เรื่องของฉัน ตอนที่ 31

ตอนที่ 31

ในกลุ่มเพื่อน ๆ ที่สนิทกันนี้ มีเอกลักษณ์อย่างหนึ่งคือเมื่อจะเรียกชื่อใคร ต้องกำกับด้วยคำขยายเพื่อให้รู้แน่ ๆ ว่าเป็นใครไม่ผิดตัว เช่น แดงแฮนด์ซั่ม ตุ๊แบ๊งค์หรือบางคนก็เรียกตุ๊ไมตรี รู้กันว่าหมายถึงตุ๊คนละตุ๊กับตุ๊ว้าก และ อ๊อดทอม เป็นต้น นอกจากนั้นการใช้สรรพนามก็อาจฟังดูแปลกสำหรับคนนอกกลุ่มโดยจะเรียกตัวเองว่า "ข้อย" และใช้สรรพนามแทนบุคคลที่สองว่า "ยู" ซึ่งนับไปแล้วเป็นคำต่างประเทศทั้งคู่เพราะคำว่า "ข้อย" นั้นเป็นภาษาลาว ส่วนคำว่า "ยู" นั้นเป็นภาษาอังกฤษ

เรื่องภาษาลาวนี้ คนที่มาทำงานในแคมพ์จากที่อื่นส่วนใหญ่จะฟังเข้าใจความกันเกือบหมดในเวลาอันสั้น หากเป็นภาษาพูดทั่ว ๆ ไป ยกเว้นภาษากลอนหมอลำซึ่งเป็นภาษาลาวโบราณ ฟังยาก พูดถึงหมอลำก็นึกขึ้นได้ว่ามีคนไปถามไอ้เกดว่าหมอลำเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่าอย่างไร ไอ้เกดตอบกลับมาโดยแทบไม่ต้องคิดว่า “ด๊อกเตอร์แด๊นซ์” แถมให้ด้วยว่าถ้าเป็นหมอลำหมู่ต้องเรียกว่า “ด๊อกเตอร์แด๊นซ์ทูเก็ดเดอร์ ไอ้คนที่ไปถามลองภูมิมันฟังทีแรกก็คิดแทบตายว่ามุขมันอยู่ที่ไหนพอคิดออกก็ฮากันตึง วิ่งไล่เขกหัวไอ้เกดค่าที่ไม่รู้ว่ามันคิดได้อย่างไรล้ำลึกเกินสมองของเจนนิเตอร์นัก เป็นที่น่าเสียดายว่าจนป่านนี้เวบสเตอร์ยังไม่ยอมบรรจุคำศัพท์บัญญติใหม่สองคำนี้ลงตีพิมพ์สักที

ศัพท์ลาวที่ยากที่จะเดาความหมายที่แท้จริงก็มีเช่นคำว่า "จ้อง" แปลว่า "ร่ม" นักเรียนโดดร่มหนีโรงเรียนเรียกว่า “หนักเฮียนโดดจ่อง” หรือคำว่า "มอด" ที่แปลว่าดับไฟที่ฉันเห็นว่าขำนักคือที่ลาวเชื่อกันว่าวิทยุนั้นมีส่วนประกอบของไฟ เวลาดีเจวิทยุเพลงลูกทุ่งจะตัดเข้าโฆษณาจะชวนคนฟังให้ฟังต่อไปเป็นภาษาลาวว่า "ย้าเฝ้ามอดวิทยุ..เด้อ จั๊กน้อยมา"แม้ว่าจะฟังออกฟังเข้าใจเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าพูดแล้วไม่มีทาง คนท้องถิ่นจะจับทางได้ทันทีว่าไม่ใช่ "ลาว" ตัวจริง ในกลุ่มพวกฉันที่มีความพยายามมากพอจะมีก็เพียงทวีเท่านั้นทีแรก ๆ ก็พูดเพราะล้อเลียนเมียซึ่งเป็นลาวพวนด้วยความสนุกสนาน ต่อมาจึงติด พูดลาวตลอดทั้ง ๆ ที่ ทั้งลาวและไทยต่างฟังรู้หมดว่าทวีเป็นลาวปลอม

ส่วนฝรั่งนั้น คำไทยปราบเซียนคือคำง่าย ๆ ว่า “ขนมปังปิ้ง” ฉันท้าพนันรับกินมานับไม่ถ้วนแล้ว ฝรั่งพยายามอย่างไรรับรองออกเสียงพูดคำนี้ไม่ได้เด็ดขาด

อย่างที่บอกไว้ตอนต้นแล้วว่า ทวี หรือไอ้วีของผองเพื่อนเป็นคนที่ไม่เคยมีทุกข์มีร้อนกับใครเขา มาทำมาหากินในแคมพ์ตั้งแต่รุ่นบุกเบิก เจอะเจอกับสลิดซึ่งสาว ๆ นั้นสวยมาก ไปไหนมาไหนดูคล้าย ๆ กับเจ้าเงาะกับรจนา สมัยนั้นมีเพลงลูกทุ่งฮิตอยู่เพลงหนึ่งชื่อเพลงอีแม๊ะกล่าวถึง "ไอ้บัง" ที่รูปชั่วตัวดำแต่ไปหลงรักสาวสวย "อีแม๊ะ" ทวีเลยเรียกสลิดว่า "อีแม๊ะ" จนติดปาก หลังจากแต่งงานอยู่กินกัน ทวีก็เป็นผู้หาเลี้ยงส่งเสียน้อง ๆ ของสลิดหลายคน ทั้งหญิงและชาย ที่ฉันจำได้มีอยู่คนเดียวเป็นผู้หญิงที่ออกแววว่าจะสวยเหมือนพี่ตั้งแต่ยังเด็ก มีชื่อเพราะพริ้งว่า "บรรจบ" แต่คนเรียกกันว่า "ไอ้จบ" ไอ้จบใช้สรรพนามแทนตัวว่า “ผม” และรับคำว่า “ครับ” สลิดเล่าว่าเนื่องจากพี่น้องรุ่นเดียวกันเป็นผู้ชายทั้งหมด ไอ้จบจึงพูด “ครับผม” ตามพี่น้อง ที่แรกคิดว่ามันจะเป็นทอม ต่อมาเมื่อเรียนจบสอบได้เป็นนายสิบตำรวจหญิง ไอ้จบก็ได้แต่งงานออกเรือนไปปัจจุบันมีลูกหลายคน

สลิดมีพี่สาวชื่อสลัดเป็นพยาบาลแต่งงานไปกับฝรั่งอเมริกัน ย้ายไปทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลในสคราแมนโต้ แรก ๆ ก็ส่งเงินกลับมาช่วยค่าเล่าเรียนของน้อง ๆ อย่างสม่ำเสมอ แต่ไปโชคร้ายอีท่าไหนก็ไม่รู้ ถูกฝรั่งทับตาย ฝรั่งทับตายจริง ๆ สลิดเล่าให้ฉันฟังว่าสลัดเข้าเวรกลางคืน มีคนไข้ฝรั่งตัวใหญ่มากที่สลัดต้องจับพลิกตัว คืนนั้นถึงที่ไม่มีคนช่วยด้วยความที่เป็นหญิงไทยใจเด็ดเลยตัดสินใจพลิกมันเสียคนเดียว ไปทำอีท่าไหนเข้าก็ไม่มีคนเห็น ฝรั่งตัวเท่ายักษ์ตกลงมาจากเตียงทับเอาสลัดอยู่ข้างล่าง สลัดตาย ฝรั่งรอด ภาระการส่งเสียน้องเมียจึงตกเป็นของทวีแต่เพียงผู้เดียวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาทวีและสลิดเป็นคู่ผัวเมียตัวอย่างที่แม้ว่าไม่รวยแต่ก็ไม่จนมีกินมีใช้แต่ไม่มีเงินเก็บ แต่ที่สำคัญคือทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตเป็น ใช้ชีวิตคุ้ม เป็นชีวิตที่มีความสุขไม่ต้องห่วงกังวลกับอะไร มีก็กินด้วยกันไม่มีก็อดด้วยกัน อยู่กันด้วยดีมาตลอดไม่มีใครเคยเห็นทั้งคู่ทะเลาะเบาะแว้งกันเลย

พอหมดงานในแคมพ์ ทวีก็หอบหิ้วลูกเมียกลับมาอยู่กรุงเทพ พยายามหางานทำอยู่หลายแห่งแต่ก็ไม่ลงตัวสักที จนในที่สุดก็ตัดสินใจไปทำงานที่ซาอุ เทียวไปเทียวมาอยู่เป็นสิบปี จนพูดภาษาแขกได้คล่องแคล่ว ด้วยความที่ทวีเป็นคนติดเหล้า ไม่กินเหล้าไม่ได้ ขนาดไปอยู่ซาอุ เขาห้ามกินห้ามขายเหล้ากันทั้งประเทศใครฝ่าฝืนมีโทษหนัก ทวีก็หากลัวไม่ริอ่านแอบกลั่นเหล้าข้าวเหนียวกินเองจนกลายเป็นเหล้าข้าวเหนียวที่มีรสชาดอร่อยเป็นที่ติดอกติดใจของคนงานไทยที่ทำงานอยู่ในไซด์งานเดียวกันจนต้องมาขอเหล้าข้าวเหนียวของทวีไปแอบแบ่งกันกินอยู่เสมอ

เงินทองที่หามาได้ทวีก็ส่งกลับบ้านมาให้สลิดส่งลูกทั้งสองและน้องเมียที่เหลือเรียนจนจบปริญญาไปทุกคน เมื่อหมดงานที่ซาอุ ทวีมีเงินเหลือมาก้อนหนึ่งพอซื้อบ้านที่เช่าเขาอยู่มาหลายปีมาเป็นกรรมสิทธิ์ได้เท่านั้นเงินก็หมดลง ทวีต้องออกหางานทำเร่ร่อนไปตามจังหวัดต่าง ๆ อีกครั้ง ครั้งสุดท้ายที่พบกันทวีพาไอ้แตนลูกสาวคนเล็กที่เผลอแผลบเดียวโตเป็นสาวสวยซึ้งมาเยี่ยมฉันถึงบ้าน ฉันก็ดีใจที่เพื่อนเก่ามาเยี่ยมเปิดตราดำขวดลิตรเลี้ยงมัน วันนั้นทวีบอกว่าได้งานใหม่ทำที่เชียงราย มันกินเหล้าอย่างกับคนที่ไม่เคยกินเหล้ามาก่อน เป็นการกินเหล้าที่น่ากลัวและรวดเร็วที่สุดที่ฉันเคยเห็น เพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงดีเหล้าขวดลิตรนั้นก็หมดลงโดยที่ฉันมีส่วนร่วมเพียงไม่กี่แก้ว ทวีไม่มีท่าทางว่าเมาเลยเมื่อบอกกับฉันว่าฝาก “ไอ้แตน” ด้วย ฉันก็รับปากมันว่าจะดูงานให้และหลังจากนั้นไม่กี่วันฉันก็เป็นธุระจัดการหางานใหม่ให้ไอ้แตนเป็นที่เรียบร้อยโดยหารู้ไม่เลยว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันคนหนึ่งได้แวะมากินเหล้าด้วยจากวันนั้นอีกประมาณ 3 เดือนฉันก็ได้ข่าวว่าทวีล้มป่วยลงต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคตับแข็งระยะสุดท้าย สลิดเป็นคนโทรศัพท์มาบอกพร้อมกับสารภาพว่าทวีป่วยมีอาการจนหมอสั่งห้ามกินเหล้าโดยเด็ดขาดมานานแล้วแต่มันยังแอบกินเหล้าและดูเหมือนว่าจะกินหนักกว่าเดิมเสียอีกและยังขอร้องไม่ให้สลิดบอกความจริงกับเพื่อนทุกคน บังเอิญช่วงนั้นเป็นช่วงที่ฉันมีงานหนักรุมเร้าเฝ้าแต่ผลัดวันประกันพรุ่งว่าจะไปเยี่ยมมัน จะไปเยี่ยมมัน แต่ก็ไม่ได้ไปสักที งานคือสิ่งที่ได้แย่งเอาสิ่งดีดีซึ่งบางทีเมื่อเสียไปแล้วไม่ว่าจะตีอกชกหัวอย่างไรก็ไม่มีวันได้คืนมา ยังดีที่ฉันไหวตัวทัน จึงยังไม่เสียทีให้กับงานมากมายเหมือนกันคนอื่นอีกหลายคนที่ยอมเสียสิ่งดีดีเกือบทุกอย่างในชีวิตไม่ว่าจะเป็นสุขภาพ มิตรภาพ หรือแม้แต่สัมพันธภาพในครอบครัวไปเพราะ “งาน” คำสั้น ๆ แต่มีพิษสงร้ายกาจนัก

แค่อาทิตย์เดียวจากวันที่ทราบข่าวว่าทวีป่วย ไอ้แตนก็ร้องไห้ตาแดงแต่งดำมาบอกกับฉันว่า “อาโป๋..พ่อตายแล้ว”

หมายเหตุถึงผู้อ่าน
ที่จริงตอนที่ 31 นี้น่าเป็นตอนเดียวกับตอนที่ 30 เพราะเขียนเล่าถึงเพื่อนเก่า ๆ แล้วอารมณ์มันไหลรื่นต่อเนื่อง ไม่คิดว่าจะต้องแบ่งตอน แต่พอโพสกลับถูกใบเหลือง ระบบของเว๊บบอร์ดแจ้งว่าต้องทอนข้อความให้สั้นลง อารมณ์ของทั้งคนเขียนและน่าจะเป็นของคนอ่านด้วย เลยต้องสะดุดหยุดชะงักไป ไม่ไหลรื่น ทั้ง ๆ ที่จริงแล้วน่าจะปล่อยให้เล่นต่อไปเพราะถือเป็นลูกได้เปรียบ
จึงต้องเรียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้
ด้วยความปรารถนาดี

จากคุณ : แมงกะพรุน - [24 มิ.ย. 45 06:01:09 A:203.121.148.232 X:]

ความคิดเห็นที่ 2
workaholic นี่ ผลของมันทำให้คนรอบตัวที่รักเราและเรารักเจ็บ พอๆกับ alcoholic ละนะคะ คุณธราธรมายิ้มหวานก่อนใครๆเชียวค่ะวันนี้ และไม่ร้องเพลงเหมือนวานนี้รึคะ :-)
ขอคุณพระคุ้มครองสุขภาพคุณแมงกะพรุนตลอด
จากคุณ : ปราณ - [24 มิ.ย. 45 06:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3
เป็นขาประจำเหมือนกันค่ะ วันนี้ใด้มาอ่านก่อนน้อง JW เย้เย้
จากคุณ : แม่ปูจ๋า - [24 มิ.ย. 45 08:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4
เสียดายจังที่หลายคนเจ็บป่วยเพราะอดเหล้าไม่ได้ :(
จากคุณ : scottie - [24 มิ.ย. 45 09:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 5
มารายงานตัวค่า
จากคุณ : Licht - [24 มิ.ย. 45 10:56:35 A:158.108.80.205 X:]

ความคิดเห็นที่ 6
2 ตอนควบ.มันซ้า.สิถ่าตอนต่อไป...เด้อ
จากคุณ : พิจิก - [24 มิ.ย. 45 13:10:39 A:203.107.139.92 X:]

ความคิดเห็นที่ 7
ลิงค์ร้อนๆมาแล้วค่ะ
ตอนที่ 30
http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1582032/W1582032.html
พี่แมงกะพรุนคะ เจเมล์กลับไปแล้วนะคะ
อ่า..ง่วงนอนอ่ะค่ะ ตอนนี้ขอผ่านละกันค่ะ
จากคุณ : JW - [24 มิ.ย. 45 13:13:30 A:142.173.107.180 X:]

ความคิดเห็นที่ 8
^-^ แอบมองวันหมดอายุนิดนึง อ่า..ไม่มี ไม่มีวันหมดอายุนิว่าแล้วก้อเก็บไปตามระเบียบ ^-^
จากคุณ : แก๊งค์(รัก)ลักยิ้ม (T.time) - [24 มิ.ย. 45 13:54:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9
เกาะติดไปกับกระทู้อย่างเหนียวแน่นค่ะ @ ^_^ @
จากคุณ : O-HO - [24 มิ.ย. 45 16:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10
ม่วนอีหลีเด้อ ^_^
จากคุณ : GTW - [24 มิ.ย. 45 18:48:55 A:202.133.172.53 X:]

ความคิดเห็นที่ 11
คุณหมอปราณอยากฟังเพลงอะไรค่ะ เดี๋ยวหนูร้อง (ดำน้ำ) ให้ฟังค่ะ อิ อิ @^_^@
จากคุณ : ธราธร - [24 มิ.ย. 45 23:06:29 A:194.80.32.11 X:10.38.40.120]

ความคิดเห็นที่ 12
++แก้ไขคำผิด:
"ไหลรื่น" แปลว่า ไหลไปอย่างรื่นเริง ขอแก้เป็น "ไหลลื่น" แปลว่า ไหลไปได้โดยไม่ฝืด
++คุณธราธร:
คุณหมอปราณฝากมาให้ช่วยบอกว่าเธออยากฟังเพลง กุหลาบมะละแหม่ง
++คุณ GTW:
ข่อบคุณ หลาย หลาย
++คุณโอ้โฮ:
นึกถึงกระเป๋ารถเมล์ที่ตะโกนเตือน ผู้โดยสาร"ที่กระได..เกาะกันแน่นแน่นนะเพ่ตกไป ตัวใครตัวมันนะเพ่"
++น้องเจ:
กู๊ดไนท์..สลิปไทด์
++คุณพิจิก:
ถ่าเด้อ..จวนสิมาแหล่ว
++คุณ Licht:
10-4 อ่านว่า เทนโฟร์ เป็นรหัสวิทยุอเมริกันแปลว่า "รับทราบ"
++คุณ Scottie:
โอ้เหล้าจ๋า ไหนลองหันมายิ้มหย่อยซิ ยิ้มซิ ยิ้มซิที่รัก..ยิ้มนานนาน
++คุณแม่ปูจ๋า:
ยินดีตอนรับครับ
++คุณหมอปราณ:
ในชีวิตของคนเราทุกคนต่างคนต่างโยนเลี้ยงลูกกลมอยู่สามลูกลูกแรกเป็นสุขภาพลูกที่สองเป็นครอบครัวลูกที่สามเป็นงานคนจะพยายามเลี้ยงแต่ลูกที่สามไม่ยอมให้ตกจากมือส่วนสองลูกแรกปล่อยให้ตกแตกกันเป็นแถวเพราะมันเป็นลูกแก้วตกแล้วแตกเลย ซ่อมไม่ได้ หารู้ไม่ว่าลูกที่สามนั้นตกแล้วไม่แตก เด้งได้เพราะมันเป็นลูกยาง
++คุณธราธร:
สมัยก่อน เวลาแย่งขึ้นรถเมล์กลัวจะแย่งที่นั่งไม่ทันก็เคยใช้วิธีเดียวกันโยนหนังสือเข้าไปทางหน้าต่างจองที่นั่ง..ไว้ก่อน
จากคุณ : แมงกะพรุน - [25 มิ.ย. 45 04:30:51 A:203.121.149.55 X:]

ความคิดเห็นที่ 14
ขอโทษค่ะ มาสาย ^_^'
จากคุณ : bellissima - [25 มิ.ย. 45 13:08:31 A:217.162.156.9 X:]

ความคิดเห็นที่ 15
Waddee kha..
I read this chapter last night.. hm.. mai chai si..this morning (local time here kha). wondered why there were 2 chapters in the same day.. :-) I didn't left message this morning coz I was so sleepy kha.. I stayed here overnight to run experiment kha.mai kid wa' ja mee kon yer'yae' ma ror tem pai mod. but tonight I will go back home na kha..
จากคุณ : guest - [25 มิ.ย. 45 20:17:28 A:133.68.126.131 X:]

ความคิดเห็นที่ 16
Read 2 chapters ka ^^ V. sad for Salad and Thawee na ka T-T
Waiting for the next one ka.
จากคุณ : Ice in lab (Clear Ice) - [25 มิ.ย. 45 23:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17
ผมแอบอ่านงานของคุณแมงกะพรุนมาตั้งแต่ฉบับที่ 1 แล้วก็รอคอยอ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ วันนีขอแสดงตัวออกมากล่าวคำขอบคุณคุณแมงกะพรุนที่ได้เขียนเรื่องให้อ่านได้อย่างวิเศษที่สุด ยิ่งตอนแรกๆที่ได้อ่าน ทำให้รู้สึกนึกย้อนวัยกลับไปเป็นตอนที่เป็นเด็ก แหม..มีความสุขดีจริงๆ เขียนต่อไปนะครับ เรื่องแบบนี้หาอ่านที่ไหนไม่ได้แล้วครับ ขอให้มีสุขภาพที่แข็งแรงนะครับ
จากคุณ : ต้นโมก : anukul@ksc.th.com - [28 มิ.ย. 45 16:03:06 A:203.113.34.8 X:]

ความคิดเห็นที่ 18
ถ้าพูดจาถึงเพื่อนพ้องสมัยเก่า เหลียวหลังกลับไปมองอดีตทีไร ต้องอมยิ้มกับตัวเองทุกที
จากคุณ : เด็กช่างฯ - [28 มิ.ย. 45 19:12:21 ]