เรื่องของฉัน ตอนที่ 24

ตอนที่ 24

การดื่มเหล้ากินกับแกล้มในสมัยก่อนนั้นจะไม่นิยมนั่งก้นหนักอยู่ที่หนึ่งที่ใดจนเลิกแต่จะนิยมที่จะพเนจรไปเรื่อย ๆ เมื่อโหมโรงกันจนได้ที่แล้วจึงจะพากัน "ไปต่อ" สถานที่ที่ "ไปต่อ" กันนี้ก็มีหลายที่ ขึ้นอยู่กับว่าใครปากไวเสนอขึ้นมาก่อน ที่ไปกันบ่อยคือร้าน "ไอ้เง่า" อยู่เชิงสะพานพุทธฝั่งธนบุรี ร้านนี้เป็นร้านที่ได้ชื่อว่ามีแกงเลียงอร่อยที่สุด เนื่องจากฉันติดนิสัยไม่กินผักมาตั้งแต่เด็ก จึงกินแกงเลียงไม่เป็นได้แต่ไปนั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขาทุกครั้งที่ไปร้านนี้ นอกจากร้าน "ไอ้เง่า" แล้วก็คงจะเป็นร้านต้มหัวปลาจีน อยู่ตรงข้ามสถานีรถไฟหัวลำโพง ถ้าไปร้านนี้จะค่อยยังชั่วหน่อยเนื่องจากมีข้าวมันไก่อร่อย หรือไม่ก็จะพากันไปร้านไก่ย่างส้มตำแถวสนามมวยราชดำเนิน หากเป็นวันธรรมดาซึ่งวันรุ่งขึ้นจะต้องไปทำงานกันแต่เช้าแล้วก็จะเลิกรากันแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมันเมื่อใกล้ ๆ 5 ทุ่ม แต่หากวันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดก็จะมีรายการ ไปต่อ อีกต่อไปเรื่อย ๆ และไปจบทัวร์ที่วิสุทธิ์กษัตริย์ ที่วิสุทธิ์กษัตริย์ในสมัยนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นแหล่งที่ผู้ชายทั้งหนุ่มและแก่นิยม "ไปเที่ยว" กันมากที่สุด สถานที่ "ไปเที่ยว" เป็นโรงแรม (ตอนนั้นยังไม่มีม่านรูด) ส่วนใหญ่จะตั้งชื่อเป็นฝรั่งหรือตัวเลข เช่น ลักกี้โฮเตล พาราได้ซ์โฮเตล หรือ 89 โฮเตล เป็นต้น รีเซฟชั่น หรือพนักงานต้องรับทุกคนล้วนเป็นผู้ชาย มีสรรพนามเรียกขานรู้กันโดยทั่วไปว่า "โก" หรือ "อาโก"

หน้าที่หลักของ "โก" คือให้การต้อนรับแล้วพาแขกซึ่งที่จริงล้วนเป็นคนไทยเข้าไปนั่งรอในห้องต้อนรับ ปล่อยให้แขกนั่งใจเต้นระทึกกันในห้อง สักพัก “อาโก” ก็จะพา "น้อง ๆ" มาให้ยลโฉมแบบเผชิญหน้ากับแขกเป็นกลุ่ม ๆ กลุ่มหนึ่งจะมีประมาณ 5-10 คน ทุกคนล้วนแต่งหน้าทาปากใส่ชุดราตรียาวสวยงาม ใครถูกใจใครก็เลือกเอาไว้ ถ้ายังไม่ถูกใจหรือยังเลือกได้ไม่ครบคน โก จะสับเปลี่ยนพาชุดใหม่มาให้ดูเรื่อย ๆ จนกว่าจะได้คนถูกใจครบกันทุกคน จากนั้นก็แยกไปห้องใครห้องมัน สนนราคาก็ 80 บาทขาดตัวไม่ต้องมีทิปแท๊ปให้ยุ่งยาก เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วแยกย้ายกันกลับเลย ไม่ต้องมานั่นรอกัน ยกเว้นจะมีการนัดหมายว่าจะไปต่อ "ข้าวต้ม" กันอีก

โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่ผู้ชายและผู้หญิงต่างโยนกลองให้เป็นโรคของอีกฝ่ายหนึ่งดังจะเห็นได้จากการที่ผู้ชายจะเรียกโรคพวกนี้ว่า “โรคผู้หญิง” หรือ “โรคสตรี” แต่ผู้หญิงกลับเรียกโรคเดียวกันว่า ”โรคบุรุษ” ในสมัยโน้นจะมีก็เพียงแต่โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์พื้น ๆ ไม่ค่อยตื่นเต้นหวาดเสียวเช่น โลน เริม หูดหงอนไก่ หนองในแท้ หนองในเทียม (โกโนเรีย) และที่ดูเหมือนจะร้ายแรงที่สุดคือ ซิฟิลิส โชคดีที่หนุ่มนักเที่ยวในสมัยนั้นยังไม่ต้องวิตกกังวลกับโรคเอดส์เฉกเช่นในปัจจุบันเมื่อฉันรู้ตัวว่า "เป็นโรค" เข้าแล้วนั้นความรู้สึกมันเหมือนชีวิตถึงจุดจบไม่กล้าบอกใครทั้งสิ้น ไม่กล้าแม้กระทั่งสบตากับเพื่อน ๆ ผู้หญิงที่ทำงาน ขวนขวายหาหนังสือมาอ่านแต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่สบายใจหน้าตาหมองคล้ำจะถามเพื่อนรุ่นพี่ก็อายและกลัวว่าจะถูกล้อเลียน จนในที่สุดทนไม่ได้จึงจำใจโทรศัพท์ไปปรึกษากับอานนท์เพื่อนสมัยเรียนพาณิชย์ ซึ่งมันก็แสนดีบอกให้รีบไปตรวจรักษาที่คลีนิคของหมอเพียร เวชบุญ อยู่แถวนางเลิ้งเพราะตัวมันเองเคยไปมาก่อนพร้อมกับหัวเราะอย่างมีเลศนัยคลีนิคหมอเพียรเป็นสถานที่พึ่งพิงของหนุ่มนักเที่ยวในสมัยนั้น เป็นสถานพยาบาลที่เชี่ยวชาญเฉพาะโรคผู้หญิงมากที่สุด ที่คลีนิคแห่งนี้จะใช้วิธีซ้ำเติมให้นักเที่ยวที่เป็นโรคไปรักษาเพื่อให้เข็ดหลาบ โดยก่อนที่จะทำการรักษา ผู้ที่มาขอรับการรักษาทุกคนจะถูกซักประวัติเสียก่อน ผู้ที่หมอเพียรคัดเลือกมาทำการ "ซักประวัติ" จะเป็นสาว ๆ นักศึกษาหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราทั้งสิ้น ลองนึกภาพดูว่ามันโหดร้ายทรมานแค่ไหนที่ต้องมานั่งตอบคำถามเช่น อาการเป็นอย่างไร เป็นมากี่วันแล้ว ปกติไปเที่ยวที่ไหน ราคาเท่าใด เที่ยวครั้งสุดท้ายเมื่อใด ทำไมไม่ป้องกันตัว เป็นอาทิ

ถัดจากการซักประวัติจะพบกับด่านอรหันต์ชั้นที่สอง ฉันนั้นโชคร้ายสุดขีดที่เจอกับหมอเพียรด้วยตัวเอง คำสั่งแรกที่แกสั่งโดยไม่เงยหน้าคือ "ถอดกางเกง" ถัดจากนั้นก็จะเป็นคำเหยียดหยันถากถางต่าง ๆ นา ๆ เช่น "เร็ว ๆ เข้า ที่หยั่งงี้ทำมาอาย" หรือ "เขยิบเข้ามาใกล้ ๆ ที่ไปเที่ยวไม่เห็นต้องบอก" เพื่อน ๆ ที่เคยไปหาหมอเพียรบางคนที่มีอาการกระด้างกระเดื่องเมื่อหมอจับอวัยวะสุดสงวนกลับมาเล่าว่า ถูกหมอแกเอาไม้เคาะเอาแรง ๆ ด้วยโทษฐาน "สู้มือ" ก็มี

หลังจากการตรวจขั้นต้นแล้วจะมีการตรวจขั้นที่สองคือส่วนที่หมอเพียรแกเรียกว่า "การเพาะเชื้อ" เป็นด่านอรหันต์สุดโหด วิธีการคือบุรุษพยาบาลจะใช้แท่งลวดเล็ก ๆ ที่ปลายพันไว้ด้วยสำลีชุบน้ำยาสีดำ ๆ แยงสวนลำกล้องขึ้นไป ต่อให้เข้มแข็งปานใดเจอไม้นี้เข้ารับรองร้องลั่นไม่เป็นภาษาทุกคนไป ใครที่เข้าไปรับการรักษาในคลีนิคหมอเพียร จะได้ยินเสียงร้องโหยหวนเขย่าขวัญนี้ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ หลังจากนั้นก็จะเป็นการรักษาด้วยการฉีดหรือกินยาขึ้นอยู่กับความหนักเบาของโรค แต่หากสงสัยว่าจะเป็นซิฟิลิส จะต้องมีการตรวจเลือด เพื่อหาแอนติเจน VDRL ผลที่ได้จะเรียกว่า "เลือดบวก" มีตั้งแต่บวก 1 ไปจนถึง บวก 4 แล้วแต่ความรุนแรงของโรค ฉันมาเป็นซิฟิลิสเอาเมื่อทำงานแล้วหลายปี การรักษาจะทำโดยการฉีดยาปฏิชีวนะเพนนิสซิลินที่ก้น จำได้ว่ายานี้ต้องแช่เย็นไว้จนแข็ง เมื่อจะฉีดจึงเอาออกจากตู้เย็น ฉีดแล้วลุกจากเตียงไม่ได้ต้องนอนให้ยาซึมประมาณ 15 นาที ฉีดติดต่อกัน 5 หรือ 7 วันก็จำไม่ได้เสียแล้ว

ฉันไปหาหมอเพียรเพียงครั้งเดียวหลังจากนั้นก็เข็ดจนตาย มิได้เข็ดจนถอดเขี้ยวถอดเล็บไม่ “ไปเที่ยว” อีกด้วยกลัวเป็นจะโรคผู้หญิง แต่เข็ดไม่ยอมไปกลับไปหาหมอเพียรอีกเป็นอันขาดต่างหาก

หลังจากการเป็นโรคครั้งแรกนั้นแล้ว ฉันและผองเพื่อนที่ล้วนอยู่ในวัยหนุ่มฉกรรจ์ยังพากัน “ไปเที่ยว”อยู่อย่างสม่ำเสมอและยังคงเป็นโน่นเป็นนี่กันอยู่อย่างต่อเนื่องด้วยความซุกซนประสาคนหนุ่ม แต่ในคราวหลังเริ่มรู้ลู่ทางเปลี่ยนสถานที่รักษาไปเป็นรักษากับหมอฝรั่งในแคมป์ ยาดี ได้ผลรวดเร็ว ไม่ต้องอับอายบากหน้าไปให้หมอเพียรและลูกน้องสาว ๆ สวย ๆ ของแกเยาะเย้ยถากถางเอา แถมยังไม่เสียสตางค์อีกด้วย

นอกจากสิทธิพิเศษในการใช้ Officers' Club เป็นที่ดื่มกินและการไปหาและรักษาอาการเจ็บไข้ได้ป่วยกับหมอทหารได้แล้ว พวกทำงานธนาคารก็ไม่มีสิทธิพิเศษใด ๆ อีก ที่ต้องถือปฏิบัติเป็นการเคร่งครัด คือเมื่อมีการอัญเชิญธงชาติไทยและอเมริกันขึ้นหรือลงจากเสา ทุกอย่างในแคมป์ต้องหยุดนิ่งหมด รวมทั้งรถที่วิ่งอยู่ด้วย ที่หน้ากองบัญชาการของทุกแคมป์จะมีเสาธงคู่ เสาทางซ้ายชักธงชาติอเมริกัน เสาทางขวาชักธงชาติไทยเวลาเชิญธงขึ้นลงจะเปิดเพลงชาติอเมริกันและเพลงชาติไทยเสียงดังไป อยู่ที่ไหนก็ได้ยินหมด นี่เป็นเหตุที่ฉันจำทำนองเพลงชาติอเมริกันได้อย่างรวดเร็ว เสียดายที่ร้องไม่เป็น ฟังกี่ครั้งก็ว่าเป็นเพลงที่เพราะมากเพลงหนึ่งเริ่มต้นด้วย “โอ้เซ่..แคนยูซี บายเดอะดอนส์เอลี่ไลท์” ในความคิดของฉัน เพลงชาติอเมริกันนั้นนอกจากจะเป็นเพลงที่เพราะแล้วยังมีทำนองเร้าใจ ฟังแล้วให้ความรู้สึกฮึกเหิมยิ่งนัก จะเป็นรองก็แต่เพียงเพลงชาติไทยชาติเดียวเท่านั้น

การเข้าจะออกจะจากแคมป์มิใช่นึกจะเข้าจะออกก็ได้ จะต้องมีและแสดงบัตรพนักงาน ถ้ามีรถยนต์ต้องไปขอบัตรติดหน้ากระจกรถ ทุกครั้งที่จะนำรถเข้าหรือออกจากแคมป์จะต้องเปิดท้ายให้ ซิเคียวริตี้ การ์ด (ฝรั่ง) ถ้าเป็นคนไทยเรียกว่า ไทยการ์ด ตรวจเสียก่อนว่าไม่ได้นำของต้องห้ามต่าง ๆ เข้ามาหรือนำออกไป ของต้องห้ามส่วนใหญ่จะเป็นของที่มีขายใน PX ย่อมาจาก Postal Exchange หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า BX ย่อมาจาก Base Exchange ของที่ขายเป็นของกินของใช้ทุกชนิด ตั้งแต่บุหรี่ เหล้า ไปจนถึงตู้เย็นหรือเครื่องเสียงชั้นดี
หากเป็นของใหญ่ประเภทเครื่องเสียงหรือตู้เย็น มักจะไม่มีของให้หยิบเอาจากหิ้งนอกจากชิ้นที่ตั้งโชว์ไว้ ผู้ซื้อจะต้องกรอกแบบฟอร์มพร้อมกับจ่ายสตางค์เป็นธนาณัติหรือที่เรียกกันว่า "มันนี่ออร์เดอร์" แล้วจึงจะได้รับของที่สั่งภายใน 3-4 สัปดาห์แม้ว่าคนไทยที่ทำงานในแคมป์จะไม่ได้รับสิทธิในการซื้อของจาก PX แต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติที่คนทำงานในแคมป์จะมีของใช้จาก PX ใช้โดยไม่ขาดมือ วิธีการคือต้องตีซี้หา เบ๊ หรือ บ๋อย ซึ่งก็คือทหารอเมริกัน ส่วนใหญ่เป็นอเมริกันนิโกรเพราะไหว้วานใช้สอยง่ายดี ไม่เรื่องมาก หาบ๋อยที่มีคุณสมบัติเช่นนี้ไว้ใช้สักคนหรือสองคนเผื่อขาดเผื่อเหลือ อยากได้อะไรก็ฝากพวกนี้ซื้อให้ พวกสบู่ แชมพู ยาสีฟัน เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ผ้าเช็ดตัว ถ้วยโถโอชาม หรือของใช้ในบ้านอื่น ๆ ของพวกที่ทำงานในแคมป์นั้น ไม่ต้องถามว่าได้มาแต่ใด เพราะล้วนเป็นของนอก ถูก ดี สวย ทน อภินันทนาการจาก PX ทั้งสิ้น หากมีซี้ที่ซี้กันมาก ๆ นอกจากจะซื้อของตามรายการให้แล้ว ยังมีบริการส่งถึงบ้านอีกด้วย ถ้าไม่ซี้ก็ต้องหาวิธีเอาของออกจากแคมป์เอาเอง วิธีง่ายที่สุดคือจ้างคนรถที่มีหน้าที่ขับรถบางประเภทซึ่งติดบัตรพิเศษสามารถผ่านเข้าออกแคมป์ได้โดยไม่ต้องตรวจ ซึ่งรวมถึงรถที่ใช้ในการขนเงินของธนาคารด้วย และด้วยเหตุนี้เอง คนขับรถเหล่านี้ จึงมีรายได้เสริมจากพวกนิยมของ PX เป็นอันมากฉันทำงานอยู่ในส่วนหลังหรือที่เรียกว่า Back Office จึงไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับลูกค้าคือทหารอเมริกันหรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า จีไอ มากนัก ส่วนที่เป็น Front Office ได้แก่พวกที่ทำงานเป็นพนักงานรับจ่ายเงินหน้าเค้าเตอร์ (Teller) หรือพวกบริการลูกค้า (Customer Service) นั้น สนุกกว่าหลายเท่านัก เทลเลอร์ของธนาคารในแคมป์เป็นเทลเลอร์เต็มรูปแบบ กล่าวคือสามารถให้บริการทุกชนิด จากการแลกเปลี่ยนเงินดอลล่าร์เป็นบาทหรือจากบาทเป็นดอลล่าร์ การแค๊ชเช็คซึ่งหมายถึงการเบิกถอนเงินจากบัญชีเป็นเงินสดด้วยการเขียนเช็คซึ่งมีทั้ง โฮมเช็ค คือเช็คของธนาคารเอง เอ๊าท์ไซท์เช็ค คือเช็คต่างธนาคาร เทเชอรี่หรือเพเช็ค คือเช็คของกระทรวงการคลังสหรัฐที่จ่ายเงินเดือนให้กับ จีไอ การขาย มันนี่ออร์เดอร์ หรือธนาณัติ และ การขายเทรเวอร์เร่อเช็ค หรือ เช็ดเดินทางเป็นต้น

จากคุณ : แมงกะพรุน - [7 มิ.ย. 45 04:18:30 A:203.121.148.91 X:]

ความคิดเห็นที่ 1
ต้องเรียกว่า "โรคบุรุษสตรี" เสียกระมัง? เพื่อความยุติธรรม ^_^
จากคุณ : GTW - [7 มิ.ย. 45 04:49:10 A:202.133.172.10 X:]

ความคิดเห็นที่ 2
หวัดดีค่าพี่แมงกะพรุน ((แหะๆ เพิ่งเข้ามาอ่าน เรียกเจ้าของกระทู้ว่าพี่ทันที อิอิ)) ไอซ์กำลังตามอ่านกระต้วมกระเตี้ยมอยู่ค่ะ ขอบคุณพี่หมีโคฯ และ คุณ JW ที่ทำลิงค์ให้นะคะ อ่านทันแล้วจะเข้ามาคุยด้วยใหม่ค่า ^-^
จากคุณ : Clear Ice - [7 มิ.ย. 45 07:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3
ซ้ำเติมได้โหดจริงๆ ^_^
จากคุณ : Lazy Genius - [7 มิ.ย. 45 07:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4
ดีใจค่ะ และขอบคุณค่ะ ที่ได้อ่านตอนนี้เร็วกว่าที่คาดไว้ จากที่คุณแมงกะพรุนเปรยในตอนก่อนและยังนึกขอบคุณค่ะ ที่มาบอกกล่าวล่วงหน้ามิให้รู้สึกวิตกมากมาย ถ้ามา make round แล้วไม่เจอข้อเขียนตามเคยน่ะค่ะ ขอยิ้มหน่อย เรื่องคุณหมอเพียร ฯ มิได้ยิ้มเยาะนะคะ แต่สมัยโน้นชื่อท่านเป็นสัญญลักษณ์ทีเดียว อิ..อิ...ขอคุณพระคุ้มครองสุขภาพค่ะ
จากคุณ : ปราณ - [7 มิ.ย. 45 09:02:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5
กลับมารายงานว่าอ่านจบแล้วรวดเดียว ไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันล่ะคืนนี้ อ่านสนุกมากค่ะ ตอนช่วงแรกๆที่เป็นช่วงตอนเด็กๆ อ่านแล้วนึกถึง อะไรหลายๆอย่าง อย่างเช่นการเล่นหมากเก็บ ((อิอิ เมื่อก่อนเล่นเก่ง)) พับถุงกระดาษขาย ((แฮ่ เคยพับเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าได้มีใครเอาไปขายมั่งรึเปล่า?)) ช่วงหลังๆเป็นความรู้ที่บางอย่างไม่เคยรู้มาก่อนเลย สถานที่บางแห่ง ก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหน แหะๆ ได้ความรู้อะไรหลายๆอย่างกลับไป ภาพประกอบสวยมากค่ะ ชอบภาพขาวดำอยู่แล้วด้วย คุณแม่ของพี่แมงกะพรุนสวยมากจริงๆ ยิ้มหวาน ((แต่ตาดุนะ เรื่องปากจัดคงจะจริง อิอิ)) สำหรับตอนนี้ ขำเรื่องหมอเพียรมากที่สุด จริงๆแล้วน่าจะเข็ดกันนะคะ กลับไม่เข็ดซะนี่ เอิ๊กส์ รักษาสุขภาพนะคะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^-^
ปล. ขอบคุณพี่โอ้โฮที่แนะนำให้เข้ามาอ่านค่ะ แหะๆ ตอนแรกเห็น ชื่อเรื่อง นึกว่า จะเป็นพวกบรรยายความรักอะไรทำนองนั้น แต่ไปๆมาๆ เห็นอยู่หลายกระทู้ต่อเนื่องกัน เห็นท่าจะไม่ใช่ อิอิ ดีใจที่ได้เข้ามาอ่านค่ะ
จากคุณ : Clear Ice - [7 มิ.ย. 45 09:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6
เพิ่งได้ยินชื่อ "หมอเพียร" ค่ะ แต่วิธีการของท่านโหดจังค่ะ น่าจะทำให้เข็ด ไม่ไปหาอีกครั้งจริงๆ ดีใจเช่นกันค่ะที่ได้อ่านตอนต่ออย่างไม่ต้องรอนานกว่า ที่คิด
จากคุณ : O-HO - [7 มิ.ย. 45 09:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7
ตามอ่านอยู่เหมือนกันแต่ยังขาดไปหลายตอนเหมือนกัน จะพยายามไล่ตามให้ทันนะคะ ต้วมเตี้ยมๆๆ
จากคุณ : มะวัน - [7 มิ.ย. 45 10:21:48 ]




ความคิดเห็นที่ 8
แหะ ๆ ติดใจเรื่อง "ไปต่อ" อ่ะนะ บรรยากาศ ร้าน ไอ้เง่า น่านั่งชะมัดเลย เพราะเป็นคนชอบกินผักเห็นแกงเลียงละเป็นไม่ได้เชียว สมัยนี้ถ้าไปต่อ ก็คงเป็นพวก ตรอกข้าวสาร หรือไม่ก็แถวสุขุมวิท เสียละมากกว่า อ่านประสบการณ์เรื่องโรคแล้ว ทำให้คิดถึงพี่ชายสุดที่รักของเราตอนวัยรุ่นมาก ๆ เพราะเหมือนคุณเลย รอตอนต่อไปจ้า
จากคุณ : บุษบามินตรา - [7 มิ.ย. 45 11:23:12 A:203.144.179.236 X:]

ความคิดเห็นที่ 9
ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง ในไมตรีที่ท่านได้หยิบยื่นให้กับฉันโดยเฉพาะคุณโอ้โฮที่อุตสาห์ชักชวนให้ขบวนนักอ่านนักเขียนรุ่นเฮวี่เวทแห่งถนนนักเขียนเข้ามาอ่านเรื่องของฉันแค่เห็นชื่อแต่ละท่านขาสั่นเสียแล้ว คุณบุษบามินตรา งี้ คุณมะวัน งี้ น้องน้ำแข็งใส (ไส) งี้ รายนี้ต้องขอบอกความในใจไว้นิดว่าชอบให้เป็นน้ำแข็งใสมาก กว่า น้ำแข็งไสนะใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง น้องปราณ งี้ รายนี้เข้ามาทีไร ให้ศิลให้พรทุกทีอีกหน่อยคงเลิกกินยาหมอได้ เพราะได้ผลบุญของคุณน้องรักษาแทนยา คุณ Lazy Genius งี้คุณสาวกห้ากระสอบงี้ และท่าน GTW ที่เข้ามาให้กำลังใจอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ตอนแรกไม่เคยขาดเลยสักตอน เป็นต้น นอกนั้นก็มีอีกหลายรายที่ลับลับล่อล่อ ขออภัยท่านประธานที่เคารพที่มิได้เอ่ยนาม ที่อยากจะขอคืออ่านแล้วอย่าคิดมากกันนะสำบัดสำนวนอาจไม่ถูกต้องคล้องจองไปบ้างก็ต้องอภัยกัน..คิดเสียว่าเข้ามานั่งฟังคนแก่เล่าเรื่องเก่า ๆ ตามภาษาคนแก่ก็แล้วกัน ผิดตกหลงลืมไปบ้างคงไม่ถือสา
ด้วยความปรารถนาดี
จากคุณ : แมงกะพรุน - [7 มิ.ย. 45 12:15:44 A:203.121.149.24 X:]

ความคิดเห็นที่ 10
ลิงค์ร้อนๆมาแล้วค่ะ
http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1540028/W1540028.html
จากคุณ : JW (Chelsey) - [7 มิ.ย. 45 13:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11
มาช้าทุกทีเลยเรา พี่คุยถึงร้านอาหารแล้วน้ำลายไหลย้อยอ่ะ คิดถึงอาหารไทย เจงๆ หมอเพียรทำแสบมาก ขอชมเชย วันนี้คิดถึงโจรตาเดียวทั้งวันเลยค่ะรออ่านตอนต่อไปเหมือนติดยาอีกแล้วทำลิงค์ให้ตามโอกาสน่ะค่ะ พี่แมงกะพรุนหายไวๆนะ เป็นโรคตับอักเสบ หรือเปล่าคะ
จากคุณ : JW (Chelsey) - [7 มิ.ย. 45 13:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12
แฮ่ะๆ เป็นขาประจำวิสุทธิ์กษัตริย์อยู่จนรุ่นสุดท้ายเหมือนกันครับรู้สึกเศร้าเสียใจเหมือนเห็นเพื่อนที่สนิทที่สุดมาตายจากไปเมื่อโรงแรมพาเลียเมนท์ถูกทุบทิ้ง เดี๋ยวนี้จะหาบริการที่สะดวก ปลอดภัย ประหยัดแบบเก่านี้ในกรุงเทพฯ คงไม่มีแล้วนะครับ (ต่างจังหวัดไม่แน่ใจ) หากใครทราบว่ายังมีหลงเหลืออยู่ที่ใด กรุณาช่วยแนะนำด้วยครับ จะได้ไปขอรื้อฟื้นความหลัง อาบนวดก็สะดวกหรอกเสียแต่แพงเกินฐานะไปหน่อย ปีนึงจะได้แวะไปเยี่ยมเยียนก็ตอนโบนัสออกหรือถูกหวยเท่านั้น แฮ่ะๆ ว่างๆ พี่แมงฯ ไปกะผมหน่อยมั๊ยครับ รู้สึกจะคอเดียวกัน
จากคุณ : มูโจ้ - [7 มิ.ย. 45 15:36:22 A:203.144.143.254 X:203.144.135.56]

ความคิดเห็นที่ 13
^-^ เข้ามาอ่านแล้วยิ้ม 2 ที แล้วหนีกลับไปตามอ่าน...^-^
จากคุณ : T.time - [7 มิ.ย. 45 18:00:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14
แหะ แหะ ขออนุญาตแก้ข่าวนิดๆ ค่ะ คุณแมงกะพรุน โอ้โฮ ยังห่างไกล "เฮฟวี่ เวท" อยู่มากเลยอ่ะค่ะและที่ไปชักชวนเพื่อนๆ ในถนนฯ มาอ่านกันเยอะๆ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องราวที่ดีจริงๆ ค่ะ ถ้าไม่ได้อ่าน แล้วจะเสียดายมากๆ @ ^_^ @
จากคุณ : O-HO - [7 มิ.ย. 45 21:16:26 A:202.133.168.197 X:]

ความคิดเห็นที่ 15
อ่า... พี่แมงกะพรุนรู้ได้ไงว่า ไอซ์กำลังลดน้ำหนัก ((มาว่าเราเป็นเฮฟวี่เวท แง 5555)) ไอซ์ก็ชอบเป็น นำแข็ง"ใส" มากกว่า "ไส" เหมือนกันค่ะ ฮี่ๆๆๆ ^^
จากคุณ : Clear Ice - [7 มิ.ย. 45 21:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 16
ปล. อีกนิด พี่โอ้โฮข้างบนอะ อย่าว่าแต่เฮฟวี่เวทเล้ย ไลท์เวทเค้ายังจะไล่ออก 55555
จากคุณ : Clear Ice - [7 มิ.ย. 45 21:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17
เป็นแฟนประจำที่ไม่ลับๆล่อๆ(อีกต่อไป)ค่ะ เท่าที่สังเกตเห็น คุณแมงกะพรุน จะมาเล่าเรื่องวันเว้นวันนะคะ นักเขียนดีหรือไม่ ผลงานนำเสนอตัวมันเอง แต่คนอ่านเป็นคนตัดสินค่ะ สำนวนของคุณแมงกะพรุนบางครั้งทำให้รู้สึกว่าคุณกำลังนั่งเล่าเรื่องให้ฟังที่สนามหน้าบ้าน ไม่ใช่แค่ตัวหนังสือที่ผ่านสายเคเบิ้ลเฉยๆ ไม่ง่ายนะคะ การที่จะทำให้คนอื่นมีอารมณ์ร่วมหรือเห็นภาพของสิ่งที่เราต้องการสื่อสาร ขอยกนิ้วให้ค่ะ ส่วนเรื่องติงคงมีเรื่องเดียวค่ะ ว่าเรื่องพี่สั้นไปนิด อยากอ่านอีกเยอะๆ ใช้เวลาสองวันรอ แต่อ่านสิบนาทีจบ ยังไม่หายคิดถึงเลยอ่ะ
จากคุณ : Rhino - [7 มิ.ย. 45 22:31:51 A:217.162.80.180 X:]

ความคิดเห็นที่ 18
มาช่วยแก้ไขค่ะ ตอนที่ 23
http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1544259/W1544259.html
จากคุณ : วูลฟ์เวอรีน่า - [8 มิ.ย. 45 00:51:08 A:203.155.70.253 X:]

ความคิดเห็นที่ 19
เข้ามาแก้ตัวว่าไม่ใช่นักอ่านรุ่นเฮฟวี่เวทเหมือนกันครับ ผมเป็นได้แค่แบนตั้มฟลายเวทเท่านั้น เนื่องจากตัวจริงเอวบางร่างน้อย (เพราะอดมื้อกินมื้อ) ฮิๆ พูดถึงการเลือก‘เจ้าสาวชั่วคืน’ ไม่ว่ายุคสมัยไหนๆ ก็ดูจะไม่เปลี่ยนแปลงนะครับ แถมบางที่ยังคงอนุรักษ์ชุดราตรีไว้อีกต่างหากแม้ว่าส่วนใหญ่จะปรับเปลี่ยนให้เข้ายุคสมัยกลายเป็นสายเดี่ยว-ขาสั้น หรือที่กำลังฮิตก็คือชุดนักเตะประจำชาติของแต่ละทีมฟุตบอลดังๆ ที่เข้ารอบสุดท้ายกันไปแล้วก็ตาม ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไปครับผม
ช่วยทำลิงค์จากคุณ วูลฟ์เวอรีน่าให้ครับ http://pantip.inet.co.th/cafe/writer/topic/W1544259/W1544259.html
จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [8 มิ.ย. 45 02:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20
โอ๊ะ..โอ...แก้คำผิดข้างบนว่า โจรแขนเดียว ขอโทษที่มีลิ้งค์พลาด ตาลายอ่ะค่ะ แป่ว.......
จากคุณ : JW - [8 มิ.ย. 45 04:32:32 A:142.173.107.180 X:]

ความคิดเห็นที่ 21
คุณแมงกะพรุนขา.... ขอคุยอีกรอบนะคะ ขะ..ขะ..ขะ..เขิน ค่ะ ที่ได้รับเกียรติให้เป็น"น้องปราณ" อันที่จริงอยากจะรับสมอ้างนะคะ แต่..แหะๆ..ถ้าจำไม่ผิดจากปีพศ.เริ่มเรื่อง เป็นน้องไม่ได้แน่นอนค่ะเราเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันค่ะและก็เป็นธรรมชาติที่สองเสียแล้วค่ะ เรื่องรักษาคน เพียงแต่ไม่ได้รักษาผู้ใหญ่เท่านั้น ฉะนั้นขอส่งพรมาช่วยรักษาทุกครั้งไปแหละค่ะ เป็นห่วงสุขภาพมาตลอดนะคะ ตั้งแต่อ่านพบในตอนที่เล่าเรื่องความเป็นมาของการเขียนนี้น่ะค่ะการที่คุณแมงกะพรุนออกมาวิสาสะนี้ ทำให้บรรยากาศคล้ายกับไปดูละคอนบรอดเวย์ แล้วมีโอกาสไปมีปฏิสัมพันธ์กับดารานำหลังฉากเลยค่ะ อิ๊..อิ๊...
จากคุณ : ปราณ - [8 มิ.ย. 45 07:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 22
++คุณปราณ:
ขอโทษ..ขอโทษ เคยตัวไป เป็นพี่ซะเคย เมื่อวานไปตลาดคนขายข้าวมันไก่เรียก "ลุง" ตกใจหมดเลย ไม่นึกว่าเราจะแก่ถึงขนาดนั้น ที่จริงเป็นลุงก็ไม่แปลกเพราะมีคนเรียก "ปู่" มาหลายปีแล้ว ไอ้คนเรียกน่ะเป็นลูกชายของลูกชายของเพื่อนสนิทกัน คุณปราณเป็นรุ่นเดียวกันก็ดี จะได้รู้สึกแก่น้อยลงหน่อย (เพราะมีพวกเพิ่มมาอีกคน)
++คุณสาวกฯ:
ขออภัยที่อ่านชื่อคุณสาวกห้ากระสอบผิดเป็น "สาว-ห้า-กระสอบ" ทุกที ตั้งแต่ทีแรกที่เห็นชื่อก็ปักใจว่าเป็นชื่อนี้มาตลอด พอเห็นสรรพนามว่า "ผม" เลยเอ่ะใจกับไปอ่านชื่อช้า ๆ อีกที จึงถึงบางอ้อ
++คุณวูลฟฯ:
หันไปดูปฏิทินแล้วใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่คืนนี้เป็นคืนเดือนมืด :-)
++คุณ Rino:
ขอบคุณที่ให้กำลังใจ ที่จริงตอนที่เขียนเรื่องนี้ไว้ที่แรกไม่ได้แบ่งเป็นตอน ๆ ไว้ เขียนตะลุยไปเรื่อย ๆ เพิ่งมาแบ่งตอนเอาลงที่ถนนฯ นี้เอง แบ่งตอนแรก ๆ ก็ยาวเชียวติดกันเป็นพืดไปหมด เครื่องมันบอก ว่า "เอาสั้น ๆ หน่อย เกรงใจคนอื่นเขาบ้าง" เลยประสาทกินคอยคิดแต่ว่ามันจะยาวไปหรือเปล่าเนี่ย เดี๋ยวเครื่องมันว่าเอาอีก ตอนหลังนี่เลยกะ ๆ เอาว่าสักสองหน้า A4 ได้ผลแฮะ ผ่านตลอด พอเลยไป 3 หน้าเสร็จมันทุกที "เอาสั้น ๆ หน่อยเพ่" ต่อมาคุณโอ้โฮก็กรุณาออกมาแนะว่า หัดแบ่งย่อหน้าให้สั้น ๆ หน่อย ยาว ๆ ติดกันเป็นพืดคนแก่คนเฒ่าอ่านแล้วหูตาลายจะเป็นลม ก็ต้องตามใจกัน ก็พวกเรามันหัวอกเดียวกันนี่นา
++น้อง Clear Ice:
รายนี้เป็นน้องแน่นอนเพราะเธอเรียกฉันว่าพี่ แต่ แหม..คุณน้องชะแว้ปสวมรอยได้รวดเร็วไร้ร่องรอยเชียวนะ รู้ล่ะน่าว่านักเขียนนักอ่านที่โต๊ะนี้น่ะ เอวบางร่างเล็กกันทุ้...กคน
++คุณ โอ้โฮ:
รายนี้แฟนพันธ์แท้ร้อยเปอร์เซนต์ตามอ่านตามเชียร์กันมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์ จนเริ่มคิดถึงหากตอนใดไม่เห็นหน้าเอ๊ย (ชื่อ) เธอ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้เสมอมา
++คุณ Taratorn
:-X (รายนี้พูดไม่เก่ง..มาทีไรเอาแต่นั่งยิ้มลูกเดียว)
++คุณ T.Time
:-X สงสัยอยู่พรรคเดียวกับคุณ Taratorn พรรคยิ้มลักยิ้ม ยิ้มเป็นทีทีก็ได้ พิลึกจริง เออ..แล้วจริง ๆ ลักษณะนามของยิ้มเขาเรียกอะไรนะ ยิ้มสองยิ้ม ยิ้มสองที ยิ้มสองครั้ง หรือยิ้มสองแนว ใครรู้ช่วยที
++คุณมูโจ้:
แน่ใจแล้วหรือที่ชวนไปลุย เอ๊า..เอาก็เอา ฉันมันพวกใจง่ายอยู่แล้วนี่นา ไอ้เสือเอาวา..เลือดสุพรรณมาด้วยกันไปด้วยกัน แต่ก่อนมาช่วยเรียกพลเปล LOC จากข้างสนามฟุตบอลโลกมาด้วยนะ เดินไม่ไหวแล้วอะ ขอนอนไปเป็นเพื่อนละกัน
++คุณ JW
ใครทะเลาะกันจนต่อไม่ติด ต้องติดต่อคุณ JW ไปช่วยซ่อมรายนี้รับรองต่อติดแน่นอนเพราะเธอเป็นนักทำลิ้งค์มือฉกาจ กลับมาเมื่อใดจะทำแกงเขียวหวานเนื้อแนมด้วยไข่เค็มเลี้ยงตอบแทนเสียให้เข็ด
ด้วยความปรารถนาดี
จากคุณ : แมงกะพรุน - [8 มิ.ย. 45 15:25:00 A:203.121.148.187 X:]

ความคิดเห็นที่ 23
พี่แมงกะพรุน
ขอเปลี่ยนเป็นแกงเขียวหวานไก่นะคะ นู๋ไม่หม่ำเนื้อมา 10 ปีได้แล้วค่ะ โอ..คิดถึงไข่เค็มด้วยจะเปลี่ยนชื่อเป็นช่างทำลิงค์ก็มีคนใช้ชื่อนี้ซะแล้ว หุ หุ วันอาทิตย์นี้จะไปออกรอบอีกแล้ว หวังว่าอากาศจะดี พี่แมงกะพรุนไม่ต้องรีบปั่นต้นฉบับนะคะ เสาร์-อาทิตย์ วันหยุดคะ พักผ่อนเยอะๆๆๆ คุณพระคุ้มครองนะคะ
จากคุณ : JW - [9 มิ.ย. 45 00:15:36 A:142.173.107.180 X:]