เรื่องของฉัน ตอนที่ 29

ตอนที่ 29

ในส่วนของเครื่องแบบทหารอากาศอเมริกันก็เห็นที่ใส่กันอยู่ทั่วไปก็คือชุดสนามสีเขียวขี้ม้าเสื้อแขนสั้นหรือหากเป็นแขนยาวจะพับแขนปล่อยชายนอกกางเกง ปักเครื่องหมายยศและชื่อด้วยไหมสีดำที่แขนและหน้าอกเสื้อ หมวกนั้นเป็นหมวกแก๊บสีเขียวขี้ม้าเช่นเดียวกัน หรือไม่ก็จะเป็นหมวกแก๊บสีต่าง ๆ หน้าหมวกจะปักสังกัดให้รู้และเห็นเด่นชัดว่าเป็นทหารสังกัดฝูงบินใด อีกชุดหนึ่งเป็นชุดเสื้อแขนสั้นสีฟ้าและกางเกงสีน้ำเงิน หมวกหนีบสีน้ำเงิน ชุดนี้หากใส่สูทสีน้ำเงินทับก็ออกงานใหญ่ได้ ส่วนใหญ่พวกที่ทำงานในอ๊อฟฟิสจะใส่กันมากยกเว้นในกรณีที่มีประกาศเตรียมพร้อม ทุกคนจะใส่ชุดสนามเหมือนกันหมดถึงตอนนี้ความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษของฉันก็พัฒนาไปมากถ้าจะนับเทียบกับวันที่ฉันนั่งตัวเย็นชืดอยู่ตรงหน้ามิสเตอร์บราเวนเดอร์เป็นต้นมา เพราะความที่ฉันสามารถใช้ทั้งภาษาพูดและภาษาเขียนได้ค่อนข้างดี มร.วิลเฮลม์ ซุปคนใหม่มาจากเวียตนามถูกส่งมาแทน มร.ฮิลลี่ที่หมดวาระถูกส่งกลับอเมริกาซึ่งบังเอิญเป็นคนไม่ชอบเขียนจดหมาย พอเห็นฉันเขียนได้ก็เลยถือโอกาสมอบหน้าที่ในการตอบจดหมายและเมมโมของสาขาทั้งหมดให้กับฉัน เนื่องจากตอนนั้นฉันยังไม่ได้รับมอบอำนาจให้ลงนามแทนธนาคาร จึงต้องเขียนในนามของมร.วิลเฮลม์ ฉันเขียนอะไรไปก็เห็นเซ็นต์ตะพึดตะพือ ไม่เคยแก้เลยที่แรก ๆ ก็ดีใจคิดว่าตัวเองเก่ง แต่นานเข้าก็ชักเอะใจ จนอดไม่ได้ต้องถามว่าที่ไอเขียน ๆ มาน่ะไม่มีอะไรผิดเลยหรือ วิลเฮลม์ก็ตอบมาอย่างฝรั่งอารมณ์ดีว่า ข้อใหญ่ใจความถือว่าดีมีผิดแกรมม่าอยู่เหมือนกันแต่ไม่เป็นไรถ้าไออ่านเข้าใจคนอื่นก็น่าจะอ่านเข้าใจด้วย

จนกระทั่งอีกปีถัดมาฉันจึงเจอกับฝรั่งอีกคนชื่อจอห์น ดีซีโก้ ฝรั่งคนนี้เรียกฉันเข้าไปพบแล้วถามว่าถ้าจะแก้จดหมายที่ฉันร่างให้จะโกรธไหม ฉันก็ตอบไปว่าไม่ นับจากนั้นจอห์นก็จะแก้จดหมายที่ฉันร่างให้ แต่มิใช่สักแต่แก้ จอห์นจะนั่งอธิบายให้ฟังว่าผิดอย่างไร ทำไมจึงต้องแก้ เขียนอย่างใดจึงจะได้ใจความ เขียนอย่างไรจึงจะกระชับโดยเปรียบเทียบให้เห็นอย่างชัดเจน นับจากเดฟ บราเวนเดอร์แล้วก็เห็นว่าจอห์น ดีซีโก้นี่เองที่เป็นครูตัวจริงสั่งสอนแก้ไขให้ภาษาอังกฤษของฉันทั้งภาษาพูดและภาษาเขียนสละสลวยขึ้นเป็นอย่างมากสำหรับเด็กที่เริ่มเรียนภาษาอังกฤษจากครูคนไทยและไม่มีโอกาสได้เดินทางไปเรียนยังต่างประเทศแต่อย่างใด

ด้วยความที่คนอเมริกันโดยทั่วไปเป็นคนที่ไม่ค่อยจะมีพิธีรีตรองมากนักในการใช้กติกาภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกนิโกร จึงดูเสมือนหนึ่งว่าคนไทยที่ทำงานในแคมพ์ซึ่งเป็นเด็กในไม่ใช่เด็กนอกสามารถพูดภาษาอังกฤษกันได้อย่างครื้นเครงและคล่องแคล่ว ที่น่าแปลกก็คือทั้งฝรั่งและไทยต่างเข้าใจและสื่อความกันเป็นอย่างดี ทั้งที่ภาษาที่พูดกันนั้นมิได้ถูกหลักภาษาหรือกฎไวยากรณ์แต่อย่างใดทั้งสิ้น

เจ้าเกด ซึ่งเป็นเจนนิเตอร์ หรือภารโรงประจำธนาคาร สามารถพูดภาษาอังกฤษสำเนียงนิโกรได้อย่างคล่องแคล่ว ที่ทุกคนยังจำได้ติดหูมาถึงทุกวันนี้ คือวันที่เจ้าเกดวิ่งเข้าไปรายงานต่อมิสเตอร์ฮีลี่ว่า "ดิสมอร์นิ่ง ไอซอ วันคาร์คัม วันคาร์โก ทูคาร์น๊อตการ์เด้น ทูคาร์โครม วันแมนแย๊ก ๆ ออนเดอะโร้ด" แปลเป็นไทยว่า "เมื่อเช้านี้ ผมเห็นรถคันหนึ่งวิ่งไป อีกคันหนึ่งวิ่งมา สวนกันไม่พ้น ชนกันดังโครมใหญ่ มีผู้ชายคนหนึ่งหล่นมาชักแหงก ๆ อยู่บนถนน" ผู้เห็นเหตุการณ์เล่าว่าเห็น มร.ฮีลีย์พยักหน้าหงึกหงักแล้วถามกลับมาว่า “วอสฮีเดด” เจ้าเกดก็ตอบกลับไปว่า “โน โน ไม่เดด จัสแย๊ก ๆ”

เรื่องภาษา “อังไกย” หรือภาษาอังกฤษปนไทยที่นิยมใช้สื่อความกันในแคมพ์สมัยนั้น คนร่วมสมัยแม้จะไม่เคยทำงานในแคมพ์ก็อาจเคยได้ยินได้ฟังกันมาบ้าง ตัวอย่างที่ชัดเจนคือเพลงซึ่งแต่งเนื้อร้องขึ้นใหม่โดยใช้ทำนองเพลง “แซดมูวี่” ของซู ทอมป์สัน เป็นเพลงที่สะท้อนภาพสังคมรอบ ๆ รั้วแคมพ์ในสมัยนั้นได้เป็นอย่างดีเนื้อร้องบางตอนที่จำได้คือ “ไอเขียนเลตเตอร์ ถึงเธอมายเดียร์จอห์น เขียนในแฟลทที่เธอเคยนอน จังหวัดอุดร ประเทศไทยแลนด์ ไอโบรคเก้นฮาร์ท ยูมัสอันเดอร์สแตน จอห์นจ๋าจอห์นดอลล่าร์ขาดแคลน เมียเซคกั้นแฮนด์ของยูยังคอย” และที่หักมุมได้อย่างจับใจแต่เจ็บปวดคือท่อนจบของเพลงที่ร้องว่า “รอยน้ำตาหยด ราดรดลงบนลายเซ็นต์ หาซองใส่จ่าหน้าไม่เป็น โธ่เวรเอ๋ยเวรใครช่วยเขียนที ฉีกทิ้งเลตเตอร์ หันไปเจอ ดีดีที กู๊ดบายสวัสดี โกมีทกับมี ที่เมืองผีเอย”

ชีวิตของฉันเมื่อได้ออกมาเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริงก็เปลี่ยนไปอีกขั้นหนึ่ง จากเดิมที่เลิกงานกินเหล้าเมาแล้วกลับบ้านที่มีแม่ มี ป๋า มี ยาย มี น้า ไม่ใครก็ใครที่คอยด้วยความเป็นห่วงอยู่สักคน มาเป็นกลับบ้านซึ่งเป็นเพียงห้องเช่า ที่ไม่มีใครคอยอยู่เลย ค่อนคืนดึกดื่นในสภาพเมากรึ่มเกือบทุกวัน ที่ดีมาก ๆ คือไม่ต้องกังวลว่าจะต้องตื่นแต่เช้าเพราะที่อุดรไม่มีคำว่ารถติด จะไปไหนมาไหนสะดวกรวดเร็วไปหมด อยู่กรุงเทพตื่นตีห้ายังไปทำงานเกือบสาย แต่คนส่วนใหญ่ที่นี่ตื่นแปดโมงอาบน้ำแต่งตัวแวะกินข้าวขาหมูเจ้าอร่อยร้านตรงข้ามโรงพักแล้วยังไปทำงานทันแบบสบาย ๆ

พูดถึงเรื่องอาหารการกินที่อุดรแล้ว ขอบอกว่าคนกรุงเทพฯต้องอิจฉาเพราะที่นี่มีของอร่อยมากมายแถมมีราคาถูก ไม่ต้องพูดถึงอาหารฝรั่งนานาชนิดในแคมพ์ เอาแค่นอกแคมพ์ก็เลือกกันไม่หวาดไม่ไหวแล้ว ไล่ไปตั้งแต่อาหารพื้น ๆ อย่างก๋วยเตี๋ยวซึ่งนอกจากก๋วยเตี๋ยวธรรมดาน้ำแห้งราดหน้าผัดไทยผัดซีอิ้วและบะหมี่เกี๊ยวหมูแดงแล้ว ที่อุดรยังมีก๋วยเตี๋ยวญวนที่เรียกกันว่า “เฝอ” อีกด้วย คนชอบกินผักต้องชอบเฝอเพราะมีครบทั้งไก่หมูเนื้อสั่งเฝอมาจากเดียวคนขายจะยกผักนานาชนิดมาให้พร้อมกันอีกหนึ่งกาละมังใหญ่ ๆ หมูยอ กุ้นเชียง และข้าวเปียกแกวก็เป็นอะไรที่อร่อยไม่แพ้กัน อาหารเช้าที่คนทำงานในแคมพ์ที่นิยมชื่นชอบกันมากที่สุดไม่ใช่อเมริกันเบรคฟัสเชท ในแคมพ์ แต่กลับเป็น “ไข่กระทะ” ร้านเอมโอชตรงข้ามภัตรคารตูดไก่ (ภัตราคารชื่อตูดไก่จริง ๆ) ห้าแยกหอนาฬิกา กินกับขนมปังฝรั่งเศษอบยัดใส้หมูยอกุนเชียง ตบท้ายด้วยกาแฟชงใส่นมขั้นหวานแบบโบราณหรือจะเลือกเป็นโอยั๊วร้อน ๆ ใครไม่กินกาแฟก็มีชาจีนแก่งักไว้ล้างปาก บอกได้สองคำว่า สุดยอด กับ สุดยอด

ฉันเริ่มมีเพื่อนใหม่หลายคน ทั้งที่ทำงานที่ธนาคารและที่ทำงานอยู่ตามหน่วยงานอื่น ๆ ในแคมพ์ มีบางคนที่สนิทกันมากแต่เมื่อแคมพ์ปิดแล้วแยกย้ายหายสูญไปก็มี ที่ยังคงไปมาหาสู่กันก็มี ที่ล้มหายตายจากไปแล้วก็มี หนึ่งในเพื่อนสนิทที่ฉันคบหาที่อุดร เป็นเพื่อนรุ่นพี่ชื่อทวี ทวีหรือไอ้วีของผองเพื่อนทำงานอยู่ในแคมพ์สังกัดหน่วยงานโยธาธิการ (Civil Engineer) เป็นคนเขียนแบบ (Draftman) สมัยนั้นยังไม่มีโปรแกรมคอมพิวเตอร์ประเภท CAD การเขียนแบบเพื่อก่อสร้างทุกชนิดต้องทำด้วยมือ เหตุที่ฉันได้รู้จักกับทวีก็เพราะเพื่อนที่ทำงานด้วยกันอีกคนหนึ่งชื่อ ตุ๊ไมตรี แบ่งเช่าห้องอยู่ที่บ้านเช่าของทวี เลยได้รู้จักกัน เริ่มแรกเลยนั้น ทวี เช่าบ้านอยู่ที่แถวบ้านโนน เป็นบ้านไม้ชั้นเดียวติดถนน บ้านนี้เป็นบ้านที่รู้กันโดยทั่วไปว่าเป็นทางเสือผ่าน ใครจะไปไหนมาไหนต้องมาแวะบ้านไอ้วี หรือมาตั้งหลักรวมพลกันที่นี่ก่อน คู่ชีวิตของทวีชื่อสลิด เป็นคนสกลนคร สลิดนั้นทั้งขาวทั้งสวย ส่วนทวีนั้นแม้ว่าตัวจะดำผมจะหยิกแต่ก็หยิกหยักโศก หน้าตาโดยรวมแล้วจัดว่าไม่ขี้เหร่แถมยังไว้หนวดเรียวงามอีกด้วย สลิดก็ทำงานในแคมพ์เหมือนกัน เป็นแคชเชียร์ของ NCO Outlet แห่งหนึ่งแถว ๆ หัวรันเวย์ จากการที่สลิดทำงานผลัดเย็นซึ่งจะเลิกงานประมาณ 5 ทุ่ม และทวีก็มีหน้าที่ต้องขี่รถมอร์เตอร์ไซค์คู่ใจไปรับเมียกลับบ้าน จึงเป็นเหตุให้ทวีต้องกินเหล้ารอรับเมียทุกคืน

ด้วยความที่ทวีเป็นคนไม่มีทุกข์ไม่มีโศกและไม่เคยเป็นพิษเป็นภัยกับใครจึงมีเพื่อนฝูงและคนรู้จักมากมาย นอกจากบริเวณชานระเบียงหน้าบ้านที่มักจะใช้เป็นที่ตั้งวงแล้ว ในห้องซึ่งควรที่จะเป็นห้องรับแขก ก็ถูกแปรสภาพเป็นสโมสรเล็ก ๆ ไปโดยปริยาย เกมที่นิยมเล่นกันในห้องนี้นอกจากรัมมี่แล้วก็คือเกมปาเป้าหรือที่เรียกกันว่า "โบว์" ในห้องนี้นอกจากจะมี เป้า มีกระดานจดแต้ม แล้วยังมีชุดรับแขกหวาย พร้อมเบาะยัดนุ่นที่แม้ว่าจะมีปลอกผ้าฝ้ายทุกใบ แต่ปลอกเหล่านั้นก็เก่าคร่ำจนไม่รู้ว่าสีเดิมเป็นสีอะไร ชุดรับแขกชุดนี้เองคือที่นอนของใครต่อใครก็ไม่รู้ที่เมาจนกลับบ้านไม่ถูก หรือใครต่อใครก็ไม่รู้ที่เมามาจากที่อื่นแล้วเมียไม่ยอมให้เข้าบ้านต้องแวะมานอนที่นี่ ทวีกับสลิดมีลูกชายหนึ่งคนชื่อ "ไอ้โต้ง" และลูกสาวหนึ่งคนชื่อ "ไอ้แตน" ทั้งคู่ขาวเหมือนแม่มากกว่าพ่อ ที่ได้ของพ่อมาก็เห็นมีแต่ตาซึ่งมีแววเศร้าลึก ๆ เหมือนกันหมดทั้งสามคน

ดังที่เล่ามาตั้งแต่ตอนต้นแล้วว่าเมื่อฉันมาใช้ชีวิตที่อุดรใหม่ ๆ นั้น คล้ายกับนกที่หลุดออกจากกรง สำลักความอิสระเสรี หลังเลิกงานก็กินก็เที่ยวไปตามสถานที่อโคจรต่าง ๆ อย่างไร้ขีดจำกัด เงินทองที่หามาได้ก็ใช้ไปจนหมดมิได้คิดที่จะเก็บหอมรอมริบไว้แต่อย่างใด มีอยู่ครั้งหนึ่งจำได้ว่าเป็นคืนวันศุกร์ฉันมีรายการไปโน่นมานี่กับเพื่อน ๆ จนสว่างคาตา จำไม่ได้ว่าไปไหนกันมาบ้าง เมื่อกลับถึงห้องเช่านั้นฉันเมามาก ล้มตัวลงนอนได้ก็หลับเป็นตาย ตื่นขึ้นมาอีกทีเกือบสองทุ่มแสดงว่าหลับไปทั้งวัน หิวข้าวจนแสบท้อง ควานดูไม่มีเงินเหลือติดกระเป๋าสักบาท แข็งใจอาบน้ำเปลี่ยนเลื้อผ้าแล้วขับรถไปบ้านทวี วันนั้นค่อนข้างผิดปกติเพราะเห็นมีทวีนั่งกินเหล้าอยู่ที่ระเบียงเพียงคนเดียว เมื่อเห็นสารรูปของฉัน ทวีก็ถามขึ้นว่า "เฮ้ย..ไปไหนมา…หิวข้าวไหม" และลุกขึ้นเดินเข้าครัวไปโดยไม่รอคำตอบ ฉันผสมเหล้าแก้วแรกเสร็จพอดีกับที่ทวีเดินกลับมาพร้อมกับข้าวสวยพูนจานโปะด้วยไข่เจียวหอมกรุ่น แล้วพูดขึ้นสั้น ๆ ว่า "กินข้าวเสียก่อน"

จากคุณ : แมงกะพรุน - [20 มิ.ย. 45 04:04:41 A:203.149.43.162 X:]

ความคิดเห็นที่ 1
มาเข้ามินิคอร์สการทหารอเมริกันในไทยต่อค่ะ พร้อมกับได้ฟังเพลง ของซู ทอมป์สันด้วย..ไม่ได้ยินมานานมาแล้ว และชอบตรงนี้จังค่ะ .....สำลักความอิสระเสรี.......ที่นี่จะเป็นโรคนี้กันมาก ตอนออกจากบ้านไปเข้ามหาวิทยาลัยนะคะ เพราะส่วนมากจะเป็นผู้ใหญ่ตามกม.แล้ว เอ....คุณแมงกะพรุนตื่นเช้ามาก หรืออยู่ดึกมากเอ่ย.. :-) วันก่อนโน้นเชียร์คุณวูดส์ ด้วยกันนะคะ สมใจเลยรอลุ้นครึ่งหลังของแกรนด์สแลมอีกไหมคะ ขอคุณพระคุ้มครองสุขภาพตลอดค่ะ
จากคุณ : ปราณ - [20 มิ.ย. 45 04:33:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2
เจ้าเกดตลกจังค่ะ และเพิ่งรู้ว่า ไข่กระทะ มีมานานแล้ว
จากคุณ : ธราธร - [20 มิ.ย. 45 04:59:10 A:194.80.32.11 X:10.38.40.120]

ความคิดเห็นที่ 3
ไอเขียนเลตเตอร์ ถึงเธอมายเดียร์จอห์น เขียนในแฟลทที่เธอเคยนอน จังหวัดอุดร ประเทศไทยแลนด์ ไอโบรคเก้นฮาร์ท ยูมัสอันเดอร์สแตน จอห์นจ๋าจอห์นดอลล่าร์ขาดแคลน เมียเซคกั้นแฮนด์ของยูยังคอย” รู้สึกจะชื่อเพลง น้ำตาเมียเช่า นะสะท้อนสังคมช่วงนั้นได้ดีทีเดียว
จากคุณ : GTW - [20 มิ.ย. 45 05:30:31 A:202.133.172.10 X:]

ความคิดเห็นที่ 4
จะไปนอนเปิดเครื่องมา เจอพี่แมงกะพรุนพอดี อิอิ ขำตรงที่เกดไปรายงานอะค่ะ อ่านตอนแรกงงว่า เค้าพูดไรหว่า พออ่านคำแปลนี่ก๊ากเลย เน๊ะ จริงๆมันก็เข้าใจแหล่ะ ไอซ์อยู่อังกฤษมาตั้งหลายปี ภาษาเขียนภาษาพูดยังป๊อกแป๊กอยู่เลยค่ะคือ ยิ่งอยู่ไวยกรณ์ยิ่งเจ๊ง เพราะเวลาพูดกับเพื่อนฝรั่ง ไม่เห็นจะมีใครใช้ถูกไวยกรณ์เป๊ะๆซักคน เคยเขียนรายงานให้เพื่อนอังกฤษตรวจก่อนไปส่งเจอแก้กลับมาตรึม สู้คนสิงคโปร์ตรวจก็ไม่ได้ ฮี่ๆๆๆ ฝรั่งชนชั้นกลางบางส่วนมากจะใช้ผิดประจำ อย่างคำว่า รถของฉัน ฝรั่งบางคนจะพูด me car ไม่ใช่ my car อะค่ะตอนแรกๆฟังแล้วก็หงุดหงิด แต่ตอนนี้ชินแล้ว ฟังไปฟังมาก็น่ารักดี อิอิ ปล. แซวคุณ GTW หน่อย อายุเท่าไหร่แล้วคะเนี่ย? ฮี่ๆๆๆ รู้ชื่อเพลงละเอียดซะด้วย ฮี่ๆๆๆๆๆ
จากคุณ : Clear Ice - [20 มิ.ย. 45 06:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5
อิอิ แวะมาขำ ภาษาอังไกยของเจ้าเกดค่ะ.คิดอยู่ตั้งนานว่าพูดอะไรเหมือนไอ๊ซ์ว่าเลย คุณแมงกะพรุนจำเก่งนะคะ รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ จำได้หมดเลย รอตอนต่อไปเจ้าค่ะ
จากคุณ : บุษบามินตรา - [20 มิ.ย. 45 09:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6
ตามมาอ่านต่อค่ะ อ่านมาหลายตอนแล้ว เมื่อไรจะถึงตอนสำคัญเสียทีล่ะคะ อิอิ แหะ แหะ ไอซ์ พี่ก็เคยฟังเพลงแปลงของแซดมูฟวี่ อ่ะ
จากคุณ : O-HO - [20 มิ.ย. 45 10:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7
ดิสมอร์นิ่ง ไอซอ วันคาร์คัม วันคาร์โก ทูคาร์น๊อตการ์เด้น ทูคาร์โครม วันแมนแย๊ก ๆ ออนเดอะโร้ด การ์เดน แปลว่า สวน จริงๆด้วย เป็นทั้ง นาม กับ เวอบ-กริยา หัวเราะ กิ๊ก เลยค่ะ พี่แมงกะพรุนเขียนเร็วจังนิ สงสัยหายมึนตามดูพี่ไทเกอร์แล้วพูดถึงอาหารอีกแย้ว นี่น้ำลายย้อยไปถึงเมืองไทยแล้วเนี่ย ได้ข่าวปุ๋ยจะแต่งงาน คนไทยเป็นปุ๋ย ฟีเวอร์รีเทอน รึเปล่าคะ รอลุ้นตอนต่อไปเหมือนเคยค่ะ
จากคุณ : JW (Chelsey) - [20 มิ.ย. 45 13:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8
ลิงค์ร้อนๆมาแล้วค่ะ
ตอนที่ 28
http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1573112/W1573112.html
จากคุณ : JW (Chelsey) - [20 มิ.ย. 45 13:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9
ตอบคุณ Clear Ice GTW อายุ 16 อิอิ อายุสมองเหลือแค่เนี้ยะ ^_^
จากคุณ : GTW - [20 มิ.ย. 45 17:35:42 A:202.133.172.21 X:]

ความคิดเห็นที่ 10
แวะเข้ามาแก้คำผิดครับ ที่เห็นจัง ๆ คือคำว่า "ฝรั่งเศษ" ครับหลุดไปได้ไงเนี่ย ขอแก้เป็น "ฝรั่งเศส" นะครับ เดี๋ยวคุณปุจฉาจะเข้ามาเย้าเอาอีก ที่จริงย้อนกลับมาอ่านตอนนี้แล้วกลุ้มใจ.มันยอกย้อนยับเยินอย่างไรก็ไม่ทราบ...จะเอาเร็วเข้าว่าเลยไม่ได้ตรวจทาน พิมพ์เสร็จแล้วเอามาปะเลย ผลคืออย่างที่เห็นนี่แหล่ะ..เร็วแต่ล่ก อย่าถือสากันนะครับ..มันหนัก
~คุณหมอปราณ:
โดยปกติก็เป็นคนมีกรรมคือมีนาฬิกาปลุกอยู่ในตัว ไม่เคยต้องใช้นาฬิกาปลุกเลย เพียงแต่ตั้งใจไว้ว่าจะตื่นกี่โมง +/- ไม่เกินสิบนาที ประกอบกับอายุเริ่มมากเข้าก็เริ่มนอนน้อยลง แต่ก่อนตอน "ชีวิตเริ่มเมื่อสี่สิบ" ก็เฉลี่ยคืนละหกชั่วโมง ตอนนี้ลดลงเหลือห้า นอนครบห้าชั่วโมงปั๊บตื่นปุ๊บ จะฝืนอย่างไรก็ไม่มีทางหลับ ต้องลุกมาหาอะไรทำ พอตกเย็นตาชักเริ่มจะติดกันฝืนอย่างไรถ้าอยู่บ้านไม่เกินสองทุ่มรีไทร์เรียบร้อย ตีสองตื่น วนไปอย่างนี้ เมื่อเช้าก็ตื่นมาตีสอง ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงปั่นตอนที่ 29 เสร็จเอาตีสี่ก็เอาปะให้อ่านกันเลยเลย กะว่าจะล่อเป้าคุณ GTW เพราะรายนี้ก็จอมตื่นเช้านอนดึกขนานแท้ ปรากฏว่าคราวนี้ผิดคาดเพราะโดยคุณหมอชิงแชมป์ข้ามโซนเวลามาเลย เรื่องไทเกอร์คงต้องตามเชียร์กันต่อไปละครับ หวั่นใจพิกลว่าปีนี้หมอนี่คงกวาดแกรนด์สแลมเรียบร้อยทั้งสี่รายการแน่ เห็นเขาลือกันว่า ไทเกอร์ เป็นเอเลี่ยนนะ..คุณหมออยู่ทางโน้นได้ยินอะไรไหมครับ
~คุณธราธร:
ฮั่นแน้..คราวนี้พูดด้วยละตัวเอง.ดีใจจริง ทุกทีเอาแต่เข้ามานั่งยิ้ม ไข่กระทะตามประวัติเป็นอาหารที่ชาวฝรั่งเศสมาสอนให้คนญวนทำให้กินตอนตกเป็นเมืองขึ้น เริ่มแรกใช้เนยแข็งปาดใส่กระทะแล้วตอกใข่ใส่ลงไปสองฟองซอยแฮมเป็นฝอย ๆ โรยหน้าก่อนนำเข้าเตาอบ คนญวนมาพลิกแพลงใส่หมูยอกับกุนเชียงแทนแฮมนายฝรั่งกินแล้วติดใจเลยเปลี่ยนหน้าโรยจากแฮมมาเป็นหมูยอกุนเชียงดังเช่นในปัจจุบันนี้ พวกญวนอพยพหนีสงครามเดียนเบียนฟูเข้ามาตั้งถิ่นฐานในจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยก็นำเอาไข่กระทะและวิธีทำหมูยอเข้ามาด้วย ผลคือคนไทยติดไข่กระทะกันงอม
~ป๋า GTW
รอบนี้มาช้านะป๋านะแต่ก็ขอบคุณนะครับที่บอกชื่อเพลง "น้ำตาเมียเช่า" เมื่อเช้านั่งนึกหัวแทบระเบิดนึกไม่ออก ชื่อคนแต่งเหมือนกัน ติดอยู่ที่คอ คิดอย่างไรก็ไม่ออก
~คุณ Clear Ice:
พวกพูด My เป็น Me นี่น่ะ ขออนุญาตเดาว่าเป็นพวก Aussie นะ มีเพื่อน Aussie หลายคน พูดมายเป็นมี ที่ฟังทีไรขำไปทุกทีคือเวลามันจะพูดถึงเมียจะ มีไว้ฟ อย่างโน้น มีไว้ฟ อย่างนี้ แต่ก็เห็นด้วยกับหนูไอ้ซ์ ว่าฟังไปก็น่ารักดี
~คุณบุษบามินตรา:
ขอบคุณครับ..ดีใจที่ชอบ
~คุณโอ้โฮ:
จุ๊..จุ๊ อย่าเอ็ดไป กำลังรอให้อีเผลออยู่ ขนาดตื่นมาเขียนตอนตีสองยังต้องคอยหันหน้าหันหลัง..เผลอได้เสียที่ไหน เมื่อคืนวานไอ้เราก็คิดว่าปลอดโปร่งแล้วหนอย ยังแอบย่องมาดูเงียบ ๆ เห็นเงาอะไรว๊อบแว๊บในจอ หัวใจจะวายเสียให้ได้..ไม่รู้คนอะไร ยิ่ง..(มีอายุ)..ยิ่งน่ากลัว น่ากลัวจับใจจริง ๆ ไม่ได้พูดเล่นนะเนี่ย
~คุณ JW (Chelsey):
หายมึนแล้วจริง ๆ ด้วย แมทช์หน้า ดิโอเพน มีปัญหาอีกเพราะเวลาที่อังกฤษช้ากว่าเมืองไทยแค่หกชั่วโมง แข่งกันเวลาเมืองไทยก็ ทุ่มสองทุ่มเท่านั้น ตรงกับเวลาที่เด็กอนามัยกำลังจะเข้านอนพอดี สงสัยต้องเลื่อนเวลาขื่ออุ๊มาเป็นบ่ายสองโมงจะได้ตื่นมาสองทุ่มพอดีดู และ ขอบคุณสำหรับลิงค์ร้อน ๆ เช่นเคยนะครับ สงสัยอยู่ว่าถ้ามีแรงเขียนต่อไปเรื่อย ๆ ถึงร้อยตอนจริง ๆ หน้าลิงค์ของคุณเชลซีมิยาวเป็นหางว่าวหรือครับ สงสัยต้องมีหน้ารวมลิงค์ กะกะดูเล่น ๆ ตอนที่ 120 น่าจะมีเบื้องหลังเบื้องลึกเกี่ยวกับวิกฤติเศรษฐกิจปี 2540 มาเล่าสู่กันฟัง โปรดอดใจรอและเอาใจช่วย ลุ้นกันให้ฉันอยู่ถึง
จากคุณ : แมงกะพรุน - [20 มิ.ย. 45 17:58:58 A:203.121.149.182 X:]

ความคิดเห็นที่ 11
สวัสดีครับ ผมก็เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ล่ะครับ สารภาพตามตรงว่า เกงานไปครึ่งวันเลย(แอบๆหนะ)เพราะว่าอ่านแล้ว ปิด(คล้ายๆปิดหนังสือเลยแฮะ)ไม่ลง ใจจริงก็เข้ามาเพื่อจะอ่านของเพื่อนที่เขียนความเรียงไว้ แต่หาไม่เจอมาจ๊ะเอ๋กะความเรียงของ(พี่)แมงกะพรุนเลยเป็นแฟนไปอีกคน ที่วงเล็บไว้ก็เพราะยังไม่รู้จักมักจี่กันแล้วมาทึกทักว่าเป็นพี่เป็นเชื้อ กลัว(พี่)แมงกะพรุนจะว่าเอา ถ้านับญาติกันจริงๆ ก็คงเป็นพี่คนโต...สุด.สุด เลย ชอบวิธีการเล่าเรื่องจังเลย เหมือนว่าเรามานั่งล้อมวงกัน แล้ว(พี่)แมงกะพรุน ก็มาเล่าเรื่องให้ฟัง บางเรื่องก็นึกออก อย่าง TV ขาวดำจำได้ว่าเมื่อสมัยเด็กๆ อยู่ต่างจว.ก็ตื่นเต้นกันที่ได้ดู TVถึงแม้จะขาวดำ แต่บางเรื่องเช่นสถานที่เที่ยวเริงรมย์ ในกท.ก็ไม่รู้จัก เพราะผมเองก็มาอยู่กท.ได้ไม่ถึง 20 ปี ไม่รู้ว่า(พี่)ใช้วิธีการอย่างไรถึงได้จดจำ เรื่องราว ลำดับขั้นตอนได้ละเอียดแล้วถ่ายทอดมาได้ดีอย่างนี้ ผมมานั่งคิดย้อนหลังของตัวเอง ยังนึกอะไรไม่ค่อยจะออกเลย เพื่อนฝูง เรื่องราวในอดีต พอนึกตามมันเลือนๆ ไม่กระจ่างเท่าที่ได้นั่งอ่านเรื่องของ(พี่)เลย ความจริงผมเป็นคนที่คุยสนุก แต่ถ้าให้เขียนเรื่องให้อ่านสนุก นี่นึกไม่ออกเลยว่าจะเขียนกันยังไง ก็เขียนมาบอกว่ามีแฟนความเรียงเพิ่มอีกหนึ่งคนแล้วครับ เดี๋ยวจะอ่านต่อให้จบ พักสายตาสักครู่ สวัสดีอีกครั้งครับ...
จากคุณ : พิจิก/pijic27@hotmail.com - [20 มิ.ย. 45 18:00:40 A:203.107.136.61 X:]

ความคิดเห็นที่ 12
อิอิ...ไข่กระทะ ไข่กระทะ ตอนที่พี่สาวของหมีโคฯ แต่งงานใหม่ๆ ชอบมาเล่าให้ฟังค่ะ ว่าที่บ้านของสามีเขาชอบทำไข่กระทะทานกัน และสัญญากับหมีโคฯ ว่าเอาไว้ว่างๆ จะมาทำให้หมีโคฯ ทานด้วยแต่จนแล้วจนรอด หมีโคฯ ก็ยังไม่เคยทานสักทีไข่กระทะเนี่ย...แหะๆ เห็นเธอบอกว่าเธอมีกระทะสำหรับทำไข่กระทะโดยเฉพาะเลยค่ะ ไม่ทราบเหมือนกันว่ารูปร่างเป็นอย่างไร
จากคุณ : โคอาร่า - [20 มิ.ย. 45 20:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 13
Waddee kha..
I just visit pantip since few months ago.. and found this ความเรียง for few weeks..เรื่องของฉัน is very interesting kha.. Thanks K.JW for the link na kha.. เพลง น้ำตาเมียเช่า is written by A-jin Pan-ja-pak kha.. Thanks again na kha.. for very good ความเรียง
จากคุณ : guest - [20 มิ.ย. 45 20:32:17 A:133.68.126.131 X:]

ความคิดเห็นที่ 14
อ่านไม่ทันแล้วเน็ตจะตัด เลยมาทักทายก่อน
จากคุณ : Licht (Miran) - [20 มิ.ย. 45 20:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15
พี่ๆ นางเอกยังแต่งหน้าไม่เสร็จอีกเหรอ
จากคุณ : bellissima - [20 มิ.ย. 45 22:28:13 A:217.162.156.202 X:]

ความคิดเห็นที่ 16
^-^ ตามมาเก็บต่อ.^-^
จากคุณ : T.time - [21 มิ.ย. 45 13:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 17
ทำงานกับฝรั่งอเมริกันเหมือนกันครับ เห็นเขียนผิดอยู่เรื่อยเหมือนกัน โดนคนไทยสอนมวยเอาบ่อยๆ ไม่ว่ากันครับ ก็เหมือนเราคนไทยแท้ๆ นั่นแหละที่ยังเขียนภาษาไทยกันไม่ค่อยจะถูก ยิ่งหลักภาษาไทยด้วยแล้ว รับรองเลยครับว่ามีคนรู้จริงน้อยมากเพราะแทบไม่ได้ใช้กันเลย อย่างพวกอักษรสูง กลาง ต่ำ แค่นี้ก็หาคนตอบถูกแทบไม่ได้แล้วครับ
จากคุณ : มูโจ้ - [21 มิ.ย. 45 16:17:32 A:203.144.144.233 X:203.144.135.91]

ความคิดเห็นที่ 18
เพิ่งจะได้อ่านเรื่องของฉัน เอ๊ยเรื่องของคุณแมงกะพรุนคืนนี้เองค่ะ ต้องขอบคุณคุณ JW (Chelsey) ค่ะที่ทำลิงก์ตอนเก่าๆ ไว้ครบไม่เสียดายที่เพิ่งได้อ่านวันนี้เลย เพราะได้อ่านรวดเดียว 29 ตอน ไม่สิ 27 ตอน ตอนที่ 2 ไม่มี กับเป็นรูปอีกตอน อ่านไปแล้วรู้สึกมีส่วนร่วมในยุคสมัยจังเลย ถึงแม้จะไม่มีโอกาสได้สัมผัสของจริงแต่ก็เคยได้ยิน ได้อ่านคุณพี่แมงกะพรุนเขียนบรรยายได้น่าติดตามมากเลยค่ะอ่านแล้วก็เห็นด้วยกับที่หลายๆ คนอยากให้รวมเล่ม คราวนี้เลยมารอใจจดใจจ่อรอนางเอกเผยโฉมเลยสิเรา คุณพระรักษานะคะ
จากคุณ : scottie - [22 มิ.ย. 45 01:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 19
แควนๆเยอะแล้วนะพี่แมงกะพรุน สงกะสัยนางเอกยังไม่เกิดนะนี่ ๆๆ โอ้..ไม่ค่อยมีใครเรียกเชลซีมานานแล้ว เพราะรู้ว่าเรื่องของพี่แมงกะพรุนจะไปอยู่หน้ากระทู้แนะนำน่ะค่ะ เลยทำลิงค์ไว้แฟนใหม่ๆจะได้อ่านย้อนหลังไปได้ ต้องอ่านอึดๆนะ เพราะอ่านแล้วติดงอมแงมวางไม่ลง มาจองที่ปูเสื่อรออ่านตอน 30 ค่ะ
จากคุณ : JW - [22 มิ.ย. 45 02:57:54 A:142.173.107.180 X:]

ความคิดเห็นที่ 20
++คุณพิจิก:
คน "พูด" กับ คน "เขียน" ใช้ทักษะคนละประเภทกันนะครับ คนพูดเก่งมักจะได้เปรียบคนเขียนเก่งเพราะจ้างคนเขียนเก่งให้เขียนบทให้ตัวเองพูดได้ นักพูดที่สมัยนี้ที่แปลงร่างมาเป็นนักทอล์คโชว์เพราะได้เงินเยอะดี ที่จริงล้วนเป็นเพียงนักท่องจำเพราะมีคนเขียนเก่งเขียนบทให้พูด (ท่อง) หน้าเวทีกันทั้งนั้น
++คุณหมีโคฯ:
กระทะไข่เป็นอลูมิเนียมรูปร่างเหมือนกระทะทั่วไปเพียงแต่ย่อส่วนให้เล็กลงขนาดอบไข่สองใบแล้วบานเต็ม ๆ ได้พอดีที่บ้านมีอยู่เหลืออยู่สองใบแต่ก่อนมีเป็นโหลแต่โดน "แฮ้ป" (ศัพท์ลูกชายคนเล็ก) ไปหมด พักหลังนี่หมอสั่งห้ามกินไข่แดงเด็ดขาดไม่งั้นไม่รับรักษา ไข่กระทะที่บ้านจึงเกิดมิวเตชั่นเหลือแต่ไข่ขาว!
++คุณ Guest:
ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยม ได้ยินชื่อคุณอาจินต์แล้วนึกถึง "ฟ้าเมืองไทย" นะ
++คุณ Licht (Miran):
โอ้โฮ (ขอยืมชื่อมาอุทานหน่อยนะคุณโอ้โฮ) เนทจะตัดเนี่ยะใช้แบบห้าชั่วโมงตัดทีหรือเปล่าครับ ถ้าใช่ เดาว่ายังเป็นวัยรุ่นเล่นเกม Ragnarok แน่เลย
++คุณ bellissima:
แต่งหน้าเสร็จแล้วครับ..กำลังทาปาก
++คุณ T.Time
เตือนอีกครั้ง เก็บ ๆ ไปอย่าลืมดูวันหมดอายุใต้กล่องด้วยนะครับ
++คุณมูโจ้
เห็นด้วยครับ สำหรับภาษาไทยคงต้องทำใจเพราะเป็นภาษาที่ยังไม่ตาย จะให้นิ่งเหมือนภาษาขอมคงไม่ได้ ปล่อยตัวตามกระแสไปเรื่อย ๆ ดีกว่าครับ เดี๋ยวเด็กมันจะหาว่าเป็นไตรเซอราพอร์ต
++คุณ Scottie:
ขอบคุณและดีใจที่ชอบครับ
++คุณเชลซี:
คนเรามักมี "ความหลัง" ทั้งที่เป็นความทรงจำที่เป็นสุขและความทรงจำอันเป็นทุกข์ ทุกเรื่องล้วนเป็นเรื่องเฉพาะตัว และคนต่างก็มีเครื่องเตือนให้ระลึกถึงความหลังนั้นเสมอ ชื่อเรียกก็เช่นกัน บางคนมีชื่อเฉพาะที่ใช้เรียกกันระหว่างบุคคลที่รู้ใจกันเท่านั้น หวังว่าชื่อเชลซีที่ไม่มีคนเรียกมานานแล้วนี้ คงเป็นเครื่องเตือนให้เจ้าของชื่อระลึกถึงความหลังที่หวานชื่นนะครับ
จากคุณ : แมงกะพรุน - [22 มิ.ย. 45 06:46:38 A:203.121.148.144 X:]

ความคิดเห็นที่ 21
เปล่าค่ะใช้ I-net ของพี่ 4 ชั่วโมงตัด เพราะต่อเน็ตมหาลัยไม่ได้ เกมแรกนาร็อกนั่นไม่ได้เล่นค่ะ พี่เล่น เราชอบอ่านว่า รังนรก มากกว่า อ่านไม่ทันเพราะวันนั้นไม่มีรูปให้โหลดปกติจะเปิดไว้อ่านระหว่างรอโหลดรูปที่ห้องเฉลิมไทยหรือบลูพลาเนท แล้วก็มัวแต่ไปเซริ์ทด้วย
จากคุณ : Licht (Miran) - [22 มิ.ย. 45 19:29:29 ]