฉันจะต้องเปลี่ยนไป “เป็นอย่างโน้น..เป็นอย่างนี้” พื้นฐานของความสัมพันธ์ของฉันและตุ่มจึงแน่นแฟ้นเพราะเรายอมรับในสิ่งที่เราต่างฝ่ายต่างเป็น'
ต้องนี่เลย เพลงคลาสสิค ตลอดกาลของ Billy Joel
Just the Way You Are
Don't go changing, to try and please me
You never let me down before
I don't imagine you're too familiar
And I don't see you anymore
I wouldn't leave you in times of trouble
We never could have come this far
I took the good times, I'll take the bad times
I'll take you just the way you are
Don't go trying some new fashion
Don't change the color of your hair
You always have my unspoken passion
Although I might not seem to care
I don't want clever conversation
I never want to work that hard
I just want someone that I can talk to
I want you just the way you are.
I need to know that you will always be
The same old someone that I knew
What will it take till you believe in me
The way that I believe in you.
I said I love you and that's forever
And this I promise from the heart
I could not love you any better
I love you just the way you are.
ชอบน้าแหลม VIP ครับ จำได้ว่ามีอีกวงที่เล่นคู่กันอยู่ที่อุดรชื่อ Heavy Mountain จะเล่นเพลงของ Led Zepplin, Deep Purple, Uriah Heep etc. มันมากเพลงสมัยนั้น
คุณกรองทองก็ชอบมากครับ ยังตามฟังเธออยู่เสมอ แปลกที่รูปร่างหน้าตาเธอยังไงก็อยู่ยังงั้น 20 กว่าปีแล้วไม่เปลี่ยนเลย ที่เราเหี่ยวเอาๆ
รูปพี่แมงกับพี่ตุ่มที่โฮมเพจ เป็นรูปอัพเดทหรือเปล่าครับ ถ้าใช่นี่คงหนุ่มกว่าผมอีกมั๊ง สงสัยกินซุปไก่สก็อตทุกวัน พี่ตุ่มก็เลยดูจะล้ำหน้าไปก่อน
จากคุณ : มูโจ้ - [9 ส.ค. 45 15:51:07 A:203.144.143.254 X:203.144.135.30]
ความคิดเห็นที่ 13
ลองใช้พวกเว็บบอร์ดของ thaimisc.comหรือ พวก dserver.com แบบที่นักเขียนในนี้ทำกันดู อาจดีกว่า
จากคุณ : ) - [9 ส.ค. 45 21:23:01 A:202.57.149.91 X:]
ความคิดเห็นที่ 14
สุดยอดจริงๆ ค่ะ อ่านเพลินจนลืมเวลาเน็ตเลย นี่ต้องต่อเข้ามาใหม่ถึงได้อ่านจบ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
จากคุณ : แม่ลูก 3 - [9 ส.ค. 45 22:43:49 A:203.148.217.132 X:]
ความคิดเห็นที่ 15
ยังอ่านตอนนี้ไม่จบเลย หิวข้าวซะแล้ว แต่มาส่งเสียงก่อนว่าดูไม่ได้เหมือนกันค่ะ แต่ก็ยังดีมีรูปให้ดูด้วย
ไปก่อนละ เดี๋ยวแวะมาคุยใหม่จ้ะ
จากคุณ : หมูแดงจ้ะ - [10 ส.ค. 45 01:41:58 ]
ความคิดเห็นที่ 16
กลับมาอ่านใหม่อีกรอบ คราวนี้จบแน่นอนแล้ว ตอนนี้อ่านดีๆมีข้อคิดเตือนสติคนมีครอบครัวได้เป็นอย่างดีเชียว ชอบตรงนี้แหละค่ะ "เมื่อตุ่มเปิดใจรับความสัมพันธ์นั้น ตุ่มก็รับความสัมพันธ์ของฉัน ตัวฉันและความประพฤติของฉันจากฉันอย่างที่ฉันเป็น" นี่คือพื้นฐานที่แข็งแกร่งของการใช้ชีวิตคู่ที่ธรรมชาติที่สุด
อีกเรื่องที่โดนใจในตอนนี้คือเรื่องของ "ความจริงใจ" ในการคบหาสมาคมกัน ที่สมัยนี้ดูจะหายากขึ้นทุกทีแล้ว
จากคุณ : หมูแดงจ้ะ - [10 ส.ค. 45 05:46:22 ]
ความคิดเห็นที่ 17
"แม้ว่าในหลายครั้ง สายสัมพันธ์ของเราทั้งสองเปื่อยยุ่ยชำรุดจนเกือบขาดสะบั้นลง ฉันก็จะเป็นฝ่ายก้มหน้านิ่งเสียแล้วเริ่มถักทอสายสัมพันธ์ที่ชำรุดนั้นขึ้นมาใหม่ จนแข็งแรงแน่นหนาขึ้นกว่าเดิมทุกครั้งไป"
.....ชอบประโยคนี้มากๆค่ะ...และหวังว่าสักวันต้องเก็บเอาไปใช้กับตัวเองบ้างแน่ๆ...
... หวัดดีค่ะ คุณJW,คุณมูโจ้,คุณหมูแดง,คุณGTW,พี่ปราณ,คุณโอ้โฮทุกท่านและคุณแมงกระพรุน...... มีวันหยุด 3 วัน ขอให้มีความสุขกับการเดินทางไปไหนต่อไหนทุกๆท่านค่ะ ....
จากคุณ : ริมเส้นขอบฟ้า - [10 ส.ค. 45 08:51:25 ]
ความคิดเห็นที่ 18
...ประทับใจ...ประทับใจ้...ประทับใจ๋....เห็นด้วยกับความคิดเห็นที่12 คุณมูโจ้..เพลงประกอบก็เนี้ยบเลยค่ะ..ถูกใจจริงๆ
จากคุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [10 ส.ค. 45 16:06:48 ]
ความคิดเห็นที่ 19
รูปตายายสองคนนั่น
<------- แสดงว่ารูปหน้าแรกคือคุณแมงกระพรุนและ
คุณพี่ตุ่มจิคะ โห เท่มากๆ วัยรุ่นมากๆ เลยค่ะ
ทดลองทำตามที่คุณแมงกระพรุนว่าแล้วก็ยังอ่านเป็น
ภาษาไทยไม่ได้นะคะ
คุณเจย์
ที่ทายมานั้น ไม่ใช่ค่ะ แหะ แหะ ไม่ได้ชื่อ ป.ปลา ด้วย
ชื่อเล่น อ.อ่าง ค่ะ และอีกนิด เท่าที่แอบคำนวณอายุ
ที่คุณเจย์เคยว่า คุณเจย์ต้องเป็นน้องของโอ้โฮแน่ๆ เลย
แหะ แหะ (อีกที)
จากคุณ : - โอ้โฮ - - [10 ส.ค. 45 16:43:22 ]
ความคิดเห็นที่ 20
ฮ่วย ช่วงนี้ยุ่งหลาย เลยเข้ามาเช็คชื่อไม่ทัน นี่ต้องไปอีกแล้ว ยังอ่านไม่จบเลยค่ะ แต่ปริ๊นท์เอาไปอ่านด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลองเข้าไปเช็คโฮมเพจดูค่ะ
จากคุณ : bellissima - [10 ส.ค. 45 17:58:35 A:217.162.158.165 X:]
ความคิดเห็นที่ 21
@^_^@
จากคุณ : Taratorn - [11 ส.ค. 45 06:40:17 A:194.80.32.11 X:10.38.40.120]
ความคิดเห็นที่ 22
กลับมาแล้วค่ะ พี่แมงฯ เข้าไปดูโฮมเพจแล้ว อ่านได้ไม่หมดจริงๆนั่นแหละ แต่ชอบสไตล์ค่ะ ฟ้าขาว ดูแล้วสดชื่นดี
ชอบคุณกรองทองเหมือนกันค่ะ ไม่รู้เป็นไงเสียงเธอมีเสน่ห์(ถึงแบบเศร้าๆก็เหอะ) เธอเป็นลูกไม้หล่นใต้ต้นเลยแหละค่ะ สมัยเด็กๆแม่เปิดแผ่นของคุณสมยศ ทัศนพันธ์ ทุกวันเลย "เซียมซีเสี่ยงร้ากกก เค้าทำนายว่า ใบที่เก้านั่นหนาชีวิตเกิดมาชะตาลำเค็ญญญญ....." เบลก็เลยเอาไปร้องที่โรงเรียนทุกวันเลย โดนเพื่อนล้อว่าเชย ฟังเพลงคนแก่
เออ พี่แมงฯ สอนดีแฮะ จับเขาได้สลัดเขาทิ้ง จับหนังได้สลัดหนังทิ้ง แล้วถ้าเขาจับหัวได้อ่ะพี่ ทำไงดี
จากคุณ : bellissima - [11 ส.ค. 45 18:33:15 A:217.162.158.165 X:]
ความคิดเห็นที่ 23
ไม่ได้เข้าหลายวัน ตามอ่านระนาว ตอนนี้ยังเป็นเดะเละๆอยู่เรื่องครอบครัว ความรัก ชีวิตคู่ยังไม่เคยได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง ได้แต่คอยฟังคนที่เขา อาบน้ำร้อนมาก่อน เป็นวิทยาทาน
จากคุณ : Licht (Miran) - [11 ส.ค. 45 18:39:29 ]
ความคิดเห็นที่ 24
^_^
Good luck on your journey.
จากคุณ : Lazy Genius - [11 ส.ค. 45 20:54:02 ]
ความคิดเห็นที่ 25
Can't read K.Mang's homepage in Canada too :(
จากคุณ : pook.. - [13 ส.ค. 45 03:44:24 A:128.233.114.110 X:]
ความคิดเห็นที่ 26
อนุโมทนากับพี่แมงฯด้วยค่ะ
ไปทำความดีแบบนี้เสือเค้าไม่สนใจงาบค่ะ..ไม่ด้องกลัว
มาเอ็นเตอร์เทนแควนๆพี่แมงฯดีกว่า
เดี๋ยวรอตอนต่อไปกันเมื่อย
มีรูปแถวบ้านเจมาฝากค่ะ
แบ่งกันดูเนอะ
แต่ฝีมือสู้คุณริมขอบฟ้าไม่ได้ค่ะ
คุณโอ้โฮ
หวัดดีค่ะ ต้องเรียกว่าพี่โอ้โฮ้แย้ว
ดีใจที่ได้เจอกับทุกท่านค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H1686371/H1686371.html
จากคุณ : JW (Chelsey) - [13 ส.ค. 45 12:42:09 ]
ความคิดเห็นที่ 27
"......."
จากคุณ : พิจิก27 - [13 ส.ค. 45 17:13:30 ]
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น