เรื่องของฉัน ตอนที่ 43

เพื่อน ๆ ที่อุดรทุกคนต่างก็ตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกันเมื่อรู้แน่ ๆ ว่าคราวนี้อเมริกันโกโฮมจริง ๆ หลังจากตั้งท่าเงื้อง่าราคาแพงมานาน จำนวนทหารที่ประจำการอยู่ตามฐานบินต่าง ๆ ก็เริ่มลดน้อยลงตามจำนวนเครื่องบินที่ถูกส่งกลับคืนสู่ฐานบินต้นสังกัด คงเหลือเพียงทหารที่จำเป็นต้องเคลียพื้นที่ก่อนที่จะส่งสถานที่คืนให้กับฝ่ายไทยเท่านั้น คนไทยที่ทำงานในแคมพ์ก็ต่างถูกปลดออกเกือบหมดที่เหลืออยู่ก็นั่งรอวันถูกปลด เดือดร้อนกันไปทั่วรวมไปจนถึงพวกนอกแคมพ์ที่เคยได้สตางค์เป็นกอบเป็นกำจากการทำมาค้าขายกับอเมริกันทุกคนต่างก็ต้องดิ้นรนหาช่องทางเอาตัวรอดกันทั้งสิ้น พวกที่มาอยู่แบบฉาบฉวยก็ง่ายหน่อย แต่พวกที่มาลงหลักปักฐานซื้อที่สร้างบ้านมีลูกมีเมียก็เหนื่อยหน่อย ความคึกคักเริ่มจางหายแทนที่ด้วยหงอยเหงาที่คืบคลานเข้ามาเยือนอุดรอย่างเงียบ ๆ แต่แน่นอน สถานเริงรมย์ต่างก็ทยอยปิดตัวเองลงจนเกือบหมดสิ้น

ฉันได้รับจดหมายตอบเรียกตัวให้ไปสัมภาษณ์ที่เชสคอมเมิชช่วลบร้านซ์เร็วกว่าที่คาดไว้ จอห์น ดีซิโก้ขอให้ฉันลางานขึ้นกรุงเทพไปเข้ารับการติวเข้มอีกครั้งก่อนที่จะไปสัมภาษณ์ซึ่งจอห์นดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่าฉัน เราซักซ้อมกันหลายครั้งโดยจอห์นรับบทเป็นผู้สัมภาษณ์ ฉันได้เรียนรู้ในขณะนั้นว่าเทคนิคการสัมภาษณ์ที่จริงแล้วมีหลายแบบ ขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของการสัมภาษณ์นั้น ๆ เช่นการสัมภาษณ์เพื่อเก็บข้อมูลเพิ่มเติม การสัมภาษณ์เพื่อให้ข้อมูลอันเกี่ยวข้องกับตำแหน่งงานหรือองค์กรกับผู้ถูกสัมภาษณ์เพิ่มเติม การสัมภาษณ์เพื่อทดสอบความรู้ความสามารถในงานที่สมัครหรือไหวพริบปฏิภาณของผู้ถูกสัมภาษณ์ การสัมภาษณ์เพื่อทดสอบความสามารถในการควบคุมอารมณ์ ส่วนรูปแบบการสัมภาษณ์ก็จะมีทั้งแบบหนึ่งต่อหนึ่งหมายความว่าผู้สัมภาษณ์คนหนึ่งกับผู้ถูกสัมภาษณ์หนึ่งคน หรือ กลุ่มต่อหนึ่ง หมายความถึงผู้สัมภาษณ์มีมากกว่าหนึ่งประกอบกันขึ้นเป็นองค์คณะสัมภาษณ์ผู้ถูกสัมภาษณ์หนึ่งคน เป็นต้น

ผู้สัมภาษณ์หากได้รับการฝึกฝนมาดีก็จะสามารถทำการสัมภาษณ์ได้ทุกรูปแบบ รูปแบบการสัมภาษณ์ต่าง ๆ จะใช้สำหรับงานต่างประเภทกัน จอห์นทราบมาว่างานที่ฉันสมัครไปนี้เป็นงานที่ต้องทำภายใต้ความกดดัน ดังนั้นเทคนิคการสัมภาษณ์จึงน่าจะเป็นแบบที่เรียกกันว่า สเตรสด์ อินเทอร์วิว (Stressed Interview) การทำสเตรสด์ อินเทอร์วิวที่ว่านี้ นอกจากผู้สัมภาษณ์จะไม่แสดงความเป็นมิตรหรืออารมณ์อื่นใดแล้ว ยังจะสร้างความกดดันผ่านคำถามต่าง ๆ โดยใช้คำถามที่ฝรั่งเรียกว่าแนสตี้เควสชั่น แปลเป็นภาษาไทยให้ใกล้เคียงกับความจริงมากที่สุดคงเป็นคำถามกวนหรือยั่วโมโหและผู้สัมภาษณ์จะใช้ทุกโอกาสที่มีในการขัดจังหวะผู้รับการสัมภาษณ์ในขณะที่ตอบคำถามเหล่านั้นเพื่อสังเกตความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของผู้รับการสัมภาษณ์ไปพร้อม ๆ กันอีกด้วย การสัมภาษณ์ในลักษณะนี้ผู้สัมภาษณ์ต้องมีประสบการณ์และมีความสามารถที่จะควบคุมการสัมภาษณ์ไว้ได้โดยไม่ล่มกลางคันหรือถูกผู้รับการสัมภาษณ์ทำร้ายร่างกายเอาเสียก่อน

สิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งที่ผู้ถูกสัมภาษณ์มักจะพากันมองข้ามไปก็คือความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับองค์กรเจ้าของตำแหน่งงานนั้น ผู้เข้ารับการสัมภาษณ์ต้องทำความรู้จัก ทำความเข้าใจกับพื้นฐานขององค์กรเป็นเบื้องต้น เช่นโครงสร้างการบริหาร ประเภทของธุรกิจที่องค์กรนั้นทำ ผลประกอบการ และรายนามคณะกรรมการหรือผู้บริหารเป็นต้น ข้อมูลเหล่านี้ จะเอื้อให้ผู้เข้ารับการสัมภาษณ์รู้เขารู้เรา รู้ว่าองค์กรนั้นเป็นอย่างไร มีความมั่นคงมากน้อยขนาดไหน ธุรกิจที่เกี่ยวข้องเป็นธุรกิจที่เราสนใจหรือไม่ นอกจากนี้ ยังแสดงให้ผู้สัมภาษณ์เห็นอีกด้วยว่า เราสนใจที่จะเข้าร่วมงานกับเขาอย่างจริงจัง

คำแนะนำข้อสุดท้ายที่จอห์นให้กับฉันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแต่งตัวเพื่อเข้ารับการสัมภาษณ์ จอห์นถามว่าฉันวางแผนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้อย่างไรซึ่งฉันก็ตอบไปทันทีแทบจะไม่ต้องคิดว่าไม่เห็นต้องวางแผนอะไร ฉันแต่งตัวไปทำงานตามปกติอย่างไรก็คิดว่าจะไปอย่างนั้น การแต่งตัวไปทำงานตามปกติของฉันในช่วงที่ทำงานอยู่ในแคมป์ที่อุดรก็คือการใส่เสื้อซึ่งส่วนใหญ่เป็นเสื้อแขนสั้นผูกเนคไทด์ซึ่งถือว่าเป็นการแต่งตัวแบบสุภาพเหมาะสมกับการทำงานในสำนักงานแล้ว เสื้อแขนสั้นที่ฉันใช้อยู่ทั้งหมดในตอนนั้นเป็นเสื้อซึ่งซื้อจากพีเอ๊กซ์เป็นเสื้อเชิร์ตลายทางสไตล์อเมริกันในเฉดสีต่าง ๆ กันใส่คู่ไปกับเนคไทด์ใบพายขนาดใหญ่มโหฬารซึ่งอยู่ในแฟชั่นในขณะนั้น สิ่งหนึ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับเสื้อพีเอ็กซ์ชุดนี้ก็คือคอปกที่เห็นว่าตัดได้ดีนัก เมื่อติดกระดุมผูกเน็คไทด์เรียบร้อยแล้วปกที่พับลงมาจะอยู่ตัวพอดีไม่แข็งไปไม่อ่อนจนเกินไป และที่สำคัญที่สุดคือปลายคอปกจะไม่มีทางกระเดิดงอนขึ้นมาเป็นปีกนกเป็นอันขาด

เมื่อจอห์นได้ยินแผนการเกี่ยวกับการแต่งตัวของฉันก็ร้องคำว่า “โน” ในระดับเสียงที่ต่างกันติดต่อกันประมาณห้าสิบครั้งแล้วตามปิดท้ายด้วยคำว่า “โนเวย์” อย่างหนักแน่นเป็นการเน้นย้ำเป็นคำสุดท้าย จอห์นไม่ได้ใช้คำว่า “ควร” แต่เน้นคำว่า “ต้อง” คือบังคับให้ฉันต้องใส่สูทไปรับการสัมภาษณ์ อย่าแม้แต่จะคิดที่จะใส่ชุดครึ่งท่อนไปเพราะจะดูไม่เหมาะสมและอาจถูกมองไปได้ว่าไม่ให้เกียรติกับผู้สัมภาษณ์โดยจอห์นให้เหตุผลเพิ่มน้ำหนักว่าฉันไม่ได้ไปสมัครเข้าทำงานในตำแหน่งเสมียน ที่จริงสูทกับฉันนั้นเป็นอะไรที่ไม่ถูกกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฉันไม่เคยเข้าใจและยังคงไม่เข้าใจอยู่จนทุกวันนี้ว่า เสื้อสูท ซึ่งใครก็ไม่รู้บัญญัติศัพท์ภาษาไทยไว้ว่า “ชุดสากลนิยม” จึงเป็นเครื่องหมายแสดงความสุภาพไปได้ทั้ง ๆ ที่มันเป็นชุดที่ออกแบบมาสำหรับคนในประเทศที่มีอากาศหนาวเย็นใช้ ชื่อเขาก็บอกชัดเจนแล้วว่าเป็นของสากล เป็นชุดที่นิยมใส่กันในสากล ไม่ใช่ชุดไทย ฉันซึ่งเป็นคนรักษ์ไทยไม่นิยมความเป็นสากลจึงหลีกเลี่ยงที่จะใส่เสื้อสูทมาแต่ไหนแต่ไรยกเว้นเสียแต่ว่าจะเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ เท่านั้น

เมื่อฉันเอารูปตอนแต่งงานมาให้จอห์นดูพร้อมกับบอกว่าฉันมีสูทอยู่ชุดเดียวก็ชุดสีฟ้าสดใสที่แดงแฮนด์ซั่มตัดให้เป็นของขวัญงานแต่งงานั้นแหล่ะ จอห์นก็ทำหน้าเหมือนคนที่หมดสิ้นแล้วซึ่งความหวังทั้งมวลในชีวิตพร้อมกับขอให้ฉันรีบไปหาซื้อหรือตัดสูทใหม่โดยกำหนดให้เลือกเป็นสีน้ำเงินหรือสีเทาเข้ม ๆ เท่านั้น นั่นเป็นคำแนะนำเดียวของจอห์นที่ฉันเชื่อแต่ก็มิได้ทำตามแต่เก็บไว้ในใจไม่ได้บอกจอห์น สาเหตุที่ไม่ทำตามคำแนะนำนั้นมิใช่เพราะต้องการที่จะกระด้างกระเดื่องแต่เป็นเพราะในขณะนั้นฉันไม่มีสตางค์มากพอที่จะตัดหรือซื้อสูทใหม่อีกชุดและคิดในใจว่าอยากเก็บเงินซึ่งมีไม่มากนักไว้เป็นทุนในการดาวน์บ้านหรือซื้อนมให้ลูกกินมากกว่า อีกใจหนึ่ง ฉันบังเกิดความมั่นใจลึก ๆ ว่า ถึงอย่างไรและไม่ว่าฉันจะแต่งตัวอย่างไรไป ฉันก็คงได้งานนี้แน่

ในวันนัดสัมภาษณ์ฉันได้มีโอกาสนั่งกรอกใบสมัครงานกับคุณเพ็ญศรีอีกครั้งหนึ่ง คุณเพ็ญศรีแจ้งให้ฉันทราบว่างานที่ว่างอยู่พอดีในตอนนั้นเป็นงานระดับหัวหน้าแผนกในแผนกบริการลูกค้า (Customer Services) ซึ่งค่อนข้างจะตรงกับประสบการณ์ของฉันที่อุดร ผู้จัดการแผนกบริการลูกค้าที่ฉันต้องไปพบเป็นคนไทย แต่เป็นคนไทยที่มีเชื้อสายผสมปนเปกันหลายเชื้อชาติ มีชื่อเป็นไทยแต่นามสกุลเป็นฝรั่งว่า สุรชัย ลู ริชชาร์ด ในสายตาของฉันแล้วคุณสุรชัยดูไม่เหมือนคนไทย แต่ก็ไม่เหมือนฝรั่ง ถ้าจะให้ลงความเห็นจริง ๆ แล้วฉันเห็นว่าคุณสุรชัยดูเหมือนแขกอินเดียตัวโต ๆ มากกว่าอย่างอื่นทั้งหมดจะขาดก็เพียงผ้าโผกศรีษะและหนวดเคราเท่านั้น ในภายหลังฉันจึงได้รับรู้ว่าคุณสุรชัยชอบเรียกตัวเองและให้ต้องการให้คนอื่นเรียกแกว่า ลู ริชชาร์ด หรือไม่ก็เรียกว่ามิสเตอร์ริชชาร์ด หรือคุณริชชาร์ดมากกว่าที่จะเรียกแกโดยชื่อไทยว่า “คุณสุรชัย” เพราะในธนาคารเชสตอนนั้นมีคนชื่อสุรชัยถึงสองคน สรุชัยอีกคนเป็นเสมียน

ต่อมาสิ่งที่ฉันชอบดูและเห็นว่าสนุกนักคือเวลาที่โอเปอร์เรเตอร์โอนสายโทรศัพท์ของสุรชัยที่เป็นเสมียนมาให้กับสุรชัย ลู ริชชาร์ด เพราะทุกครั้ง มร.ริชชาร์ดจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตะโกนใส่โทรศัพท์ลั่นไปว่า “ทีหลังช่วยบอกด้วยว่าจะพูดกับสุรชัยที่เป็นเสมียน สุรชัยคนนี้เป็นผู้จัดการ”

เวลาที่นัดกันที่แรกคือบ่ายสี่โมงหลังจากธนาคารปิดทำการครึ่งชั่วโมง แต่เอาเข้าจริงปรากฏว่ากว่าที่ฉันจะได้พบกับมร.ริชชาร์ดก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงเย็นเหตุเพราะแกติดธุระปล่อยให้ฉันนั่งรออย่างกระสับกระส่ายวุ่นวายใจในชุดสูทสีฟ้าตัดกันเป็นอย่างดีกับกางเกงสีดำอยู่กว่าสองชั่วโมง ตอนห้าโมงเย็นซึ่งเป็นเวลาเลิกงานตามปกติ คุณเพ็ญศรีซึ่งแจ้งกับฉันว่าจะขอตัวกลับก่อนได้พาฉันไปนั่งรอที่โต๊ะรับแขกซึ่งตั้งอยู่หน้าห้องทำงานห้องหนึ่งมีโต๊ะทำงานของผู้หญิงวัยเลยกลางคนที่มีหน้าตาไม่เป็นมิตรที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยพบมาในชีวิตนั่งอยู่ ฉันมองจากอุปกรณ์การทำงานต่าง ๆ ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานนั้นก็พอที่จะเดาได้ไม่ผิดว่าหญิงนั้นมีตำแหน่งหน้าที่เป็นเลขานุการของใครสักคนหนึ่ง ฉันพยายามส่งยิ้มที่ฉันคิดเองว่าหวานหยาดเยิ้มที่สุดให้กับหญิงนั้นแต่เท่าที่ฉันได้รับตอบคืนมาคือหน้าที่เรียบเฉยที่เชิดขึ้นเล็กน้อยและริมฝีปากนี้เม้มเหยียดตรงที่ฉันพอจะสรุปเป็นคำแปลสั้น ๆ ได้เพียงคำเดียวว่า “ทะลึ่ง”

การสัมภาษณ์ผ่านไปด้วยดี ฉันมิได้เจอการสัมภาษณ์แบบสเตรสด์ดังที่คาดไว้ มร.ริชชาร์ดพูดภาษาอังกฤษสำเนียงคนอังกฤษแท้ ๆ แต่ฟังง่ายกว่ามากได้ดีพอ ๆ กับภาษาไทย เป็นคนตัวอ้วนใหญ่และลงพุงที่คุยสนุก หัวเราะเสียงดัง และเป็นกันเองแถมยังเป็นผู้ชายที่ฉันคิดว่ามีลูกตาที่โปนและใหญ่มากจนทำให้ฉันนึกถึงปลาเงินปลาทองทุกทีที่เห็นตาคู่นั้น จนฉันไม่กล้าสบตาตรง ๆ กับ มร.ริชชาร์ดมากเท่าที่จอห์นกำชับกำชามา

โดยสรุป มร.ริชชาร์ดเพียงแต่ถามฉันถึงเรื่องทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกับเชสเอมเอฟเอฟและงานที่ผ่านมา โดยวัตถุประสงค์แล้วน่าจะเป็นการทดสอบทักษะในการใช้ภาษาอังกฤษของฉันมากกว่าความอยากรู้จริง ๆ ฉันแน่ใจว่าจะได้งานทำโดยก่อนที่จะสิ้นสุดการสัมภาษณ์เสียอีกเมื่อฉันตาไวเห็นมร.ริชชาร์ดเขียนลายมือตัวโตเท่าหม้อแกงลงในแบบประเมินผลผู้สมัครสั้น ๆ ว่า “A perfect candidate”

ต่ออีกประมาณสองสัปดาห์ฉันก็ได้รับแจ้งจากคุณเพ็ญศรีทางโทรศัพท์ว่าฉันได้งานทำที่เชสคอมเมิชช่วลบร้านซ์และถามว่าจะเริ่มงานได้เมื่อใดเพื่อจะได้ส่งจดหมายเสนอตำแหน่งงานให้ ฉันเกือบจะตอบไปแล้วว่าเมื่อใดก็เมื่อนั้นแต่พลันคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองมิใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือยอีกต่อไปจึงตอบไปว่าขอเวลาในการโยกย้ายข้าวของครอบครัวกลับกรุงเทพสองเดือน จึงตกลงกันว่าฉันจะเริ่มงานในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2519

ในระยะสุดท้ายที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่อุดรแม่เริ่มขึ้นมาหาบ่อยขึ้น คงจะเป็นด้วยติดใจพวกเพื่อน ๆ ขี้เมาทั้งหลายของฉันที่คุยสนุกแต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความเคารพงกับแม่เสมอมา นายปั้นนั้นไม่ต้องพูดถึงเคยขึ้นมาอยู่ทีละเป็นเดือนช่วงที่โรงเรียนเปิดเทอม สำหรับงานท่องเที่ยวพักผ่อนประจำปี (Annual Picnic) ของธนาคารในปีสุดท้ายก็จัดขึ้นแบบทิ้งทวนเป็นการท่องเที่ยวที่สัมบุกสัมบันมากด้วยการเดินทางไกลเป็นวงรอบในจังหวะที่มีการหยุดยาวติดต่อกัน 3 วันซึ่งหาไม่ง่ายเหมือนในสมัยนี้ เริ่มออกเดินทางจากอุดร วกขึ้นเชียงใหม่ จากเชียงใหม่ล่องลงมากรุงเทพแวะไปพัทยาลงเรือไปเที่ยวเกาะล้านก่อนที่จะวกรถกลับอุดรจากจังหวัดระยองโดยไม่ผ่านกรุงเทพฯ สนุก เมา และเหนื่อยมาก คนนอกที่ไม่ใช่พนักงานธนาคารแต่ชื้อตั๋วร่วมขบวนไปด้วยก็มีแม่กับนายปั้น ทวีสลิด แดงแฮนด์ซั่ม อ๊อดทอม ไอ้สาน และ โอ๊ตเป็นต้น

(โปรดอ่านต่อไปได้อีกนิดที่ความคิดเห็นที่ 1)

จากคุณ : แมงกระพรุน - [ 5 ก.ย. 45 20:28:06 A:202.183.228.67 X:203.170.151.168 ]
--------------------------------------------------------------------------------

ความคิดเห็นที่ 1

นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันและตุ่มทิ้งปองให้แม่ของทวีเป็นผู้ดูแลแต่เพียงลำพังตั้งแต่ลูกเกิดมา พอ กลับมาถึงได้อุ้มลูกก็พบด้วยความตกใจว่า คอของลูกนั้นเปื่อยเป็นแผลยุ่ยจนหนังลอกออกมาเป็นแผ่น ๆ เพราะถูกน้ำนมกัด เนื่องจากดูดนมแล้วนมมันไหลลงไปเปียกชื้นอยู่ที่ซอกคอเมื่อผสมเข้ากับเหงื่อของลูกก็เลยเป็นเรื่อง แม่ของทวีคงไม่เห็น จึงไม่ได้เช็ดให้แห้ง ข้างแม่เมื่อเห็นดังนั้นก็ได้โอกาสยื่นคำขาดว่าจะขอรับปองไปให้ “ปู่ดู” ที่กรุงเทพฯแล้วจะเลี้ยงไว้ให้จนกว่าฉันกับตุ่มจะย้ายตามลงไป ฉันเห็นว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่ตุ่มกับฉันก็มีภาระที่ต้องสะสางอีกเป็นอันมากจึงยอมให้แม่อุ้มปองขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพไป ตอนที่แม่จับมือปองโบกหยอย ๆ ให้กับฉันผ่านหน้าต่างรถทัวร์นั้นฉันเกือบจะวิ่งขึ้นไปแย่งเอาลูกคืนมาเสียแล้วแต่ก็ทำไม่ทันเพราะรถเคลื่อนตัวออกไปเสียก่อน ฉันไม่รู้ว่าตุ่มคิดอย่างไรเพราะเห็นยืนเงียบงันอยู่ ส่วนฉันนั้นใจมันหวิว ๆ อย่างไรชอบกลเมื่อต้องยืนมองรถทัวร์คันนั้นพาลูกวิ่งห่างจากเราออกไปจนลับสายตา

ช่วงเดือนสุดท้ายของปี 2518 ที่อุดรเป็นอะไรที่เงียบเหงาเกินกว่าที่จะเรียกได้ว่าเป็นช่วงเดือนแห่งการเฉลิมฉลองดังเช่นที่เคยเป็นมา ทุกคนที่ฉันรู้จักตกงานแล้วหรือไม่ก็กำลังจะตกงาน แดงแฮนด์ซั่มปิดร้านตัดเสื้อกางเกงขนย้านลูกเมียไปตั้งหลักใหม่อยู่ที่ขอนแก่น ไอ้สานหายตัวไปอย่างลึกลับไม่มีใครพบเห็น อ๊อดทอมตกงาน ตุ๊ว๊ากตกงาน ตุ่ม ฉันและตุ๊ไมตรีกำลังจะตกงาน ทวีกำลังจะตกงาน ท่ามกลางบรรยากาศที่เศร้าซึมนั้น ทวีก็เสนอขึ้นมาว่าจะจัดงานเลี้ยงส่งตุ่มกับฉันก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทางใครทางมัน ตามกำหนดการฉันกับตุ่มจะทำงานให้กับเชสเอมเอฟเอฟสาขาอุดรถึงวันที่ 30 ธันวาคม 2518 และตั้งใจว่าจะย้ายข้าวของและเมียเข้ากรุงเทพภายในอาทิตย์แรกของเดือนมกราคม 2519 แม่หาเรื่องนั่งรถทัวร์กลับขึ้นมาอุดรอีกรอบโดยอ้างว่าจะมาช่วยขนของด้วยอีกแรงหนึ่ง ปล่อยให้ “ไอ้จิ๋ม” คนใช้คู่ใจของแม่ที่อยู่กันยืดที่สุดรับหน้าที่ในการเลี้ยงดูปองซึ่งแม่อุ้มขึ้นไปอยู่กรุงเทพฯเป็นการชั่วคราว

ทวีลงทุนไปจ้างเขาเขียนป้ายผ้ามีข้อความตัวใหญ่เขียนไว้ว่า “ลาที..มิใช่ลาก่อน” มาขึงเชือกแขวนไว้กลางลานบ้านหนองประจักษ์ ทุกคนที่เหลืออยู่ที่อุดรในตอนนั้นต่างมาร่วมงานและเสแสร้งทำเป็นสนุกสนานแต่ต่างก็มองตากันอย่างเศร้าซึมอึกอักอย่างไรพิกล ฉันนึกด่าทวีอยู่ในใจว่าไม่จัดเสียยังจะดีกว่า ที่จริงฉันก็แย้งกับทวีไปแล้วเมื่อมันออกความคิด แต่มันกลับยืนยันว่าอย่างไรก็ต้องจัด ในกลุ่มเพื่อนตอนนั้นมีฉันคนเดียวที่มีเป้าหมายได้งานทำแล้วอย่างแน่นอน ส่วนคนอื่นรวมทั้งทวีนั้นยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันทั้งสิ้น แม้ว่าทุกคนที่ทำงานในแคมพ์จะได้รับเงินชดเชยการเลิกจ้างตามกฎหมาย แต่นั่นก็อาจเป็นเงินก้อนเดียวซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไรนักสำหรับหลาย ๆ คนที่ต้องกินต้องใช้ในช่วงที่ต้องย้ายถิ่นฐานเพื่อหางานทำใหม่ อย่างที่เคยเล่าในตอนแรก ๆ นั่นแหล่ะ ทุกคนที่ฉันรู้จักล้วนเป็นพวก “มีเท่าใดใช้ให้หมด ไม่มีใครมีเงินเก็บกันเลย”

สมบัติทั้งที่เป็นของตุ่มและฉันอยู่เดิมและทั้งที่เราซื้อหามาหลังจากแต่งงานอยู่กินกันนั้น เมื่อเก็บใส่กล่องกระดาษใหญ่ ๆ แล้วกองเป็นภูเขา ที่แรกที่กะกันว่าจะเช่าเพียงรถปิ๊กอัพขนก็ต้องเปลี่ยนไปเป็นรถหกล้อของ ร.ส.พ. แทน ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่สี่ปีที่ฉันซัดเซพเนจรขึ้นมาอุดรโดยลำพังตัวคนเดียวมีสมบัติตั้งต้นแค่ใส่เต็มท้ายรถซันนี่จะงอกเงยออกจนเต็มกระบะรถบรรทุกหกล้อถึงหนึ่งคันได้อย่างแปลกประหลาดมาก

ป๋ากับแม่ชักชวนอย่างแข็งขันให้ฉันกับตุ่มไปลงหลักปักฐานอยู่ด้วยกันเสียที่บ้านเอกมัย เป็นข้อเสนอที่ฉันออกจะเห็นดีด้วยในครั้งแรกเนื่องจากต่อไปจะเหลือฉันเพียงคนเดียวที่มีรายได้ ส่วนตุ่มนั้นกะว่าจะให้อยู่บ้านเลี้ยงลูก แต่เมื่อกลับมาคิดถึงเรื่องปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ซึ่งต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอนภายในระยะเวลาอันสั้นหลังจากที่ฉันและตุ่มย้ายเข้าไปอยู่ร่วมชายคาและแนวโน้มที่แม่จะยึดเอาปองไปเลี้ยงดูเป็นการถาวรแล้ว ฉันซึ่งเป็นคนรักสงบไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ก็รีบเปลี่ยนใจโดยเร็ว ตุ่มนั้นไม่ต้องพูด เห็นด้วยกับฉันเต็มร้อยเปอร์เซนต์ เราตกลงกันว่าจะหาซื้อบ้านสักหลังโดยเร็วที่สุด ในระยะแรกที่หาบ้านใหม่นั้น ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องอาศัยอยู่ที่บ้านเอกมัยไปพลาง ๆ ก่อน

หลายปีต่อมา ฉันจึงเริ่มยอมรับความจริงว่า ไม่ว่าตัวจะอยู่ที่ไหน อยู่ด้วยกันหรือห่างกันสักเพียงใดไม่ ขึ้นชื่อว่า แม่ผัว กับ ลูกสะใภ้ ก็ต้องไม่ถูกไม่เข้ากันโดยธรรมชาติอยู่ดี จะมากหรือน้อย ถึงขั้นแตกหักจนต้องคนกลางต้องมานั่งเลือกว่าจะเอาแม่หรือเอาเมีย ก็ขึ้นอยู่กับความหนักเบาของหู และการวางตัวของ “คนกลาง” นั้นเอง

คืนวันที่ย้ายของเข้ากรุงเทพ ทวีนึกสนุกอีท่าไหนก็ไม่รู้หอบขวดเหล้าโซดาและกระติกน้ำแข็งกระโดดขึ้นรถตามลงมาด้วยโดยไม่ได้วางแผนไว้ก่อนหน้าแต่อย่างใดทั้งสิ้น บอกกับฉันเพียงว่าส่งกันทั้งทีก็จะขอส่งให้ถึงกรุงเทพ ตะโกนบอกให้สลิดเฝ้าบ้านและเลี้ยงลูกดีดี ตุ่มแยกตัวไปนั่งคุมของไปกับคนขับรถ ร.ส.พ. ฉันแม่และทวี นั่งมาในซันนี่ขับนำหน้ารถ ร.ส.พ. อีกที ออกจากอุดรตอนเกือบสามทุ่มกะว่าจะให้ถึงกรุงเทพเช้าพอดี ฉันขับรถออกจากอุดรในเที่ยวนั้นใจหายวาบวับชอบกล ด้วยรู้แน่ว่าคงอีกนานกว่าจะได้กลับมาอีก และหากได้กลับมาจริง ทุกอย่างคงไม่มีวันที่จะเหมือนเดิมอีกแล้ว

ระหว่างทางที่วิ่งมาจากอุดร รถ ร.ส.พ. ถูกเรียกให้หยุดรวมแล้วถึงสี่ครั้ง ทุกครั้งต้องจ่ายค่าผ่านทางซึ่งคนขับรถก็แนะให้เตรียมใส่ซองไว้ให้เรียบร้อย ไม่รู้เป็นไง ฉันไพล่นึกไปถึงวันแต่งงานที่น้อง ๆ ตุ่มเอาเข็มขัดเงินเข็มขัดนาคมากั้นประตูเงินประตูทอง ต้องจ่ายสตางค์เสียก่อนจึงจะผ่านได้ ต่างกันที่ คราวนั้นฉันให้ด้วยความเต็มใจ แต่คราวนี้ ฉันให้ด้วยความขมขื่นใจชอบกล คนขับรถบรรทุกปลอบใจว่า “ให้ ๆ ไปเถิดครับ มันเป็นธรรมเนียม ไม่งั้นโดนค้นแหลก หากล่าช้าไปรถจะติดเวลาเข้ากรุงเทพฯไม่ได้ เดี๋ยวจะยุ่งกันไปใหญ่”

ป๋าสละโรงรถที่บ้านเอกมัยให้สำหรับกองสมบัติของฉันกับตุ่มไว้เป็นการชั่วคราวเมื่อฉันให้เหตุผลว่าจะหาบ้านอยู่เองให้ได้ภายใน 3 เดือน ในระหว่างนั้นฉันกับตุ่มก็ได้ห้องเดิมของฉัน ห้องที่เกิดบทอัศจรรย์เป็นครั้งแรกในคืนนั้นแหล่ะ เป็นห้องพักชั่วคราว ทวีที่อ้างว่าจะลงมาส่งก็โอ้เอ้นอนตีโมงกินเหล้าอยู่ด้วยกันเสียหลายวันกว่าจะจับตัวมันยัดขึ้นรถไฟส่งตัวกลับไปอุดรได้

ในช่วงที่ฉันยังว่างก่อนที่จะไปเริ่มงานกับเชสคอมเมิชช่วลบร้านซ์ ฉันกับตุ่มเริ่มออกหาบ้านกันอย่างจริงจัง ช่วงนั้น บ้านจัดสรรที่ชื่อออกคุ้นหูด้วยผลของการโฆษณาประชาสัมพันธ์มีอยู่หลายแห่ง ส่วนใหญ่เป็นบ้านเดี่ยวปลูกในเนื้อที่ระหว่าง 50 ถึง 100 ตารางวา ตอนนั้นคนยังไม่รู้จักทาวน์เฮาส์หรือคอนโดมิเนียมแต่อย่างใด ฉันกับตุ่มตกลงกันว่าเราในฐานะที่ยังเป็นนกน้อยจะสร้างรังแต่พอตัวจึงเน้นหาบ้านในเนื้อที่ระหว่าง 50 – 75 ตารางวาโดยเน้นหาบ้านที่ตั้งอยู่ในทำเลย่านหัวหมากเลยตลอดไปจนถึงแถบสำโรง ตอนนั้นฉันกับตุ่มมีเงินรวมกันอยู่ประมาณเก้าหมื่นเศษกะกันว่าน่าจะพอจ่ายเป็นเงินดาวน์บ้านได้และน่าจะมีเงินเหลือติดกระเป๋าพอให้อุ่นใจได้บ้างไม่มากก็น้อย

แล้วเราก็ไปชอบใจได้บ้านในหมู่บ้านเมืองเงินนิเวศน์ ถนนพัฒนาการ เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นมีสามห้องนอนสามห้องน้ำพร้อมห้องครัวและห้องคนใช้แยกต่างหากจากตัวบ้าน ปลูกในเนื้อที่ 62 ตารางวา ด้วยเห็นว่าอยู่ไม่ไกลจากบ้านเอกมัยนัก ราคาบ้านพร้อมที่ดินในตอนนั้นตกสามแสนห้าหมื่นบาท วางดาวน์ยี่สิบห้าเปอร์เซนต์ ในขณะที่วางเงินดาวน์นั้น บ้านยังไม่ได้สร้างที่ที่พนักงานขายพาไปชี้ให้ดูยังเป็นดินเฉอะแฉะมีต้นหญ้าต้นกกขึ้นอยู่เต็มไปหมด พนักงานขายยืนยันกับฉันและตุ่มอย่างมั่นเหมาะว่าวางเงินดาวน์แล้วไม่เกินสามเดือนบ้านสร้างเสร็จแน่ฉันก็ตกลงใจวางเงินดาวน์ไป พร้อมกับทำเอกสารขอกู้เงินส่วนที่เหลือจากธนาคารเจ้าของโครงการไปในคราวเดียวกันด้วย

จากคุณ : แมงฯ - [ 5 ก.ย. 45 20:29:50 A:202.183.228.67 X:203.170.151.168 ]

ความคิดเห็นที่ 2

ไม่ชอบการจากลาเลย เฮ้อ เศร้า แต่การเริ่มต้นใหม่ ก็ท้าทายดี ^_^

จากคุณ : Lazy Genius - [ 5 ก.ย. 45 21:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3

ผมก็แพ้สูทเหมือนกัน ใส่ทีไรรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกิ้งก่าได้ทองหรือลิงได้แก้ว อสูรกับสูท ยังไงยังงั้น ร้อนต่างหาก ^_^...

จากคุณ : GTW - [ 5 ก.ย. 45 21:22:29 A:202.133.172.223 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4

Don't like saying good-bye too ah ka. This chapter is a bid sad ner~~

จากคุณ : Clear Ice - [ 5 ก.ย. 45 23:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5

ตอนนี้ออกจะเศร้าๆ นะคะ แล้วพลอยลุ้นต่อไปด้วยว่า เรื่องบ้านจะเป็นอย่างไร อ่านจากที่ตอบกระทู้ก่อนแล้วโล่งอกค่ะ ที่คุณแมงฯ หายไป เพราะเครื่องคอมพ์มีปัญหาเท่านั้น แหะ แหะ รักษาสุขภาพนะคะ

จากคุณ : O-HO - [ 6 ก.ย. 45 00:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6

งวดนี้รีบมาเต็มที่นะคะ จองที่ข้างหน้าๆบ้าง (กลัวถูกต่อว่าค่ะ....อิ..อิ..) พูดถึง stressed interview แล้ว มีเหมือนกันเชียวค่ะ ยังจำตอนถูกสัมภาษณ์เข้าเรียนหมอได้ราวกับเกิดวานนี้เลยค่ะ ทุกคนจะร้องไห้ออกมาจากห้องสัมภาษณ์เหมือนๆกันหมด แต่เมื่อเราตั้งสติได้ รู้ทันจุดประสงค์ของคำถาม ยิ้มตอบไปแบบไม่รู้ไม่ชี้ อาจารย์ที่สัมภาษณ์นั้นเองค่ะ จะทำหน้างง..งง ถามต่ออีกไม่ถูก เพราะคาดปฏิกริยาผิด เลยให้จบได้เลย กิ๊กๆ....

ไม่ชอบการจากกันเหมือนกันนะคะ ไม่ว่าเมือ่ใดที่ไหน กี่หนกี่หนใน ชีวิตน่าจะชิน ก็จะเศร้าเหมือนๆกันทุกที ทั้งๆที่เป็นส่วนธรรมชาติที่ เลี่ยงไม่พ้น ทักทายคุณ Lazy Genius, คุณ GWT, น้องไอซ์ และน้องโอโฮ ค่ะ

จากคุณ : ปราณ - [ 6 ก.ย. 45 04:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7

หวัดดีพี่แมงฯและเดอะคลับค่ะ ตอนนี้ เศร้าจริงๆด้วย พี่แมงฯนี่เตรียมพร้อมดีจัง ตาฝรั่งคนนั้นมองการไกลดีนะ ได้กลิ่นไม่ชอบมาพากลเรื่องบ้านนะพี่แมงฯ ยังไม่ได้สร้างเลย แค่ 3 เดือนจะเสร็จหรือ ไปก่อนนะเดี๋ยวมาใหม่ค่ะ

จากคุณ : JW - [ 6 ก.ย. 45 04:06:53 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8

หวัดดีพี่หมอปราณ ออนไลน์พร้อมกันเลยนะคะ ช่วงนี้เริ่มเย็นๆแล้วนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ

จากคุณ : JW - [ 6 ก.ย. 45 04:08:32 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9

ว้าว..น้องเจขา กอดค่ะ..กอด..คิดถึงจังค่ะ ที่นี่ยังร้อนอยู่ค่ะ จะปลายแปดสิบแน่ะค่ะ พิลึกเลย ฤดูกาลปรวนแปร
แหะๆ..ขอกระตู้วู้ ปฏิคมของคลับหน่อยนะคะ

จากคุณ : ปราณ - [ 6 ก.ย. 45 04:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10

Khun Maeng ka, I cannot imagine what blue suits look like. ;) Khun Pran ka, the temperature in Sounthern CA. yesterday was about 110 degree F. ka, . Today is a little bit better (around 85). Where do you live ka?

จากคุณ : B - [ 6 ก.ย. 45 05:09:56 A:134.173.133.227 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11

กำลังจะมาตั้งต้น สร้างบ้านใหม่ที่กรุงเทพฯแล้ว ติดตามค่ะ

จากคุณ : scottie - [ 6 ก.ย. 45 08:25:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12

^-^
มาแอบอมยิ้มเป็นกำลังใจให้พี่แมงฯสู้ต่อไป ^-^

จากคุณ : T.time - [ 6 ก.ย. 45 08:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13

แวะมาอ่านต่อ ชีวิตคนเรานี่เหมือนกับเรือกลางมหาสมุทรจริงๆนะ คุณแมงฯ เราไม่ได้เลี้ยงกุ้งเป็นอาชีพหรอก เราเรียนคณะประมง แล้วก็ลงเรียนวิชา Marine Breeding คือดารเพาะและนุบาลสัตว์ทะเล ตอนนี้ก็เรียนการเลี้ยงกุ้งและปฏิบัติจริง ประคบประหงมอย่างดี แล้วมันก็เป็นโรค นี่เพิ่งเลี้ยงครั้งแรกนะเนี่ย

จากคุณ : Licht - [ 6 ก.ย. 45 10:56:40 A:158.108.5.2 X:158.108.86.217 ]

ความคิดเห็นที่ 14

มานั่งฟังเช่นกันครับ ตกลงพี่แมงฯ ปัจจุบันยังอยู่พัฒนาการอยู่หรือเปล่า ผมอยู่คลองตัน ชักใกล้กันแล้วสิ...หวัดดีคุณ JW และ พี่หมอปราณ พร้อมชาวแฟนคลับทั้งหลายครับ

จากคุณ : พิจิก27 - [ 6 ก.ย. 45 13:57:41 A:203.155.70.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15

แว่บเข้ามาอีกครั้งเพื่อ สวัสดีค่ะ พี่หมอปราณ น้องเจย์ และแฟนคลับ "เรื่องของฉัน" ด้วยเช่นกันค่ะ

จากคุณ : O-HO - [ 6 ก.ย. 45 14:10:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16

@^v^@

จากคุณ : P_JUNG - [ 6 ก.ย. 45 17:59:56 A:194.82.103.141 X:193.60.131.2, 193.60.131.12 ]

ความคิดเห็นที่ 17

แวะมาอ่านด้วยใจจดจ่อ รู้สึกว่าตอนนี้เหงาๆ เศร้าๆ ยังไงชอบกลนะ แต่ก็ได้ความรู้เรื่องการสัมภาษณ์ ได้รู้ว่าพี่แมงเป็นคนค่อนข้างจะมั่นใจในตัวเองมาก ไม่ได้ทำตามคำแนะนำของเทรนเนอร์ไปซะทุกอย่าง เพราะมั่นใจว่าจะได้งานแน่ๆ อยู่แล้ว ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้แสดงกริยาปั้นปึ่งหรือแสดงตัวว่ารู้ดีกว่าให้เทรนเนอร์รู้สึก นับว่าเป็นแนวทางการใช้ชีวิตที่ควรศึกษาอย่างยิ่ง ไงก็ดี...เอาเป็นว่า อ่านตอนนี้จบแล้ว ขอ รอลุ้น "บ้านใหม่" ของพี่แมงกับพี่ตุ่ม (อ้อ..ของน้องปองด้วย) ก็แล้วกันนะคะ

จากคุณ : คุณแม่ลูกสาม - [ 7 ก.ย. 45 10:45:53 A:203.148.232.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18

รวมลิงค์ “เรื่องของฉัน" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1739522/W1739522.html
ขอเชิญลงนามในสมุดเยี่ยมด้วยค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1739495/W1739495.html#1

จากคุณ : JW (Chelsey) - [ 7 ก.ย. 45 13:35:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19

ด่วนครับ Extremely Urgent! ขอเชิญทุกๆท่าน ร่วมอวยพรวันเกิดให้พี่แมงกระพรุน เพี่อเป็นกำลังใจในการเขียนหนังสือ และต่อสู้ชีวิต ได้ที่นี่ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1739867/W1739867.html

จากคุณ : มูโจ้ - [ 7 ก.ย. 45 17:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 20

น้องมูโจ้..ยกนิ้วให้ค่ะ เก่งจริง เก่งจัง..สำหรับ คคห. 19 ขอเฉพาะกิจหน่อยค่ะ.. ..คุณ B คะ Greetings from NJ ค่ะ

จากคุณ : ปราณ - [ 7 ก.ย. 45 19:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21

ถึงตอนจากลา ในฝั่งลาวจะมีเพลงอยู่เพลงหนึ่งที่มักใช้ในพิธีอำลา ชื่อเพลงคือ ลาก่อนจาก ที่หลายคน(รวมทั้งผม)มักจะเรียกลาก่อนเด้อ เลยเอามาฝากกันเป็นเพลงประกอบของตอนนี้ ส่วนที่เหลือก็สำหรับคุณมุโจ้กับพี่แมงฯ ที่โหลดไม่ทันเมื่อกระทู้ที่แล้ว
http://www.angelfire.lycos.com/80s/deer0/La_Korn_Jak.MP3
http://www.angelfire.lycos.com/80s/deer0/kitty_kallen___little_things_mean_a_lot.mp3
http://www.angelfire.lycos.com/80s/deer0/John_Williams___Cavatina_from_The_Deer_Hunter.mp3

*ฝากขอบคุณ คุณศุภาด้วยครับที่ช่วยจับไก่ให้ผมในกระทู้ที่แล้ว แถมเป็นไก่ตัวที่ใหญ่มากน่าจะกินอิ่มไปได้หลายวันทีเดียว มิเช่นนั้นอาจจะทำให้ผู้อ่านหลายๆ คนเข้าใจผิดไปอีกนาน ขอบคุณครับ

จากคุณ : biblio - [ 8 ก.ย. 45 23:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 22

ไปสุขสันต์วันเกิด"พี่แมงฯ" มาครับ แล้วก็เลยเข้ามายกมือด้วย รักษาสุขภาพนะครับ

จากคุณ : อุ๊บ อิ๊บ (อุ๊บ อิ๊บ) - [ 9 ก.ย. 45 10:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23

ขอบคุณพี่ปราณครับที่ชมความเก่งกาจประดุจปัวโรต์ของผม แหะๆ ขอสารภาพความจริงว่าไม่ได้เก่งมาจากไหนหรอกครับ อาศัยที่ว่าพี่แมงฯ แกไม่ได้ปิดบังตัวเองเลย ทั้งรูป ทั้งเรื่อง ชื่อเสียงเรียงนาม ของจริงทั้งน้าน ประกอบกับคนอ่าน 'เรื่องของฉัน' แพร่กระจายมากหลายขึ้นทุกวันๆ ผมเลยได้พิสูจน์ทฤษฎี 'โลกกลม' ให้เห็นกันอีกครั้ง
คุณ bib ครับ ผมแห้วอีกตามเคย โหลดไม่ทันอีกแล้วเพราะไปภาระกิจต่างรัฐเสีย 2 วัน (แฮ่ะๆ ทำพูดให้เท่ห์แบบคุณศุภาไปอย่างนั้นเอง ที่จริงต่างอำเภอต่างหาก) อยากได้ 2 เพลงนี้จริงๆ ทำไงดีครับ

จากคุณ : มูโจ้ - [ 9 ก.ย. 45 13:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24

พี่แมงฯยังไม่เข้ามาอีกนะ สงสัยฉลองอยู่ค่ะ หวัดดีคุณมูโจ้ข้างบนค่ะ จะไปพักผ่อนนอนหลับแล้วค่ะ ฝันเห็นเลขอะไรจะมาบอกนะคะ ฮี่ๆๆๆ มากูดไนท์ค่ะ

จากคุณ : JW - [ 9 ก.ย. 45 15:05:05 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25

ฉันคิดว่าชีวิตของคุณก็สบายกว่าฉันมากแันแต่งงานกับหมอช่วยกันทำคลีนิค2ปีได้บ้าน1หลังต่อมาฉันถูกรถชนและตลอดเวลาพี่น้องเขายกพวกมาตีเอาหัวของฉันโหมดกับพื้นเพื่อทำลายความดีของฉันแต่แล้วไอ้ตำรวจแสนเลวเรียกเขาไปหาหมอที่รพกรุงเทพเพื่อทำสำนวนว่าฉันตีเขาก่อนเขามากัน4คนสามีฉันยังเข้าข้างเขาทุกอย่างลองคิดดูว่าตระกูลตั้งมะโนมานะผู้ชายที่ทำฉันก็คือศิริศักดิ์ขณะนี้ทำงานอยู่ไทยเสษฐกิจมาทำฉันเมื่อปี2530จงเขาต้องถูกศาลสั่งจำค่ก6เดือนทุกคนจงจำไว้เถอะเขาอิจฉาเพราะไปรักเรขามีสามีแล้วโทรเคมประกันของสามีฉันแต่สามีฉันก็ทราบดีว่าผู้หญิงคนนี้เคยดทรด่าสามีก็เคยฟังก็ยังยอมให้ทำลายครอบครัวตัวเอง

จากคุณ : stangman2@hotmail.com - [ 9 ก.ย. 45 17:40:40 A:203.107.244.17 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26

#25 ?????? wrong kratoo?

จากคุณ : Lazy Genius - [ 9 ก.ย. 45 21:37:37 ]

ความคิดเห็นที่ 27

คุณมูโจ้ผมลองเช็คดูแล้วก็ยังโหลดได้ปกตินะครับ ลองใหม่อีกทีครับ *อย่าลืมสูตร คลิกขวาแล้ว เซฟทาเกตแอส ใช้โปรแกรมดาวโหลดจะไม่ได้ผลครับ

จากคุณ : biblio - [ 9 ก.ย. 45 22:07:50 A:203.110.64.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28

เจว่ากระทู้ 25 หลงมาจากห้องสวนลุมนะ อยู่กระทู้ไหนคะจะตามไปอ่าน หวัดดีบ่ายวันจันทร์ค่ะ

จากคุณ : JW - [ 10 ก.ย. 45 02:43:57 A:142.173.107.180 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29

Many happy returns.

จากคุณ : APO96330 - [ 10 ก.ย. 45 08:44:02 A:203.152.14.135 X:10.10.10.104 ]

ความคิดเห็นที่ 30

"ตอนที่แม่จับมือปองโบกหยอย ๆ ให้กับฉันผ่านหน้าต่างรถทัวร์นั้นฉันเกือบจะวิ่งขึ้นไปแย่งเอาลูกคืนมาเสียแล้วแต่ก็ทำไม่ทันเพราะรถเคลื่อนตัวออกไปเสียก่อน ฉันไม่รู้ว่าตุ่มคิดอย่างไรเพราะเห็นยืนเงียบงันอยู่ ส่วนฉันนั้นใจมันหวิว ๆ อย่างไรชอบกลเมื่อต้องยืนมองรถทัวร์คันนั้นพาลูกวิ่งห่างจากเราออกไปจนลับสายตา"....สงสารพี่แมงกระพรุนจังเลยค่ะ....เอ..นึกว่าผู้ชายไม่ค่อยรักลูกเสียอีกน๊า..สงสัยต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้ว...น่ารักมากเลยค่ะ

จากคุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 10 ก.ย. 45 11:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 31

สวัสดีคุณเจครับ ตอนนี้คงกำลังหลับสบาย ใกล้สว่างแล้ว ขอบคุณคุณบิ๊บครับ สูตรที่ว่าได้ผลจริงๆ

จากคุณ : มุโจ้ - [ 10 ก.ย. 45 11:10:06 A:203.144.144.233 X:203.144.134.135 ]

ความคิดเห็นที่ 32

ฮ่วย พักนี้มาสายบ่อยแฮะเรา ยังไงก็ไม่ลืมเข้ามาหวัดดีพี่แมงฯกับมิตรรักนักอ่านทุกท่านด้วยค่ะ

จากคุณ : bellissima - [ 10 ก.ย. 45 19:24:30 A:80.218.75.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33

สวัสดีครับ เพื่อน ๆ นักอ่านร่วมชมรมทุกท่าน แมงฯกลับมาแล้วนะครับ แม้จะไม่ตรงเวลา ที่เก่าแต่ไม่ใช่เวลาเดิม แต่ก็ยังมา ที่หายไปไม่ใช่อะไรหรอก เป็นด้วยสองเหตุหลักคือ 1) อย่างที่เคยแจ้งไว้ก่อนหน้าที่แล้วว่าเครื่องคอมพิวเตอร์ตัวที่ใช้อยู่เป็นประจำน่ะ เมนบอร์ดมันพัง แม้ว่าจะอยู่ในช่วงระยะเวลาประกัน แต่ต้องเคลมใช้เวลาตั้ง 2 อาทิตย์เป็นอย่างน้อย เลยไม่ได้แวะเข้ามาดูเลย และ 2) พอได้โอกาสแวะเข้ามาเห็นอะไรที่น้องเจย์กับน้องมูโจ้ทำให้ด้วยความปรารถนาดีในทั้งสามกระทู้ที่เกี่ยวเนื่องกันแล้ว ก็เกิดอาการอึ้งไป แข้งขามันอ่อนแรงไปดื้อ ๆ ถ้าเป็นฝรั่ง (อีกแล้ว) ต้องบอกว่า It is with mixed emotions that I… ความรู้สึกมันผสมผเสปนเปไปจนยากที่จะแยกแยะ แต่เหนืออื่นใดก็คือความขอบคุณ ชื่นชม ตื้นตันใจในความคิดริเริ่มของน้อง ๆ ทั้งสองคน แต่ก็อดที่จะรู้สึกเกรงใจท่านผู้อ่านท่านอื่น ๆ เป็นอย่างมาก เกรงใจจริง ๆ ทั้งท่านที่อาจรู้สึกว่าถูกกะเกณฑ์ให้ต้องมาเขียนอะไร อะไร โดยที่ใจอาจไม่ต้องการ แบบงานสังคมที่ไม่อยากไปเลยแต่ต้องไปอะไรทำนองนั้น และ ท่านอื่น ๆ ที่อาจเห็นว่า เอ..นี่มันอะไรกันหนักหนา รกหูรกตาจัง ก็เลยต้องรีบสลัดความขวยเขินทิ้ง รีบออกหน้าม่านมากล่าวคำขอบคุณในไมตรีจิตที่แสนบริสุทธิ์ทั้งมวลที่ท่านผู้อ่านได้กรุณาสละเวลาแสดงมา ขอน้อมรับในไมตรีจิตนั้นไว้ด้วยใจที่เบิกบาน ขอให้คำอำนวยพรอันพิสุทธิ์ทั้งหลายทั้งมวล จงย้อนคืนสู่ทุกท่านเป็นหลายเท่าทวีคูณด้วยเทอญ และขอออกตัวไว้ ณ ที่นี้ด้วยว่า หากความปรารถนาดีอย่างจริงใจของน้องเจย์และน้องมูโจ้ที่มีแก่ฉันเป็นการส่วนตัวในการนี้ได้ก่อให้เกิดความขุ่นข้องหมองใจ หรือรำคาญหูรำคาญตา ต่อท่านผู้อ่านท่านใด ฉันก็ขอน้อมรับคำตำหนิติเตียนนั้นไว้แต่เพียงผู้เดียวและใคร่อภัยในความไม่สะดวกทั้งหลายทั้งมวลเป็นอย่างสูงไว้ ณ ที่นี้ด้วย

สำหรับเรื่องวันเกิด ที่จริงแม้จะเป็นเรื่องที่เป็นส่วนตัวแต่วันเกิดของฉันก็เป็นอะไรที่รู้กันไปทั่วจนเกือบจะเป็นสาธารณะไปเสียแล้วในขณะที่ฉันยังสวมหัวโขนมีอำนาจหน้าที่ในอันที่จะให้คุณให้โทษต่อผู้อื่นได้ แต่เมื่อฉันถอดหัวโขนอันหนักนั้นออกเสียแล้ว บรรดาผู้คนที่เคยรู้ เคยจำ วันนั้นได้ก็ต่างพร้อมใจกันหลงลืมกันเสียเป็นอันมาก ซึ่งฉันเองก็ยินดียิ่งนัก คงมีแต่คนที่มิได้หวังสิ่งใดเป็นการตอบแทนนอกจากต้องการแสดงความจริงใจต่อฉันอย่างเสมอต้นเสมอปลายเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงจำวันนั้นได้อย่างแม่นยำ อนึ่ง ฉันเองเป็นคนที่ไม่เคยฉลองหรือปิติยินดีกับวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดหรือของขวัญของกำนัลอันได้มาสืบเนื่องจากยศฐาบรรดาศักดิ์ทั้งหลายทั้งมวลที่เคยมีเลย ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว วันคล้ายวันเกิดของฉันเป็นเพียงวันที่เตือนให้ฉันระลึกถึงพระคุณของแม่ ระลึกถึงความเจ็บปวดอันประมาณมิได้ที่แม่ได้รับโดยที่มีฉันซึ่งกระเสือกกระสนดิ้นรนด้วยแรงแห่งกิเลศและตัณหาอันเป็นปฐมที่จะออกมาดูโลกที่ยุ่งเหยิงไม่มีที่ยุตินี้ กับประโยชน์อีกประการหนึ่งของวันนี้ก็คือ มันคอยเตือนให้ฉันรู้ว่า เวลาชีวิตของฉันในโลกนี้ เหลือน้อยลงไปอีกหนึ่งปีแล้วนะ มีอะไรที่ยังติดค้าง มีอะไรที่อยากจะทำ แล้วยังไม่ได้ทำอีกหรือไม่ ทำแล้วคนอื่นเดือดร้อนหรือไม่ ถ้ามี ถ้าไม่ ก็รีบ ๆ ทำเสีย ก็เท่านั้นเอง

ที่จริงพวกเราที่แวะมาเขียนแวะมาคุยแวะมาลงชื่อในทั้งสองกระทู้ก็คนกันเองคุ้น ๆ กันทั้งนั้น จะมีรายใหม่ที่เพิ่งเผยโฉมมาให้เห็นก็เพียงไม่กี่ราย พวกมวลชนเงียบก็ยังคงความเป็นมวลชนเงียบอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ส่วนบรรดาสมาชิกประจำที่ตามให้กำลังใจ สนับสนุน อวยชัยให้พรกันมาแต่เก่าก่อนก็ล้วนเป็นคนที่มานั่งพบนั่งคุยกันอยู่เป็นปกติอยู่แล้ว ไม่น่าลำบากลำบนเลยจริง ๆ เกรงใจจริง ๆ

เอ้า ได้ฤกษ์ตอบกระทู้ตามธรรมเนียมที่ดีงามกันเสียที บัดนี้…เชิด ไฮเล เฮโล โห่รา แขกจะมาร้องรำทำเพลง ตุ๊เหร่งเตรง ร้องเพลงลิเก ฯลฯ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : Lazy Genius - [ 5 ก.ย. 45 21:18:02 ]
แหม งวดนี้คุณเลซี่ หักปากกาเซียนระเนระนาด หลุดเข้ามาได้เป็นคนแรกเลย ทุกทีคอยแต่จะเข้ามายิ้มปิดท้ายกระทู้ งวดนี้มาคุยได้ด้วย ขอบคุณครับ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : GTW - [ 5 ก.ย. 45 21:22:29 A:202.133.172.223 X: ]
ครับ จะแพ้จะไม่ชอบอย่างไร ก็คงต้องทน เพราะมันกลายเป็นค่านิยมในสังคมไทยไปเสียแล้ว
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : Clear Ice - [ 5 ก.ย. 45 23:01:23 ]
น้องไอ้ซ์: Parting is such a sweet sorrow. นะน้องนะ มีเริ่มก็ต้องมีจบ มีพบก็ต้องมีจาก ขออย่างเดียว ให้การจากกันนั้น เป็นการจากกันด้วยความรัก ความเข้าใจ คิดถึงกันเมื่อใด ก็ระลึกถึงสิ่งดี ๆ ที่ได้มีโอกาสแบ่งปันกันมาได้ ขอ (ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้) อย่าให้เป็นการจากกันด้วยความเกลียดชังเลย..โอม เพี้ยง
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : O-HO - [ 6 ก.ย. 45 00:26:19 ]
ขอบคุณครับที่เอาใจช่วย คุณโอ้โฮเคยได้ยินคำเปรียบเปรยที่ว่า “ปลูกเรือนผิด..คิดจนเรือนทลาย” หรือเปล่าล่ะ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : ปราณ - [ 6 ก.ย. 45 04:06:42 ]
แหมใครนะที่ไปว่าคุณหมอปราณมาสายได้ บอกหน่อยได้ไหม นี่แหล่ะหนา ที่เขาว่า “รู้เขารู้เรา ชนะศึกไปกว่าครึ่ง” ที่จริงไม่ว่า “ใคร” หรือ “อะไร” ก็ล้วนเป็นปัจจัยภายนอกด้วยกันทั้งสิ้น จะแพ้ จะชนะ จะสุข จะทุกข์ อยู่ที่ตัวเรา อยู่ที่ใจเรา ทั้งสิ้น แต่กลไกการป้องกันตัวเองของคนเราสั่งการให้เราล้วนไม่กล้า หรือ ไม่อยากที่จะแบบรับความรับผิดชอบนั้นไว้ด้วยตัวเอง ต้องหาคนอื่นหรือสิ่งอื่นให้มารับผิดชอบแทน อย่างเพลงที่มีเนื้อร้องว่า “I can’t stop loving you” นั่นอย่างไร ถ้าจะถามว่า “why” คนร้องก็จะร้องตอบมาว่าเพราะ “I’ve made up my mind” ถามต่อไปว่า “for what” คนร้องก็จะร้องตอบมาว่า “to live in missery” เห็นไหม ตั้งใจทำตัวเองทั้งนั้น
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW - [ 6 ก.ย. 45 04:06:53 A:142.173.107.180 X: ]
หวัดดีน้องเจย์ บ้านสร้างไม่เสร็จหรอก สามเดือนจะเสร็จได้อย่างไร ตอนนั้นมันยังเด็ก ใครพูดอะไรก็เชื่อเขาไปหมด นี่ขนาดแก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้ว ยังเชื่อเขาไปหมดเหมือนเดิม ใครว่าอะไรเชื่อหมด
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : B - [ 6 ก.ย. 45 05:09:56 A:134.173.133.227 X: ]
Take a stroll in the park on a clear and sunny afternoon. Look up in the sky and I bet you’ll see the blue, exactly the same blue of the blue suite I mentioned. For your information, Khun Pran’s lives her happy life on the other side of the coast.
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : scottie - [ 6 ก.ย. 45 08:25:02 ]
ครับ แหม ถ้าย้อนเวลาไปได้จะเลือกสร้างบ้านเองจริง ๆ แต่หลังนี้ไม่ได้สร้างเอง ใช้ซื้อเอา เลยเป็นปัญหา
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : T.time - [ 6 ก.ย. 45 08:41:15 ]
ขอบคุณที่ให้กำลังใจครับ บางทีสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้กลับมีความหมาย เป็นพลังใจพลังกายอย่างเอนกจริง ๆ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : Licht - [ 6 ก.ย. 45 10:56:40 A:158.108.5.2 X:158.108.86.217 ]
แหม นี่ถ้าตัวเองไม่บอกเราไม่รู้จริง ๆ นะเนี่ย คิดเลยเถิดไปว่าตัวเองเป็นเจ้าของฟาร์มกุ้ง ดีนะ เรากำลังจะไปขอสมัครเป็นคนให้อาหารกุ้งในฟาร์มตัวเองอยู่พอดีเลย
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : พิจิก27 - [ 6 ก.ย. 45 13:57:41 A:203.155.70.253 X: ]
หรือครับ คนคลองตันหรือครับเนี่ย งั้นคงจำตอนน้ำท่วมปี 26 ได้นะครับ ตอนนั้นพวกที่อยู่ในถนนพัฒนาการ ต้องนั่งรถ GMC ของทหารออกมานานติดต่อกันเป็นเดือน ฉันต้องไปเช่าโรงแรมอยู่กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง ตอนนี้ไม่ได้อยู่แล้วแถวนั้นแล้วครับ อพยพมาอยู่ฝั่งธนฯ กลับมาเป็นคนฝั่งธนฯได้สิบกว่าปีแล้ว แต่แม่กับน้องชายยังอยู่แถวพัฒนาการ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : P_JUNG - [ 6 ก.ย. 45 17:59:56 A:194.82.103.141 X:193.60.131.2, 193.60.131.12 ]
สวัสดีครับ เอ๋..ทำไม IP address ของคุณพีจังมีตั้งสามชุดแน่ะ กันคนแกะรอยหรือครับ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : คุณแม่ลูกสาม - [ 7 ก.ย. 45 10:45:53 A:203.148.232.36 X: ]
ขอบคุณครับที่ช่วยลุ้น ที่จริงฉันเองก็เป็นพ่อลูกสองนะ ปองมีน้องอีกคนเป็นผู้ชายชื่อ “ธีร์” เป็นลูกหลงมาอย่างไรก็ไม่รู้ ห่างกันกับพี่หนึ่งรอบฯสิบสองปีพอดี
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 7 ก.ย. 45 13:35:42 ]
นี่ไง น้องเจย์มือทำตัวเชื่อมขนานแท้และดั้งเดิม ตื้นตันและขอบคุณน้องเจย์จริง ๆ ที่สร้างกระทู้รวมลิ้งค์และกระทู้สมุดเยี่ยมให้ ขอบคุณอีกครั้งนะน้องนะ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : มูโจ้ - [ 7 ก.ย. 45 17:26:52 ]
แหม คุณมูโจ้ แมงฯชักเขินแล้วนะ เดี๋ยวคนเขาจะว่าเป็นคนเชียร์แขกหรอก ไม่กลัวรึ

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 11 ก.ย. 45 21:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34

++คุณ :หมอ ปราณ - [ 7 ก.ย. 45 19:31:28 ]
เอ้า คุณมูโจ้ น้องบี ทราบแล้วเปลี่ยน
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : biblio - [ 8 ก.ย. 45 23:34:38 ]
ขอบคุณจริง ๆ ครับ เสียดายจริงที่ตอนนี้เครื่องมันพัง ยังดาวน์โหลดไม่ได้เลยสักเพลง ขอต๊ะไว้ก่อนนะครับ ยังไงเครื่องเสร็จเมื่อไหร่จะรีบแจ้งให้ทราบเพื่อรบกวนขอเพลงที่พลาดอีกรอบ สำหรับคุณบี๊บ ไม่เกรงใจนะครับ เกื้อกูลกันมานานแล้วนี่ครับ แล้วก็เรื่องปล่อยไก่นะ เราพวกเดียวกัน หากไก่คุณบิ๊บหมดเล้าเมื่อใด ขอยืมกันได้นะครับ ฉันมีเป็นคอกเลย ปล่อยทิ้งปล่อยขว้างได้อีกนาน
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : อุ๊บ อิ๊บ (อุ๊บ อิ๊บ) - [ 9 ก.ย. 45 10:02:46 ]
ขอบคุณมากครับ พากันตกระกำลำบากลำบนกันไปหมดเลย เกรงใจจริง ๆ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : มูโจ้ - [ 9 ก.ย. 45 13:19:24 ]
หัวหน้าสายลับของฉันเพิ่งวิ่งมารายงานเดี๋ยวนี้เองว่า “พี่ ๆ รู้แล้วครับ ว่านายมูโจ้เป็นใคร” ที่พักปัจจุบันอยู่อำเภอเมืองนนทบุรี บ้านเกิดอยู่แถวสี่พระยา บ้านเดิมอยู่พระโขนง..ทำงานอยู่หลังสวน มิน่า ต้องเดินทางไปต่างอำเภอทุกวัน แฮ่ม ระวังให้ดี เจอตัวเมื่อใดจะทวงค่าจ้างนักสืบ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW - [ 9 ก.ย. 45 15:05:05 A:142.173.107.180 X: ]
แหมน้องเจย์ก็ ไม่ได้ฉลองสักหน่อย มัวแต่ไปหาเลขเด็ดให้น้องไง (กระซิบ..กระซิบ) งวดนี้ให้สี่ตัวเลย 2819 หรือ 2811 100x100 ไปเลย ถ้าถูกอย่าลืมแบ่ง แต่ถ้าถูกกินไปทวงเงินคืนได้ที่คุณมูโจ้
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : stangman2@hotmail.com - [ 9 ก.ย. 45 17:40:40 A:203.107.244.17 X: ]
สวัสดีครับคุณสตังค์ฯ ไม่ว่าคุณจะตั้งใจมาหรือหลงมา ก็ขอต้อนรับนะครับ เห็นใจในความทุกข์ของคุณจริง ๆ แต่ ไม่ทราบจะปลอบว่าอย่างไรเหมือนกัน เอาเป็นว่าทั้งที่ว่าทุกข์ ที่ว่าสุข ที่ว่าบุญ ที่ว่าบาป ล้วนเป็นนามธรรม วัดปริมาณไม่ได้ จับต้องไม่ได้ แต่รู้ว่ามีอยู่ที่นั่น เผชิญหน้ากับมันอย่างมีสติดีกว่าครับ อย่ามัวไปเปรียบเทียบอยู่เลยว่าใครดีใครแย่กว่ากัน ขอเอาใจช่วยให้คุณสามารถผ่านพ้นวิบากกรรมที่ประสบอยู่ไปได้ก็แล้วกัน วันหน้าแวะมาคุยมาระบายใหม่ได้เสมอนะครับ
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : Lazy Genius - [ 9 ก.ย. 45 21:37:37 ]
wrong kratoo? มาโหวตกันไหม แมงฯว่า แกมาถูกที่แล้วนะ หรือพวกเราว่าไงกัน
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : biblio - [ 9 ก.ย. 45 22:07:50 A:203.110.64.68 X: ]
ครับ อย่าใช้ดาวน์โหลดด้วยวิธีอื่นเลยครับ คลิ๊กขวาเซฟทาเก็ตแอส ชัวร์ปึก รับรอง ไวรัสฟรี (ไม่มีไวรัส) อีกต่างหาก
__________________________________________________________________________________________
++คุณ : JW - [ 10 ก.ย. 45 02:43:57 A:142.173.107.180 X: ]
เอ้า พวกที่ว่าคุณสตางค์ฯมาผิดกระทู้นำ 2 ต่อ 1
_________________________________________________________________________________________
++คุณ : APO96330 - [ 10 ก.ย. 45 08:44:02 A:203.152.14.135 X:10.10.10.104 ]
Thank you and ditto..ditto
_________________________________________________________________________________________
คุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 10 ก.ย. 45 11:03:20]
แหม ขึ้นชื่อว่าลูกแล้วใครบ้างที่ไม่รัก ไม่ห่วง ใครที่ยังไม่มีลูกส่วนมากจะไม่รู้ซึ้งหรอกว่าความรักของพ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่เหลือคณาจริง ๆ วิธีแสดงออกซึ่งความรักนั้นต่างหาก ที่ต่างกันออกไป
_________________________________________________________________________________________
++คุณ : มุโจ้ - [ 10 ก.ย. 45 11:10:06 A:203.144.144.233 X:203.144.134.135 ]
เอ..พวกเราว่าไหม งวดนี้หาเรื่องมาบ่อยแฮะ แบบว่า back to the crime scene มาดูผลงานหรือเปล่าน้า
_________________________________________________________________________________________
++คุณ : bellissima - [ 10 ก.ย. 45 19:24:30 A:80.218.75.75 X: ]
ป๊าด..คึดว่าสิทิ่งกันซะแหล่ว คอบใจหลายหลายเด๋อ ที่ยังคึดฮอดกันยู๋


จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 11 ก.ย. 45 21:15:00 ]
ความคิดเห็นที่ 35

ส่วนนี้ต่อไปนี้จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1739495/W1739495.html
ความคิดเห็นที่ 1, 11 และ 17
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 7 ก.ย. 45 13:16:28 ]
ขอขอบคุณน้องเจย์ อีกครั้งสำหรับความปรารถนาดีที่มีให้กับพี่เสมอมา
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 2 และ 7
คุณ : GTW - [ 7 ก.ย. 45 13:23:54 A:202.133.172.37 X: ]
ขอบพระคุณคุณพี่จริง ๆ ครับที่ติดตามให้กำลังใจมาตลอดนับจากวันที่ [16 เม.ย. 45 12:04:43] คุณพี่เป็นผู้อ่านคนแรกที่เข้ามาอ่านแล้วทิ้งความเห็นไว้ว่า “อุ้มเข้ากะเอวนึกออกครับ เป็นท่ามาตรฐานในการอุ้มเด็กแบบหนึ่ง”
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 3 - 5
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 7 ก.ย. 45 13:42:18 ]
เห็นหรือยังว่าน้องคนนี้เหนียวแน่นขนาดไหน ใครอ่านใครเขียนความเห็นเป็นคนแรกยังรู้เลย เอ้า..รางวัล ข้าวราดแกงเขียวหวานปลาทูน่า แนบด้วยไข่เจียวเหลืองกรอบ และปลาฉิ้งฉ่างอบน้ำผึ้งโรยงาขาวอีกหนึ่งกำมือ มีน้ำปลาพริกกะเหรี่ยงบีบมะนาวอยู่ข้าง ๆ ด้วย เติมเองตามใจชอบนะจ๊ะ เอ..พี่ว่าจะเจย์นะ เรามาตั้งแชร์ลูกโซ่กันดีไหม
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 6 และ 8
++คุณ : ปราณ - [ 7 ก.ย. 45 18:29:59 ]
ขอบคุณคุณหมอปราณที่หลงเชื่อน้องเจย์ ขอบคุณที่ชักชวนให้อีกหลายคนมาอ่าน ดีใจที่ “เรื่องของฉัน” กลายเป็นสื่อให้พวกเราได้มารู้จักชอบพอกันได้เป็นอย่างดีถึงเพียงนี้ ขอบคุณในปิยะวาจาและความปรารถนาดีที่มอบให้กับแมงฯเสมอมา ในส่วนของคำชมนั้นอ่านแล้วเขินจริง ๆ ครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 9
++คุณ : O-HO - [ 7 ก.ย. 45 21:09:12 ]
คุณโอ้โฮเป็นแฟนรุ่นก่อตั้งอีกคนหนึ่งที่ติดตามให้กำลังใจกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ขอบคุณครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 10
++คุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 8 ก.ย. 45 00:49:53 ]
ขอบคุณครับที่ชอบ “เรื่องของฉัน” นาน ๆ เห็นชื่อสักทีก็ดีใจ ที่ยังไม่ทิ้งกัน
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 13
++คุณ : ศุปัณณัย - [ 8 ก.ย. 45 18:26:05 ]
ขอบคุณและยินดีที่ได้รู้จักครับ วันหน้าแวะมาคุยใหม่นะครับ ยินดีต้อนรับเสมอแม้ว่าที่นี่จะไม่มีน้ำเย็นเลี้ยงแต่น้ำใจนั้นมีล้นหลามเลยครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 14
++คุณ : Guiness Draft - [ 9 ก.ย. 45 00:15:03 A:172.159.242.96 X: ]
Many thanks for your comments and blessing. I’ll take every words you said as a compliment. Please do come back and make yourself at home. You’re always welcomed here.
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 15
จากคุณ : พิจิก27 - [ 9 ก.ย. 45 12:58:08 ]
ขอบคุณครับ ดีใจทุกครั้งที่แวะมาเยี่ยม
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 16 และ 19
++คุณ : มูโจ้ - [ 9 ก.ย. 45 13:05:58 ]
เพิ่งรู้จริง ๆ นะครับว่าคุณมูโจ้นี่นะ นอกจากจะรู้เรื่องเพลงดี และเขียนการ์ตูนได้ตลกมากแล้ว ยังเรียงความได้ซาบซึ้งกินใจอีกด้วย จะยอมรับหรือไม่ก็ตาม..ขอได้รับความขอบคุณด้วยความจริงใจยิ่งนะครับ ส่วนเรื่องของขวัญสำหรับน้องเจย์นั้น เมื่อกี้ได้นำแกงเขียวหวานปลาทูน่าราดข้าวสวยร้อน ๆ ไปให้ 1 ชามแล้ว ขอบคุณอีกครั้งครับที่เป็นห่วง
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 18
++คุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 10 ก.ย. 45 11:15:56 ]
ขอบคุณสำหรับ GIF แสนกิ๊บเก๋ครับ ยังแฮ้ปไม่ได้ ต้องรอเครื่องซ่อมเสร็จเสียก่อน
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 20
++คุณ : อุ๊บ อิ๊บ (อุ๊บ อิ๊บ) - [ 11 ก.ย. 45 10:26:25 ]
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ “กินของขม..ชมเด็กสาว..เล่าความหลัง ฯลฯ” หากจะเปรียบเรียงความ “เรื่องของฉัน” เป็นภาพยนต์ ก็คงเป็นได้แค่ภาพยนต์ขาวดำ ความคิดเห็นนานาทัศนะที่ต่อท้ายเรื่องของฉันในแต่ละตอนคือสีสรร ที่เปลี่ยนภาพยนต์ขาวดำให้กลายเป็นภาพยนต์สีเทคนิค แถมด้วยเพลงประกอบอันไพเราะจากมิวสิคคอมโพสเซอร์ยี่ห้อ “บิ๊บ” ซาวนด์เอฟเฟคระบบดอลบี้สเตริโอ อีกต่างหาก
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 21
จากคุณ : หมอปราณ - [ 11 ก.ย. 45 16:49:22 ]
นะครับ ยอมรับแล้วนะครับว่าคนมีอายุสมัยก่อนเวลาเล่าอะไรให้เด็กฟังจะใช้น้ำเสียงที่เรียบเย็นเสมอ ส่วนเรื่องฝนนะ แมงฯชอบแบบที่เทลงมาโครม ๆ ที่ฝรั่งเรียก cats and dogs มากกว่าตกปรอย ๆ น่ารำคาญ สมัยโน้นหลังคาบ้านล้วนเป็นสังกะสีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว นอนสบายนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากถูกตี

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 11 ก.ย. 45 21:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36

จากกระทู้ที่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1739867/W1739867.html
เสนอโดยคุณ : มูโจ้ - [ 7 ก.ย. 45 17:21:45 ]
ความคิดเห็นที่ 1 และ 4
++คุณ : GTW - [ 7 ก.ย. 45 17:47:24 A:202.133.156.245 X: ]
คุณพี่มาเป็นคนแรกอีกเช่นเคย ขอบพระคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนทบเท่าทวีคูณนะครับ ส่วนไอ้ที่คุณพี่ว่า –1 หรือ +1 น่ะ คิดว่าเขาใช้บวกอายุคนตายเพื่อซื้อหวยมิใช่หรือครับ แบบว่าถ้าคนตายเป็นผู้หญิงให้เอาอายุตั้งแล้วลบด้วย 1 ถ้าคนตายเป็นผู้ชายให้เอาอายุตั้งแล้วบวกด้วย 1
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 2 ,3 และ 7
++คุณ : ปราณ - [ 7 ก.ย. 45 18:08:38 ]
คุณหมอปราณแม้จะอยู่ไกล แต่ก็ถึงไวเสมอนะครับ ขอน้อมรับพรของคุณหมอด้วยหัวใจที่เบิกบาน ขอให้พรนั้นสนองคืนทบเท่าทวีคูณนะครับ โล่งใจจริง ๆ ครับที่คุณมูโจ้ไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ แล้วก็แหมขนาดคุณศุภาแกไปต่างรัฐ คุณหมอยังใช้คำว่า “สักครู่” เห็นภาพเลยครับว่า 1) กลัวคนแย่งที่ หรือ 2) คง ไปแป๊บเดียวจริง ๆ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 5
++คุณ : reader - [ 7 ก.ย. 45 18:54:53 A:203.146.175.119 X: ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ reader เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ วันหน้าแวะมาคุยกันอีกนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 6
++คุณ : พิราบเงิน - [ 7 ก.ย. 45 19:00:18 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณพิราบเงินเป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ วันหน้าแวะมาคุยกันอีกนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 8
++คุณ : scottie - [ 7 ก.ย. 45 20:12:03 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ scottie เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 9
++คุณ : Clear Ice - [ 7 ก.ย. 45 20:26:29 ]
แหม น้องไอ้ซ์แต่กลอนก็เป็นด้วย หน้าใสสวยเอวอ่อนยอนพฤกษา อำนวยพรให้พี่แมงฯแสงเข้าตา* สุขอุรามีกำลังดังอสุรี (หมายเหตุ “แสงเข้าตา” นั้นอย่าเข้าใจว่าเป็นกลอนพาไป ตั้งใจจริงที่จะเขียนอย่างนั้น เพราะว่ากอ่านกลอนน้องไอ้ซ์แล้วตื้นตันจนน้ำตาไหลไง ไก๋ไปเป็นแสงเสิงเข้าตาไปเลย ไปมันน้ำขุ่นคลักอย่างนี้แหล่ะ
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อน้องไอ้ซ์ เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 10
++คุณ : O-HO - [ 7 ก.ย. 45 22:07:29 ]
ขอขอบคุณในพรอันประเสริฐ ให้ล้ำเลิศเปี่ยมสุขทุกสถาน แค่น้ำใจอันดีที่เนาว์นาน คุณโอ้โฮเจือจาร แสนยินดี
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 11
++คุณ : รสา รสา - [ 7 ก.ย. 45 22:15:48 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณรสา รสา เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ ดีใจครับที่ยังไม่ลืมกัน
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 12
++คุณ : โอริสา อามิ** - [ 8 ก.ย. 45 00:07:13 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นคืนสนองต่อคุณโอริสา อามิ** ทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 13
++หมูแดงจ้ะ - [ 8 ก.ย. 45 05:37:21 ]
ขอขอบคุณในพรอันประเสริฐ ที่ล้ำเลิศดีจริงทุกสิ่งสรร แถมด้วยสิ่งมีค่าเกินจำนรร คือรักนั้นที่ (หมูแดงมอบ) ให้พี่ยินดีเอย
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 14
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 8 ก.ย. 45 05:58:57 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนกับน้องเจย์และคนซึ่งเป็นที่รักของน้องเจย์ทบเท่าทวีคูณนะน้องนะ (อธิฐานสิคะ) โอมเพี้ยง ขอให้น้องเจย์มีแต่ความสุขความเจริญไร้ซึ่งโรคาพยาธิทั้งมวลด้วยเถิด
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 15 และ 16
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 8 ก.ย. 45 06:00:07 ]
(ตามมาด้วยของขวัญค่ะ) ขอบคุณครับ ขออนุญาตเก็บไว้โดยไม่แกะกระดาษนะ เชื่อไหม สมัยก่อนพี่ชอบเอาของขวัญที่คนให้ซ่อนไว้โดยไม่แกะกระดาษ เพราะอยากให้ “ของขวัญ” คงสภาพเป็น “ของขวัญ” อยู่นาน ๆ ไม่อยากให้มันกลายเป็นเสื้อ เป็น เน็คไท หรือเป็นอะไร ๆ เมื่อแกะกระดาษ ปรากฏว่าวันหนึ่งตุ่มไปเจอขุมสมบัติเข้าโดยบังเอิญ แม่แกะเสียเรียบเลย ของขวัญที่พี่อุตส่าห์เก็บสะสมไว้ตั้งนานเลยกลายเป็นอะไร อะไร ไปหมด มีอยู่กล่องหนึ่งเป็นขนม รางี้ขึ้นเพียบเลย เรื่องวัฒนะธรรมการให้และรับของขวัญระหว่างไทยกับฝรั่งนี่คนละเรื่องเลยนะ ของฝรั่งพอให้ปุ๊บต้องรีบแกะปั๊บ แล้วต้องรีบร้องวิ๊ดว้ายกระตู้วู้ทำเป็นถูกอกถูกใจ ของไทยคนละเรื่องเลย ได้ปุ๊บเก็บปั๊บ แล้วไปแอบแกะดูทีหลัง แกะตรงนั้นหาว่า งก ไม่เกรงใจคนให้ เป็นงั้นไป
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 17 และ 20
++คุณ : ปราณ - [ 8 ก.ย. 45 06:22:37 ]
ฝากขอบพระคุณคุณพี่ (แซ็กโซโฟนส่วนตัว) ด้วยครับ ว่าแต่ว่าเมื่อใดจะมีโอกาสได้ฟังจริง ๆ เสียทีล่ะครับ รูปไม่มาไม่เป็นไรครับ พอจะนึกภาพออก เดี๋ยววานคุณมูโจ้วาดให้ก็ได้ครับ เพื่อคุณหมอแล้ว คุณมูโจ้จะขัดได้อย่างไร
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 19
++คุณ : JW (Chelsey) - [ 8 ก.ย. 45 06:28:42 ]
ฮื่อ ของพวกเราก็ได้แค่นี้แหล่ะ ของคุณหมอปราณเค้าน่ะ “ของสด”
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 21
++คุณ : - นิค - - [ 8 ก.ย. 45 12:26:21 A:203.148.217.209 X: ]
ขอบคุณครับ ดีใจที่ชอบ แต่ เอ เรื่องแนวคิดที่จะเอา “เรื่องของฉัน” ไปให้เด็กอ่านนอกเวลานี่นะ ลองคุยกับคุณพี่ GTW หน่อยไม่ดีหรือครับ ต้นตำหรับทีเดียวเทียวรายนั้นนะ ตอนนี้สงสัยจะเปลี่ยนใจไปแล้ว
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 22
คุณ : ศุภา - [ 9 ก.ย. 45 04:24:14 A:24.94.208.131 X: ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณศุภาเป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 23
++คุณ : อุ๊บ อิ๊บ (อุ๊บ อิ๊บ) - [ 9 ก.ย. 45 10:00:51 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณอุ๊บ อิ๊บ เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 24
++คุณ : มูโจ้ - [ 9 ก.ย. 45 12:01:45 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณมูโจ้ เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ เอ..ว่าแต่ว่าหมอคนไหนครับที่ดูว่าแมงฯจะมีดวงเดินทางไกล รีบไปขอค่ายกครูคืนได้เลยครับ ตอนนี้อย่าว่าแต่จะเดินทางไกลเลยครับ เดินทางใกล้แค่ 10-20 ก้าวยังหอบแฮกแล้วเลย
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 25
คุณ : พิจิก27 - [ 9 ก.ย. 45 12:59:54 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณพิจิก27 เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 26
++คุณ : Lazy Genius - [ 9 ก.ย. 45 21:36:09 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ Lazy Genius เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 27
++คุณ : P_JUNG - [ 9 ก.ย. 45 21:41:40 A:202.133.157.216 X: ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ P_JUNG เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 28
++คุณ : kapukluk (pixp) - [ 10 ก.ย. 45 03:50:36 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณกะปุ๊กลุ๊กเป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 29
++คุณ : แพรห่ม - [ 10 ก.ย. 45 09:48:39 A:65.178.105.69 X: ]
ขอบคุณในคำนิยมและพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ แพรห่ม เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 30
++คุณ : T.time - [ 10 ก.ย. 45 10:18:34 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ T.time เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 31
++คุณ : นิดนิดหน่อยหน่อย - [ 10 ก.ย. 45 11:00:31 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณนิดนิดหน่อยหน่อยเป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 32
++คุณ : ดา ดา - [ 10 ก.ย. 45 17:12:59 ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ: ดา ดา เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ ขออนุญาตเอา (มีสตางค์เยอะๆ) ออกมาไว้นอกวงเล็บ แล้วเอา โรคภัยไม่มี ไปเก็บไว้ในวงเล็บแทนนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 33
คุณ : Licht (Miran) - [ 10 ก.ย. 45 18:27:09 ]
“สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่” ขอบคุณนะคะน้องลิชท์
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 34
คุณ : เพลง - [ 10 ก.ย. 45 18:41:07 A:203.113.51.103 X: ]
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อคุณ เพลง เป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็นที่ 35
++คุณ : bellissima - [ 10 ก.ย. 45 19:20:45 A:80.218.75.75 X: ]
ใจหายใจคว่ำจริง ๆ นะน้องเบลเกือบเกาะรถด่วนขบวนสุดท้ายไม่ทันแล้วนะเนี่ย ฉิวเฉียด ฉิวเฉียด
ขอบคุณในพรอันประเสริฐยิ่งครับ ขอให้พรนั้นสนองคืนต่อน้องเบลเป็นทบเท่าทวีคูณนะครับ
________________________________________________________________________________________

จากคุณ : แมงฯ (ใครดี) - [ 11 ก.ย. 45 21:29:57 ]